مقاله نقش معلم و آموزش و پرورش در سال همت مضاعف و کار مضاعف

اختصاصی از فایلکو مقاله نقش معلم و آموزش و پرورش در سال همت مضاعف و کار مضاعف دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

 فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحات:15

 مقدمه :

 هر سال در ایران اسلامی به وسیلۀ رهبر معظم انقلاب با نام خاصی نامگذاری می شود که امسال هم با نام همت مضاعف و کار مضاعف نامگذاری شده است.

 با شنیدن کلمۀ کار مضاعف نباید صرفاً تولید و امور اقتصادی در ذهنها تداعی گردد و همت مضاعف فقط در راستای کار تولیدی، فنی و اقتصادی بکار برده شود بلکه باید طبق فرمایش ایشان در همۀ عرصه های صنعتی و در فعالیتهای اجتماعی و سیاست خارجی و در بخشهای مختلف از جمله آموزش و پرورش باید کار مضاعف صورت گیرد به نظر ایشان آنچه که مردم و مسئولین تا به حال انجام داده اند در مقابل آنچه که ظرفیت عظیم این کشور برای پیشرفت و رسیدن به عدالت است کار بزرگی نیست پس باید این نگرش ابتدا در بین کلیۀ مسئولین نظام در تمامی سطوح تقویت گردد که امروزه مردم کشور اسلامی ایران نیازمند همت بلندتر با کار بیشتر و متراکمتر هستند تا راههای نرفته را بپیمایند و به هدفهای بزرگ خود نزدیکتر شوند.

 از مهمترین نکات بیانات ایشان تأکید بر نظارت و باز خورد گیری مسئولین در فعالیتها و تلاش برای عمران و آبادانی و پیشرفت کشور و تقدیر از آن است پس کلیۀ مدیران موظفند ضمن تشویق کارکنان کارا، نقاط ضعف احتمالی را شناسایی و اقدامات مضاعف برای رفع کاستی ها را در نظر بگیرند این کار موجب پیشرفت قابل توجه در هر سازمان می شود.

 نامگذاری سال 89 با دقت و ظرافت خاصی انجام گرفته و منحصر به یک بعد، از ابعاد توسعه نیست و آن حضرت کلیه آحاد مردم و مسئولان را در هر پست و رده سازمانی مورد خطاب قرار داده است و همه را موظف به حرکت در رسیدن به بهترین روزها، بهترین حالات و بهترین وضعیتها  نموده اند. بی شک جامعۀ بزرگ فرهنگیان یکی از تأثیرگذارترین اقشار در هر کشور محسوب می شود. که جایگاه ویژه ی آنان از گذشته تاکنون مورد تأکید  همه دانشمندان و اندیشمندان بوده است و هست و آموزش و پرورش به عنوان زیرساخت هر نوع سازندگی و نوسازی مطرح است و رکن اصلی این سازندگی نیز معلم است، انسان به علم و عمل صالح زنده می شود و علم و تربیت نیاز به معلم دارد معلمان دلها را شیار می کنند، جانها را شخم می زنند، نفوس را آمادگی می دهند و بذر معارف را بر مزارع جانها می افشانند و نهال وجود انسان را به عنوان باغبان شایسته به جایی می رسانند که هریک شجرۀ طوبایی می شود (اصلها ثابت و فرعها فی السماء)