فناوری نانو یا نانوتکنولوژی رشته‌ای از دانش کاربردی و فناوری است که موضوعات گسترده‌ای را پوشش می‌دهد. موضوع اصلی آن نیز مهار ماده یا دستگاه‌های در ابعاد کمتر از یک میکرومتر، (معمولاً حدود ۱ تا ۱۰۰ نانومتر) است. در واقع این فناوری را نمی توان به عنوان رشته جدیدی معرفی کرد بلکه رویکردی جدید به کلیه علوم و فنون موجود در مقیاس نانو است. در حال حاضر برای بها دادن به این دانش گرایش جداگانه ای تحت عنوان نانوشیمی در وزات علوم تصویب شده است. وسایت اختصاصی نانو در حوزه نانو بسیار فعال میباشد.
نانو شیمی میتواند همان گرایش‌های اصلی شیمی چون شیمی آلی، معدنی، تجزیه و شیمی فیزیک باشد که در مقیاس نانو مطالعه و بررسی می‌گردد. از دیدگاه مهندسان شیمی، این گرایش‌ها بسته به نوع نیازهای جامعه و توانایی بر آوردن آن نیازها میتواند به طور متفاوت دسته بندی شود. اولین جرقه فناوری نانو در سال 1959 ریچارد فاینمن (Richard Feynman) فیزیک‌دان برنده جایزه نوبل زده شد. فاینمن طی یک سخنرانی تحت عنوان”فضای زیادی در سطوح پایین وجود دارد، ایده فناوری نانو را بیان نمود.
نانو حسگرهای شیمیایی آلی
با پیشرفت علم در دنیا و پیدایش تجهیزات الکترونیکی و تحولات عظیمی که در چند دهه ی اخیر به وقوع پیوست، نیاز به ساخت حسگرهای دقیق تر، کوچکتر و با قابلیت‌های بیشتر احساس شد. امروزه از حسگرهایی با حساسیت بالا استفاده می‌شود به طوریکه در برابر مقادیر ناچیزی از گاز، گرما و یا تشعشع حساس اند. بالا بردن درجه ی حساسیت، بهره و دقت این حسگرها به کشف مواد و ابزارهای جدید نیاز دارد. نانو حسگرها، حسگرهایی در ابعاد نانومتری هستند که به خاطرکوچکی و نانومتری بودن ابعادشان از دقت و واکنش پذیری بسیار بالایی برخوردارند به طوری که حتی نسبت به حضور چند اتم از یک گاز هم عکس‌العمل نشان می دهند. نانوحسگرها به طور ذاتی کوچکتر و حساس‌تر از سایر حسگرها می‌باشند.
شامل 15 صفحه فایل word
