در زندگی هر کس لحظاتی وجود دارد که پوچی و بی معنی بودن سایه خود را بر همه وقایع می گستراند.
از دیدگاه تاریخ فلسفه، دلیل این احساس پوچی این است که انسان پشتوانه ای در ورای آن احوال نمی بیند و همه آنها را پا در هوا، گذرا و سست می یابد.
در این لحظات است که انسان در عمق وجود خود از تکیه گاه و پشتوانه همه پدیدارها سوال می کند.
این سوال با ذات انسان پیوسته است و یک امر جاودانی است.
کارگاه رواندرمانی اگزیستانسیالیسم
