موضوع:
تاثیر آموزش مهارت حل مسئله بر ضریب کارآفرینی دانشجویان دانشگاه فردوسی
( فایل word قابل ویرایش )
چکـــیده
این مقاله بر اساس نتایج جالب و چالش انگیزی که اخیرا در دانشگاه فردوسی به پایان رسید تنظیم شده است. پژوهش مورد نظر بر اساس این پیش فرض استوار شد که کارآفرینی آموزش پذیر است . بنا براین از یک طرف به دلیل آزمون مجدد آموزش پذیر بودن کارآفرینی جزو تحقیقات بنیادی است و از طرف دیگر به علت شمول دانشجویان سال آخر و ارایه یک تجربه مستقیم و ناب در دانشگاه فردوسی، در زیر مجموعه پژوهشهای کاربردی قرار می‌گیرد. پژوهش به روش شبه آزمایشی با هدف تعیین اثر آموزش مهارت حل مسئله بر ضریب کارآفرینی دانشجویان سال آخر اجرا شد. فرضیه اصلی پژوهش، به بررسی اثر مقایسه‌ای متغیر آزمایشی بر نمره ضریب کارآفرینی گروه آزمایش و گروه کنترل پرداخت . داده‌ها ، از پرسشنامه ضریب کارآفرینی که اعتبار و روایی َآن تایید شده بود به دست آمد. نمونه شامل 16 دانشجو در گروه آزمایشی و 16 دانشجو در گروه کنترل تعیین شد. افت تعداد 4 دانشجوی گروه آزمایش در ده جلسه کارگاه مهارت حل مسئله باعث کاهش تعداد آنها از 16 به 12 شد. 16 عضو هر گروه، از دانشجویان 4 طبقه دانشجویان رشته‌های علوم انسانی، کشاورزی، مهندسی و علوم پایه به نسبت مساوی و با گمارش تصادفی (ساده) تعیین گردید. پرسشنامه ضریب کارآفرینی ، با فاصله 6 هفته به صورت پیش آزمون ـ پس آزمون به اجرا درآمد. نتایج تحلیل آماری، نشانه‌ای از معنی داری تفاوت در نمرات پیش آزمون ـ پس آزمون گروهها و نمرات هر مرحله اجرای پرسشنامه در بین گروه آزمایش و گروه کنترل را نشان نداد. مقاله با ارایه تحلیلی از نتایج، عواملی چون اثر اجرای پیش آزمون، احتمال آگاهی دادن به دانشجویان گروه کنترل از سوی همکلاسی یا دوستان آنها در گروه آزمایش، اجرای کارگاه و مواردی چون را در آنچه به دست آمد مؤثر می داند.
تعداد صفحات : 16
تاثیر آموزش مهارت حل مسئله بر ضریب کارآفرینی دانشجویان دانشگاه فردوسی
خوشی ، نقد بینش است ، و بینش ، نقد خوشی است . اینست که موبدان زرتشتی مجبور بودند از هرخدائی در فرهنگ زنخدائی ،« یک خدا » و « یک دیو» درالهیات زرتشتی بسازند . به عبارت دیگر، نیمه ای از وجود خدایان ، ازآنها پاره ساخته میشد ، و تبدیل به« دیو زشت و پلشت» میگردید. اینست که خدایان نخستین، دراثر این آمیختگی دو رویه باهم ، با خدایان درالهیات زرتشتی، که یکرویه و روشن و پاک ساخته شده اند، دیو- خدائی(هم خدا وهم دیو، دیو- خدائی ) هستند . این ویژگی « دیو- خدائی » را درآلمانی Daemonisch میگویند. دراین دوره ، دیو، هنوز خداست ، وخدا ، هنوز، دیو است . ما دیوان را با کاربرد ، سنجه های اخلاقی که بعد آمد ، « دیو» مینامیم ، و از وجود آنها ، آنچه هم از دید اخلاقی ما خوبست ، یا نادیده میگیریم ، یا ازآنها ، حذف میکنیم . ولی آنها ، سنجه اخلاقی ویژه خود را داشته اند . اندیشه ها و کارهای آنها ، دیو خدائیست، و باید آن اندیشه ها و کارها را ازسر ، با سنجه های اخلاقی خود آنها سنجید ، تا آنهارا شناخت . آنچه در این دوره « خوب» است ، در جهان بینی یا دین نورسیده ،بخشی ازآن خوب ، و بخشی دیگر ازآن ، بد شده است . بهترین نمونه اش ، « انگره مینو» یا اهریمن است که در فرهنگ زنخدائی، همان « بـهـرام » میباشد ، و درسانسکریت بخوبی دیده میشود که « انگره » ، همان بهرام است . ولی در زمان زرتشت ، بخشی ازآن ، که « کامبردن از خونریزی و نخونخواری » شده بود، واین بخش برای زرتشت ارزش منفی اخلاقی داشت و به حق ، منفور او بود ، همان بخشی است که بنام اهریمن ( درالهیات زرتشتی ) و« مرّیخ » ویا « خدای جنگ مارس »، ویا « جبرئیل » درتورات و قرآن ، ویاضحاک ( میتراس ) درشاهنامه ، نامیده شده است ، و بخشی ازآن، همان بهرام مانده است، که درچهره های سام و زال و رستم ، پهلوانان شاهنامه شده اند . درهمان تعریف بیهقی از« خشم » ، دیده میشودکه خشم ، یک رویه مثبت ونیک ، و یک رویه منفی و بد دارد. ما امروزه ، این دو رویه را بوسیله وضع ِ « دو مفهوم جداگانه » ازهم جدا ، و مشخص میسازیم . در آن روزگار، با دوتصویر« یک خدا» و«یک دیو » ، ازهم جدا و مشخص میساختند . در تصاویر، اندیشیدن هم ، اندیشیدن است . اندیشیدن ، در مفاهیم و با فلسفه ، آغاز نشده است . شعرای بزرگ ما ، چون حافظ و عطارو مولوی... درتصاویر، اندیشیده اند .اشعارشان ، لبریز از اندیشه هاست . آنها را تنها جزو شعرا شمردن ، بسیاری را در شناخت آنها گمراه میکند . آنها در تصاویر شاعرانه خود ، تاریخ تفکر آزاد مارا نوشته اند . اندیشه های آنها ، دراثر همین شعردانستن آنها ، در زیر شمشیر برّای شریعت درامان مانده اند .اندیشیدن، در تصاویرخدایان و با اسطوره ها آغازشد. کسانیکه ، دراساطیر و خدایان ، فقط خرافه و افسانه می یابند ، و به آن پشت میکنند ، هنوز « تجربه ای ژرف از اندیشیدن » ندارند . بُن پیدایش اندیشه ، اسطوره (= بُنداده ) است . برای درک تصاویر اسطوره ای و تجربه انسان ازپدیده خدا ، باید با پدیده « دیو- خدائی » ، آشنا شد . « اندیشیدن درتصاویر»، چنانچه پنداشته میشود، کارکودکانه وبدوی و « تته پته کردن » نیست ، بلکه بسیار پیچیده تر و لطیف ترو غنی تر از « اندیشیدن در مفاهیم » است که خویشکاری فلسفه شده است .
