لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 13
جنگل زدایی
هر ساله 115000 کیلومتر مربع از جنگلهای بارانی استوایی به بهانه کشاورزی و دامداری نابود می‌شوند. از سال 1945 بیش از نصف جنگلهای بارانی استوایی نابود شده است. اگر سرعت فعلی تخریب جنگلها ادامه یابد، خیلی زود فقط تعداد معدودی از نواحی حفاظت شده از جنگلها باقی خواهد ماند و هزاران گونه از گیاهان و حیوانات ، کاملا محو خواهند شد. وقتی درختان جنگلها قطع شده و سوزانده می‌شوند ، مقدار زیادی دی‌اکسید کربن در هوا رها می‌شود. دانشمندان معتقد هستند ، این پدیده باعث زیاد شدن گرمای زمین می‌شود.
گسترش بیابان و کاهش اراضی جنگلی کشور
نامگذاری سال 2006 به سال جهانی بیابان زدایی خود نشانه اهمیت آن در ادامه و بقای زندگی جانداران زمینی است. به طوری که اگر هر چه سریع تر چاره ای برای جلوگیری از پیشرفت و نفوذ بیابان به عمق جنگل ها اندیشیده نشود ، با این سیر قهقرایی تخریب جنگل و قطع درختان با پیشرفته ترین تجهیزات توسط سودجویان سیری ناپذیر ، در سال های آتی شاهد فاجعه ای خواهیم بود که جبران آن به راحتی میسر نبوده و بشر یکی از مهم ترین منابع تامین نیازهای حیاتی خود را در طرفه العینی از دست می دهد.
از مجموعه عرصه های طبیعی کشور 53 درصد مرتع ، 7/8 درصد جنگل ، 20 درصد پدیده های بیابانی ، 5/1 درصد بیشه زار و درختچه و 5/16 درصد از اراضی درمالکیت دستگاه های اجرایی و مردم قرار دارد.
کویرهای ایران سالانه 5/1 میلیون هکتار پیشروی می کند...
بر اساس آمارهای رسمی سازمان جنگل ها و مراتع ، 100 میلیون هکتار از مساحت کشور تحت تاثیر پدیده بیابان زایی قرار دارد و هر ساله 5/1 میلیون هکتار به کویرهای ایران افزوده می شود.
ایران سرزمینی کوهستانی با میانگین ارتفاع 1100 متر است این کشور همانند کاسه ای با لبه های برجسته است که کوه ها طول مرزهای آن فلات درونی را دربرگرفته اند و با جلوگیری از نفوذ رطوبت ، شرایط خشکی را بر فلات درونی تحمیل می کنند.
فلات ایران با قرار گرفتن روی کمربند خشک نیمکره شمالی دارای ذخائر منابع آبی بسیار ضعیف و نزولات جوی کم، تبخیر سالانه بسیار شدید و میزان پوشش گیاهی اندک است. این وضعیت اراضی، کشور را بالقوه در معرض پدیده بیابانی شدن قرار داده است به طوری که این موقعیت جغرافیایی و اقلیمی و جریان بادهای نامساعد در کویرهای مرکزی موجب شده تا حدود 80 درصد از 164 میلیون هکتار مساحت کشور دارای شرایط خشک و نیمه خشک باشد به طوری که بارندگی در این مناطق ایران اندک و سالانه بین 50 تا 250 میلی متر است.
در حال حاضر، سطح بیابان ها ، کویرها و شن زارهای کشور 34 میلیون هکتار و مراتع فقیر کویری 16 میلیون هکتار برآورد می شوند، این در حالی است که بنابر برآوردهای صورت گرفته سالانه به طور متوسط یک درصد از اراضی حاشیه بیابانها به سمت بیابانی شدن پیش می روند.
بیابان زایی پدیده ای است که در نتیجه از بین رفتن پوشش گیاهی و جنگل های کویری، کم شدن میزان بارندگی ، خشکسالی های متوالی ، گرم شدن جو زمین ، آلودگی هوا و ازدیاد دی اکسید کربن در جو ، ایجاد می شود.
همچنین تبدیل زمین های کشاورزی به مناطق مسکونی ، تبدیل جنگل ها و مراتع به زمین های کشاورزی ، توسعه فعالیت های ساختمانی و صنعتی ، عدم رعایت اصول صحیح کشاورزی و آبیاری و چرای بی رویه دام ها در مراتع و جنگل ها از دیگر عوامل موثر در توسعه بیابان ها است و بررسی ها نشان داده که در اکثر مراحل بیابان زایی ، اثری از فعالیت های انسانی مشاهده می شود.
جنگل نمی خواهیم!
اقدامات و عملکرد متولیان و حافظان محیط زیست در زمینه حفاظت از جنگلهای کشور طی ادوار گذشته نشان می دهد هر چند در ظاهر شعارهای دهن پرکن و جسورانه ای در راستای حفاظت از منابع طبیعی و جنگل ها داده می شود ولی در اصل منافع اقتصادی حرف اول را زده و در یک جمله ساده باید گفت ما جنگل نمی خواهیم....
یکی از عوامل موثر در تسریع بیابان ها و بیابان زایی کاهش مساحت جنگل ها و حرکت روبه رشد بیابان به سوی اراضی جنگلی بر اثر تخریب های صورت گرفته این مناطق توسط عوامل انسانی و طبیعی است.
آخرین بررسی درباره مساحت و پراکندگی جنگل های کشور در سال 1372 ، مساحت جنگل های کشور را حدود 48/12 میلیون هکتار برآورد کرده است که از این میزان ، 51/10 میلیون هکتار آن مشتمل بر جنگل های حفاظت شده (به استثنای جنگل های شمالی) بوده و 97/1 میلیون هکتار را نیز جنگل های شمالی تشکیل داده اند. ایران در بین 56 کشور دارای جنگل، مقام چهل و پنجم را دارد.
بر این اساس 6/7 درصد اراضی خشک کشور را جنگل ها تشکیل می دهد که با توجه به جمعیت کشور در حاضر سهم هر ایرانی دو دهم هکتار است در حالی که
جنگل زدایی
