ورودی بخش
درب ورودی باید به اندازه کافی عریض بوده به نحوی که دوتخت و یا برانکارد به راحتی و بدون هیچ برخوردی از آن به طور همزمان عبور نمایند. درب هایی که به صورت اتوماتیک باز و بسته می شوند مناسب می باشند در غیر این صورت حتماً باید حالت باد بزنی درها رعایت گردد. باید با در نظر گرفتن سطح شیبدار مناسب(شیب 8 درجه)، اختلاف سطح آمبولانس با زمین را جبران و با مسقف نمودن فضا ورودی را از عواملی نظیر باران، برف، باد ، آفتاب و... محافظت نمود. ضروری است که ورودی جداگانه ای برای بیمارانی که با آمبولانس آورده می شوند با سایر بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس در نظر گرفته شود و فضای کافی برای حرکت و پارک سه آمبولانس در یک زمان پیش بینی گردد. علاوه بر این در ابتدای ورودی اورژانس بایستی فضایی جهت نگهداری ویلچر و برانکارد در نظر گرفته شود .
کیوسک پلیس یا انتظامات
در ابتدای ورودی اورژانس بایستی فضایی جهت استقرار پلیس یا نیروی انتظامات و نگهبانی در نظر گرفته شود .
قسمت تریاژ
بیمارانی که به بخش فوریت های پزشکی مراجعه می کنند بر حسب نوع بیماری و شدت آن به دسته های مختلفی تقسیم می شوند. این عمل در قسمتی به نام تریاژ (جهت اولویت بندی بیماران،تسریع در ارایه مراقبت های فوری و جلوگیری از اتلاف وقت در موارد تهدید کننده) صورت می گیرد. حداقل مساحت مورد نیاز این قسمت 9 متر مربع و بهترین موقعیت مکانی آن بعد از درب ورودی و قبل از پذیرش می باشد . بهتر است ورودی و خروجی فضای اختصاص یافته به تریاژ از طریق درب های جداگانه در نظر گرفته شود .
Fast track
عمدتاً بیمارانی که دارای سطح 4 و 5 تریاژ هستند به قسمت fast track ارجاع می شوند .(لازم به ذکر است تقسیم بندی بیماران بین بخش های اورژانس(حاد، تحت حاد، fast track ) می تواند با سیاست گذاری بیمارستان متفاوت باشد.)
بخش fast track می بایست مجهز به اتاق عمل سرپایی، اتاق EKG ،اتاق تزریقات و پانسمان، اتاق بستری موقت، سرم تراپی،اتاق گچ و اتاق معاینه پزشک باشد .
Ward
با توجه به بار مراجعه سالیانه به اورژانس بایستی فضاهایی تحت عناوین ward زنان، ward مردان و ward اطفال به منظور تحت نظر داشتن بیماران اورژانسی اختصاص داده شود . در نوعی دیگر از تقسیم بندی که منطبق بر تریاژ به روش ESI می باشد،فضاهای اورژانس به 4 واحد تقسیم می شود :
1-اتاق احیا جهت ارجاع بیماران با سطح 1 تریاژ ESI
2-اتاق بیماران حاد جهت بیماران با سطح 2 تریاژ
3- قسمت تحت حاد جهت بیماران با سطح 3 تریاژ
4- قسمت Fast track جهت بیمارانی که دارای سطح 4 و 5 تریاژ هستند.
بر اساس کتاب راهنمای تریاژ بر اساس روش های معیار شدت اورژانس ESI نوشته دکتر رضا عزیزخانی و همکاران ،3-1% مراجعین اورژانس را بیماران سطح یک، 30-20% مراجعین اورژانس را بیماران سطح دو، 40-30% مراجعین اورژانس را بیماران سطح سه و 35-20% مراجعین اورژانس را بیماران سطح چهار و پنج تریاژ ESI تشکیل می دهند ؛ لذا تقسیم بندی فضاها و تخت های اورژانس باید با توجه به موارد قید شده انجام گیرد.
اتاق معاینه و مشاوره بیماران (اتاق پزشک)
بعد از تریاژ و پذیرش ،بیمارانی که وضعیت حاد و فوری ندارند و خطر جدی آنها را تهدید نمی کند جهت معاینه و تصمیم نهایی به این قسمت هدایت می شوند. حداقل فضای فیزیکی مورد نیاز برای اتاق معاینه و مشاوره 10 متر مربع می باشد.
اتاق تزریقات و پانسمان
بایستی فضایی جهت انجام تزریقات و پانسمان با قابلیت تفکیک مرد و زن و گنجایش تخت تزریقات، ترالی احیا و روشویی و یک میز به گونه ای که حریم شخصی بیماران به صورت کامل رعایت گردد در نظر گرفته شود .
اتاق EKG
پیشنهاد می شود فضایی جهت انجام EKG به صورت جداگانه و به تفکیک زن و مرد پیش بینی شود . ویژگی های این اتاق می بایست منطبق بر اتاق تزریقات و پانسمان باشد و به گونه ای طراحی شود که حریم شخصی بیماران به صورت کامل رعایت گردد .
اتاق گچ گیری
بیماران دچار شکستگی، ترک خوردگی و یا در رفتگی استخوان و مفاصل ، جهت دریافت خدمت با بی حسی موضعی و یا سایر روش های کاهش درد به اتاق گچ گیری منتقل می شوند. مساحت مورد نیاز این قسمت به جز انبار نگه داری آتل ها، چوب های زیر بغل و... حداقل 16 متر مربع می باشد.
اتاق عمل سر پایی
بیمارانی که نیاز به اعمال جراحی سرپایی ( کشیدن مایع نخاع ، تعبیه chest tube و... ) دارند به اتاق عمل سر پایی هدایت می شوند. مساحت لازم برای این اتاق حداقل 16 الی20متر مربع می باشد. دیوارهای اتاق عمل سرپایی بایستی تا سقف کاشی و کف آن سرامیک و قابل شستشو باشد همچنین این اتاق بایستی مجهز به سینک اسکراب ، پیش ورودی ، تهویه با فشار مثبت همراه با سیستم هپا بوده و ورود و خروج کارکنان به آن مطابق با استانداردهای اتاق عمل صورت پذیرد .
پذیرش و صندوق
فایل پاورپوینت 50 اسلاید
دانلود پاورپوینت آشنایی با فضای اورژانس در بیمارستان