ایل نشینان 23 صفحه (فایل WORD قابل ویرایش می باشد)
مقدمه
عشایر یا کوچی‌ها به مردمانی گفته می‌شود که عمومآ زندگی خود را از دامداری اداره می‌کنند و به همین دلیل معمولاً هر سال از ییلاق به قشلاق و بالعکس کوچ می‌کنند. عشایر بطور سنتی دارای اقامتگاه ثابتی نیستند و نوع مسکن آنان به گونه‌ای است که امکان جمع آوری و نصب مجدد آن وجود دارد.
واژه عشایر بیشتر در فارسی و در مورد ایل‌های کوچنده در ایران به کار می‌رود. عشایر در قدیم تقریباً نیروهای اصلی جنگی ایران را تشکیل می‌داده‌اند. از عشایر معروف ایران می‌توان به ایل‌ها و تیره‌های مختلف بختیاری، لر و قشقایی اشاره کرد.
برابر فارسی واژه عربی عشیره، رَم (=رمه) است که در متون قدیمی بیشتر برای توصیف عشایر استان فارس به‌کار می‌رفته‌است. این واژه را در متن‌ها زم نیز می‌نوشتند و آن را به صورت جمع شکسته عربی رموم و زموم جمع می‌بستند
سیاه چادر
استان ایلام از جمله استانهای کشور است که زندگی کوچ نشینی از دیر باز در آن رونق زیاد داشته و علیرغم گذشت دهها سال از تخنه قاپو کردن عشایر هنوز هم در سطح استان برخی از مردم به این گونه زندگی می کنند.
علاوه بر عشایر محلی استان عشایر کوچ رو کرد از سایر استانهای همجوار نیز به مناطق ییلاقی و قشلاقی استان کوچ می نمایند و از مراتع استان استفاده می نمایند.
سکونت گاههای اولیه عشایر کوچ رو در استان ایلام عبارتند:
فهرست مطالب
- مقدمه
- سیاه چادر
- سکونت گاههای اولیه عشایر کوچ رو در استان ایلام
- واحدهای همسایگی
- ایل ترک قشقایی
- قشقایی
- کوچ قشقایی‌ها
- چادر
- پوشاک
- برخی از پیشه‌های مردم
- مدارس عشایری
- برخی از آداب و رسوم
- آموزش عشایری
- شعری به زبان ترکی قشقایی
- چند ضرب‌المثل ترکی قشقایی
- اتومبیل نیسان قشقایی
- ایل افشار
- تیره‌های مستقل ایل افشار
- قالیچه‌های افشار
- منابع
ایل نشینان 23 صفحه
