دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
معماری سنتی ایران
صنایع دستی به علت تنوع و وسعت در رشته های گوناگون ، کاربردهای زیادی در تزیین معماری دارد که شامل چهار بخش می شود: تزیین نمای بیرونی ؛ تزیین فضاهای ورودی؛ تزیین درونِ بنا؛ تزیین فضای اتصالِ درون و بیرون بنا.
بناهایی که به دست انسان ساخته می شود، جلوه هایی از نگرش او به جهان هستی است که مبین قوّهٔ فکری و ساختار فرهنگی ـ اجتماعی افراد آن جامعه است . این برداشت که معماری می تواند دیدگاهی طبیعی یا مافوق طبیعی داشته باشد در هر حال خارج از تأثیر محیط اطراف و اقلیم جغرافیایی انسان نیست ، لذا در بررسی معماری یک بنا، ابتدا باید جهان و جهان بینی سازنده آن بنا را مورد کنکاش قرار داد تا بتوان افکار و عقاید او را در حجمی از آرایش فضا مشاهده کرد .
معماری سنتی ایران ،تجلی نمادین جهانی ابدی و ازلی است که این جهان را محلی گذرا و واسطه ای برای رسیدن به مرتبه ای والاتر به منظور وصول به آرامش درونی می داند ؛ معماری ایران که به صورت های گوناگون در بناهای مختلف متجلی گشته ، جایگاه خاصی را داراست که در آن ،عقاید و رسوم و آیین ها در شرایط جغرافیایی و اقلیمی نمود بارزی دارد و حاصل دسترنج هنرمندانی است که برای اعتلای این هنر با تکیه بر ایمان خویش ،از جانِ خود مایه گذاشته و در این راه از هیچ کوششی دریغ نورزیده اند. همراه با اساتید معماری ، استادان صنایع دستی نیز با همان تفکر فوق اما تجلی یافته در هنرِ خاص خویش ، تکامل بخش و اثرگذار بر معماری سنتی ایرانی بوده اند .
تزیین و آرایش ساختمان که جزء لاینفک معماری محسوب می شود در آجرکاری ، کاشی کاری ، گچبری و آینه کاری در کنار قالی بافی ، گلیم بافی ، قلمکاری ، سفالگری ، منّبت کاری ، کنده کاری چوب ، گره چینی و همچنین سایر دست آوردهای صنایع دستی نمود یافته و پیوندی یگانه ایجاد نموده که فضای معماری ایران را آکنده از زیبایی معنوی می سازد و این خود زیبایی ظاهری را نیز به همراه دارد.
معماری با سایر هنرهای ایرانی ،تارهای به هم تنیدهٔ یکپارچه ای است که از یکدیگر تأثیر پذیرفته اند ؛ به ویژه صنایع دستی که علاوه بر تزیینی بودن و جنبه های زیبایی شناسانه ، نقش کاربردی در زندگی روزمره افراد جامعه دارد. صنایع دستی به دلیل عدم نیاز به سرمایه گذاری بسیار و وجود مواد اولیهٔ محلی برای تولید و وجود زمینه های توسعه در مناطق مختلف و ایجاد ارزش افزودهٔ بالا، بخش عظیمی از نیروی انسانی و اقتصادی ایران را به خود مشغول کرده است و این امر در معماری سنتی نقش ِ بارزی دارد. صنایع دستی و معماری همواره مکمل یکدیگر بوده اند و دارای ویژگی های مشترک می باشند .
بناهای ایرانی مانند مسجد، مناره ، خانه ، باغ ، پل ، قلعه ، آب انبارها و... هر کدام به نوعِ خاصی از صنایع دستی نیاز دارد که برخی از انواع آن کاشی کاری ، مشبّک کاری ، نقاشی دیواری ، منّبت کاری و غیره است . تنوع اقلیم آب و هوایی در ایران موجب گوناگونی بسیار در معماری و تزیین آن گردیده است و در نتیجه انواع و اقسام صنایع دستی در تزیین معماری ، نقشِ عمده ای دارند .
