دانلود مقاله کامل درباره عوارض حاد دیابت

اختصاصی از فایلکو دانلود مقاله کامل درباره عوارض حاد دیابت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

عوارض حاد دیابت

تعریف: عوارض حاد دیابت عبارتند از:

1. کتواسیدوز دیابتی (DKA){diabetic keto acidosis}

2. NKHTS{nonketotic hypertonic syndrome}

3. هیپوگلیسمی

4. اسیدوز لاکتیک

5. عوارض انسولین بجز (هیپوگلیسمی) شامل:

5-الف-واکنش آلرژیک (موضعی – عمومی)

5-ب- عفونت محل تزریق

5-ج- لیپودیستروفی

5-د- خیزناشی از انسولین

5-ه- هیپوتانسیون ارتوستاتیک

5-و- هپاتومگالی

نحوه ی درمان و برخورد با عوارض اول تا سوم از موارد فوق به دلیل اهمیت آن، در ذیل توضیح داده شده است.

1. نحوه ی درمان و برخورد با کتواسیدوز دیابتی DKA

- در هر بیمار مبتلا به دیابت (به ویژه نوع 1) که به طور حاد با یک علامت یا مجموعه ای از علائم ذیل مراجعه نماید، باید به فکر کتواسیدوز دیابتی بوده و به سطح بالاتر ارجاع شود:

افزایش ناگهانی در حجم ادرار و احساس تشنگی، درد شکم، استفراغ، بوی تنفس کتونی، تنفس تند و عمیق، دهیدراتاسیون خفیف تا شدید و بی قراری، درجه های مختلف اختلال در هوشیاری، وجود عفونت، کاهش یا عدم تزریق انسولین، استرس های روحی شدید یا تروماها، حوادث قلبی عروقی (MI)، حوادث عصبی (CVA)، پانکراتیت و داروها (کورتیکوستروئیدها و تیازید)، به عنوان عوامل ایجاد کننده ی DKA در تصمیم گیری تشخیص اولیه ممکن است کمک کننده باشد. در ضمن DKA ممکن است الگوی مراجعه افراد مبتلا به نوع 1 در بدو تشخیص باشد.

- در هنگام مراجعه ی بیمار مشکوک به DKA باید علاوه بر گرفتن شرح حال و معاینه فیزیکی دقیق با دقت خاص به نکته های ذیل توجه شود:

. وضعیت Mental

. وضعیت کاردیوواسکولار و ادراری

. وضعیت علائم حیاتی و هیدراتاسیون

. یافتن منشاء عفونت احتمالی

- پایه های اصلی تشخیص DKA عبارتند از:

. تشخیص و رفع عامل ایجاد کننده

. پایش مکرر بیمار

. قند خون بالاتر از 250 میلی گرم درصد میلی لیتر

. بی کربنات پلاسما پایین تر از 15 میلی اکی والان در لیتر

. PH کمتر از 3/7 همراه با کتونمی (با رقت 2/1 مثبت) و کتونوری

البته سه حالت زیر جزو استثناهای DKA محسوب میشود:

-          الف: Euglycemic DKA

-          ب: Alkalemic DKA

-          ج: Nonketonemic DKA

به علاوه غیر از آزمایش های بالا، آزمایش های الکترولیت های سرم همراه با محاسبه آنیون گپ، BUN، کراتینین، آمیلاز، CBC، کامل ادرار، رادیوگرافی سینه، نوار قلب و کشت های باکتریال ضروری باید در صورت شک به وجود عفونت انجام شود. کلیه آزمایشهای فوق براساس معاینه شرح حال بالینی درخواست خواهد شد و در هنگام درخواست آنها باید حتماً به معاینات توجه شود.

-          پایه های اصلی درمان DKA شامل: تجویز مایع، انسولین، پتاسیم و بی کربنات است.

-     به محض گرفتن نمونه های اولیه، بلافاصله شروع به انفوزیون محلول ایزوتونیک سالین یک لیتر در ساعت اول می نماییم و به دنبال آن در صورت عدم وجود شوک ناشی از کمبود مایع شدید، بهترین محلول، تزریق کلرید سدیم 45/0% (سالین 2/1 نرمال) با توجه به علائم حیاتی بیمار با سرعت بین 1000 – 200 میلی لیتر در ساعت است. طی 8 ساعت اول نباید بیش از 5 لیتر مایع، انفوزیون نمود. در صورت عدم امکان دستیابی به محلول 45/0% میتوان از سرم نرمال سالین با رعایت احتیاط بیشتر از نظر جلوگیری از Volume Overload و ARDS استفاده نمود.

