این فایل حاوی جزوه آموزشی آنتروپومتری و کاربرد آن در طراحی می باشد که به صورت فرمت PDF در 31 صفحه در اختیار شما عزیزان قرار گرفته است، در صورت تمایل می توانید این محصول را از فروشگاه خریداری و دانلود نمایید.
فهرست
طراحی در ارگونومی
آنتروپومتری چیست؟
تاریخچه آنتروپومتری
انواع طراحی بر اساس داده های آنتروپومتریک
انواع آنتروپومتری
عوامل موثر بر تغییرات اندازه ای بدن
تصویر محیط برنامه
.jpg)
بررسی اثر سه شیوه تمرینی همزمان بر شاخص های آنتروپومتریک و سلامتی مردان میان سال
به صورت ورد ودر112صفحه
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سه شیوه تمرینی همزمان بر شاخص های آنتروپومتریک و سلامتی مردان میان سال بود. به این منظور در پژوهش حاضر 30 مرد میان سال با میانگین سنی (7/5±2/45 سال )در سه گروه هوازی, مقاومتی و ترکیبی قرار گرفتند. برای هر گروه یک برنامه تمرینی 6 هفته ای در نظر گرفت شد، گروه هوازی سه جلسه در هفته و حدودا 60 دقیقه درهر جلسه تمرینات پیاده روی و دویدن را با60 درصد ضربان قلب آغاز و با 75 درصد ضربان قلب به پایان می رساندند. گروه مقاومتی تمرینات خود را در 8 ایستگاه انجام دادند و برای مشخص کردن وزنه تمرینی هر آزمودنی آزمون یک تکرار بیشینه از آزمودنی ها گرفته شد. گروه ترکیبی 30 دقیقه تمرین هوازی و 30 دقیقه تمرین مقاومتی انجام دادند. در آغاز و پایان برنامه تمرینی مشخصات آنتروپومتریک و فیزیولوژیک(قد، وزن، چربی جلدی، فشارخون، ضربان قلب، حداکثر اکسیژن مصرفی) افراد ثبت شد. یافته ها نشان داد که هر سه برنامه تمرینی موجب کاهش معنی داری در وزن مردان میان سال شد، اما در بین سه گروه تفاوت معنی دار نبود. همچنین برنامه های تمرینی هوازی و ترکیبی موجب کاهش شاخص توده بدن شده است، اما در گروه مقاومتی تغیر نداشته است. در اثر هر سه برنامه تمرینی تفاوتی در نسبت کمر به لگن مشاهده نشد. هر سه برنامه تمرینی موجب کاهش توده بدون چربی مردان میان سال شد اما تفاوت بین سه گروه معنی دار نبود. در گروه هوازی و مقاومتی کاهش در صد چربی مشاهده شد، اما در گروه ترکیبی تغییری مشاهده نشد همچنین تغییرات بین سه گروه معنی دار بود. در اثر سه برنامه تمرینی تفاوت معنی داری در فشار خون دیاستولی مشاهده نشد. در گروه های مقاومتی و ترکیبی کاهش فشار خون سیستولی مشاهده شد اما در گروه هوازی تفاوتی مشاهده نشد. هر سه برنامه تمرینی موجب کاهش ضربان قلب مردان میان سال شد. همچنین تفاوت ها بین سه گروه هم معنی دار بود. همچنین بر اثر سه برنامه تمرینی، تفاوتی در حداکثر اکسیژن مصرفی مردان میان سال مشاهده نشد. در نتیجه کلی تاثیر تمرینات در گروه ترکیبی بیشتر از دو گروه دیگر بود.