صنایع دستی در رشته های گوناگون همچون : قالی بافی ،گلیم بافی ، سفالگری ،آبگینه سازیِ محصولاتِ فلزی ، سنگ تراشی ، چوب تراشی ، حصیربافی ، کاشی کاری تا رودوزی ها ارتباط مستقیم با معماری دارد به طوری که ساخت شکل آنها بستگی به فضای معماری سنتی ایرانی دارد و همین طور بعضی از اجزاء و فضاهای معماری ، متناسب با کالاهای صنایع دستی ساخته می شود .
معماری سنتی ایران در ایجاد صورت های مختلف صنایع دستی نیز نقشِ عمده ای را به عهده داشته است ؛ به طور مثال بافنده ، اندازه قالی را براساس وسعت اتاق ها می بافد و سفالگر براساس جایگاه سفال در فضای ساختمان شکل و حجم مورد نظر را می سازد . هماهنگی صنایع دستی با معماری نه تنها از نظر فرم و رنگ بلکه از نظر محتوایی نیز هم خوانی دارد و هنرمند سعی نموده ، ارتباط خویش با طبیعت و دیدگاه معنوی خویش نسبت به هستی را متجلی سازد .
صنایع دستی به علت تنوع و وسعت در رشته های گوناگون ، کاربردهای زیادی در تزیین معماری دارد که شامل چهار بخش می شود :تزیین نمای بیرونی ؛ تزیین فضاهای ورودی ؛ تزیین درونِ بنا ؛ تزیین فضای اتصالِ درون و بیرون بنا .
تزیینات بیرونی ساختمان باید به نحوی باشد که در برابر تغییرات آب و هوا و نور خورشید مقاوم باشد و کیفیت خود را از دست ندهد. این تزیینات بیش تر شامل کاشی کاری به صورت معرّق یا هفت رنگ می باشد که علاوه بر تزیین بنا با نقوش و رنگ های گوناگون ، عایقی در برابر برف و باران و گرما و سرما است . کاشی کاری در معماری ایران در واقع شناسنامه بنا می باشد و تاریخ مشخص و سیرِ تحولی منظمی را دارا است .
با آغاز دوره اسلامی ، کاشی کاری در اماکنِ مذهبی تجلی خاصی می یابد، محراب و گنبدِ مسجد شیخ لطف ـ الله و گنبدِ مزار شاه نعمت اللّه ولی در ماهانِ کرمان ، مسجد کبود تبریز و گنبد مسجد چهار باغ اصفهان ، نمونه بارز این هنر می باشد .
کاشی کاری ، مهمترین ویژگی تزیین معماری سنتی ایران است که ادامهٔ همان آجرکاری است .
نکته حائز اهمیت در کاشی کاری ایران رنگ لعاب است ، رنگ کاشی های ایرانی اکثراً فیروزه ای و لاجوردی بوده و رنگ های سفید و سبز و طلایی نیز در درجه دوم می باشد و این رنگ ها در بین هنرهای سنتی ایران مشترک می باشند .
فضاهای ورودی بنا در معماری ایرانی و خصوصاً بناهای مسکونی و مذهبی بخشِ مهمی را به خود اختصاص داده است که با پوششی به صورت سایه بان با طاق کمانی همراه بوده است .تزیین این قسمت از بنا عموماً کاشی کاری است ، در ضمن نمونه های آینه کاری و مشبک کاری آجری نیز وجود دارد .
آینه کاری از هنرهای ظریفی است که در نماسازی داخلی بناها، در بالای ازاره ها ، زیردورها ، طاق ها، رواق ها ، شبستان ها، سرسراها و موارد دیگر به کار می رود .
مقرنس کاری و گچ بری نیز از تزیینات معماری محسوب می گردد. مقرنس کاری که تداوم آجر چینی است توازنی را القا می نماید که گویی وظیفه انتقال سقف یا گنبد بر پایه ها را داراست و همانند نسبت آسمان به زمین است .