-     پس از اثبات DKA، باید از انسولین کریستال به صورت انفوزیون مداوم (1/0 واحد برای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت) یا تزریق وریدی به مقدار 15/0 واحد برای هر کیلوگرم و سپس 1/0 واحد برای هر کیلوگرم در ساعت استفاده نمود. میتوان در صورت در دسترس نبودن وسایل انفوزیون، از روش تزریق ساعتی عضلانی IM یا زیرجلدی استفاده کرد.

- پس از رسیدن به هدف درمانی، چنانچه بیمار نتواند از طریق دهان تغذیه نماید، سرم دکستروز + سرم سالین 2/1 نرمال با سرعت 250 – 100 میلی لیتر در ساعت تزریق شود و انسولین کریستال هر 4 ساعت طبق ارقام صعودی زیر به صورت زیرجلدی تزریق شود.

دز انسولین (واحد)

قند خون (میلی گرم درصد)

-

150<

5

200-150

10

250-200

15

300-250

20

300>

به محض اینکه بیمار توانایی مصرف غذا از راه دهان را پیدا کرد، باید جهت کنترل قند خون وی انسولین NPH همراه با انسولین کریستال قبل از وعده های غذای اصلی تجویز شود.

2. نحوه ی درمان و برخورد با کومای غیر کتونی هیپراسمولار NKHTS

- NKHTS سندرمی است که در پی یک سلسله اختلال های ناشی از افزایش قند خون سبب بروز دیورزاسموتیک میشود و به طور کلی عدم دریافت کافی مایعات در یک سیر طولانی تر از DKA (که گاهی سابقه تا چند هفته وجود دارد) در افراد مسن مبتلا به دیابت نوع 2 اتفاق می افتد.

- 40% از افراد مبتلا به NKHTS تاریخچه ی بیماری دیابت خود را بیان نمی کنند. بنابراین، یک پزشک در هر فرد مسن با اختلال هوشیاری باید به فکر این سندرم باشد.

علائم اصلی NKHTS عبارتند از:

. دهیدراتاسیون خفیف تا شدید

. اختلال های نورولوژیک شامل طیف وسیعی از آسیب های موضعی نورولوژیک (اغلب بیماران با تشخیص CVA بستری میشوند) تا کمای کامل همراه با افزایش حجم ادرار

. پلی دیپسی چندروزه

جهت تشخیص قطعی این سندرم نیاز به مجموعه یافته های آزمایشگاهی زیر است:

. قند خون بالاتر از 600 میلی گرم درصد

. اسمولاریته ی موثر بالاتر از 320 میلی اسمول در هر لیتر

. PH خون بالاتر از 3/7

. عدم وجود کتوز قابل توجه

. بیکربنات سرم کمتر از 15 میلی اکی والان در لیتر

-     شایعترین عامل بروز NKHTS عفونتهای ریوی و ادراری، CVA، عدم مصرف قرص های کنترل کننده ی دیابت یا انسولین، علت های ایاتروژنیک (تزریقات وریدی حاوی دکستروز، مصرف داروهای شایع مانند دیورتیک ها، بتابلوکرها، گلوکوکورتیکوئیدها، فنی توئین و سایمتیدین) و عدم دسترسی کافی به آب است.

-     از خصوصیات مهم NKHTS، از دست دادن مایع هیپوتونیک است که با هیپرناترومی آشکار یا پنهان، خود را آشکار می سازد (به علت هیپرگلیسمی شدید و شیفت مایع از داخل به خارج سلول، هیپرناترمی ممکن است خود را آشکار نسازد که در این صورت بلافاصله نیاز به تصحیح دارد).

-          اصول درمان NKHTS عبارتند از: تجویز مایع، انسولین و پتاسیم.

-     هدف از مایع درمانی تصحیح دهیدراتاسیون و اختلال Tonicity است که هر دو به خاطر شیفت مایع از داخل به خارج سلول تا حدی پنهان و اصلاح میشوند. محلول ایزوتونیک سالین به عنوان انتخاب اول برای کنترل دهیدراتاسیون و معمولی شدن فیلتراسیون گلومرولی (GFR) در نظر گرفته میشود. پس از اثبات علائم حیاتی، محلول 2/1 سالین جهت کنترل افزایش Tonicity باید جانشین آن شود. 2/1 کمبود Free Water در 12 ساعت اول و باقیمانده در 24 ساعت بعد باید جبران شود. هنگامی که قند خون به 250mg درصد رسید باید سرم دکستروز +سالین 2/1 نرمال جانشین آن شود. در صورت عدم امکان