لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 10
خواب
بخت اگر بیدار باشد خواب بردارد مرا یکسر از بستر در آغوش تو بگذارد مرا از چه دریا آمدم با ابر بی پایان غم کاسمان عمری ست تا یکریز می بارد مرا آخرین پیمانه ی شبگیر این خمخانه ام تا کدامین مست درد آشام بگسارد مرا گنج بی قدرم به دست روزگار مرده دوست آن گهم داند که خود در خاک بسپارد مرا گرچه مرگم پیش تر از فرصت دیدار توست همچنان شوق وصالت زنده می دارد مرا سینه ی صافی گفتم پیش چشم روزگار تا درین آیینه هر کسی خود چه انگارد مرا سایه گر خود در هوایت خاک گردد باک نیست عاقبت روزی به کویت باد می آرد کرا یاد آن فرزانه ی آزرده خاطر خوش که گفت خامشی جستم که حاسد مرده پندارد مرا
عشق هزار ساله
کیست که از دو چشم من در تو نگاه می کند آینه ی دل مرا همدم آه می کند شاهد سرمدی تویی وین دل سالخورد من عشق هزار ساله را بر تو گواه می کند ای مه و مهر روز و شب آینه دار حسن تو حسن ، جمال خویش را در تو نگاه می کند دل به امید مرهمی کز تو به خسته ای رسد ناله به کوه می برد شکوه به ماه می کند باد خوشی که می وزد از سر موج باده ات کوه گران غصه را چون پر کاه می کند آن که به رسم کجروان سر ز خط تو می کشد هر رقمی که می زند نامه سیاه می کند مایه ی عیش و خوش دلی در غم اوست سایه جان آن که غمش نمی خورد عمر تباه می کند
هفتمین اختر
ای دریغا چه گلی ریخت به خاکچه بهاری پژمرد چه دلی رفت به باد چه چراغی افسرد هر شب این دلهره طاقت سوز خوابم از دیده ربود هر سحر چشم گشودم نگران چه خبر خواهد بود ؟سرنوشت دل من بود درین بیم و امید آه ای چشمه نوشین حیات ای امید دلبند گرچه صد بار دلم از تو شکست هیچ گاه از لب نوشت نبریدم پیوند آخر ای صبحدم خون آلود آمد آن خنجر بیداد فرود شش ستاره به زمین در غلتید شش دل شیر فروماند از کار شش صدا شد خاموشبانگ خون در دل ریشم برخاست پر شدم از فریاد هفتمین اختر صبح سیاه دل من بود که بر خاک افتاد
خواب
باگریه می نویسم از خواب با گریه پا شدم دستم هنوز در گردن بلند تو آویخته ست و عطر گیسوان سیاه تو با لبم آمیخته ست دیدار شد میسر و با گریه پا شدم
صبوحی
برداشت آسمان را چون کاسه ای کبود و صبح سرخ را لاجرعه سر کشید آنگاه خورشید در تمام وجودش طلوع کرد
نوش نگاه
باز واشد ز چشمه نوشی همچو باران زلال ناز و نگاه باز در جام جان من سرداد همچو مهتاب باده ای دلخواه بازم از دست می برد نگهی نگهی چون شراب مستی بخش چه نگاهی که همچو بوی گلاب می شود در مشام جانم پخشآه می نوشمت چو شیره گل چیستی ؟ ای نگاه نازآلود تو گلابی گلاب شهد آگین تو شرابی شراب گل پالود چه شرابی کز آن پیاله چشم همچو لغزاب ساغر لبریز می چکد خوش به کام تشنه من آتش افروز و آرزو انگیز آه پیمانه ای دگر که هنوز می گدازد ز تشنگی جگرمچه شرابی تو ؟ وه چه شورانگیز سرکشیدم تو را و تشنه ترم
ارغوان
مقاله ابتهاج
