دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
آداب و فرهنگ ایرانیان
رفتار های پسندیده در برقراری ارتباط
زودتر از فرد بزرگ تر یا مقام بالاتر , دست خود را پیش نبرید(دست دادن از بزرگ تر یا مقام بالاتر است.)
وقتی وارد جمعی می شوید, لازم نیست به همه دست بدهید.بهتر است با ارامش بایستید و احوال پرسی کنید0به خصوص وقتی دیگران نشسته باشند یا مشغول انجام کاری باشند
با افرادی که صمیمی نیستید,دست دادن نباید خیلی سرد و نه خیلی محکم باشد.
از دست دادن طولانی خودداری کنید. ضمن این که دست خود را خیلی سریع پس نکید.
بهتر است هنگام دست دادن دست کش خویش را ز دست خارج کنید.
وقتی کسی دست خویش را جهت احوال پرسی پیش می آورد, وی معطل نگذارید.
با نوک انگشتان دست ندهید.
هنگام احوال پرسی و دست دادن , بهتر است ارتباط چشمی نیز برقرار کنید.(به جای این که به پایین یا جای دیگری نگاه کنید).
وقتی دست شما خیس است , برای دست دادن پیشقدم نشوید.
به منظور احترام بیش تر,بهتر است از ماشین پیاده شوید , سپس دست دهید و احوال پرسی کنید.
برای دست دادن , دست خود را از فاصله ی دور دراز نکنید.
سلام و احوال پرسی
سلام کردن از کوچک تر است.(افراد کوچک تر منتظر سلام افراد بزرگ تر نباشند).
شایسته است وقتی سواره هستید شما بر پیاده سلام کنید.
شایسته است وقتی بر جمعی وارد می شوید برای سلام کردن پیشقدم شوید.
وقتی در کنار جمع ایستاده اید,با صدای بلند با کسی که دور از شما قرار دارد , احوالپرسی نکنید. می توانید با حرکاتی همچون دست بالا بردن و سرتکان دادن(بدون فریاد زدن) احوال پرسی کنید.
وقتی دوست شما از روبرو می آید لازم نیست احوال پرسی خود را از فاصله دور شروع کنید.
کلمات احوال پرسی باید محترمانه و با فعل جمع به کار روند.
بهتر است هنگام احوال پرسی لبخند بر لب داشته باشید.
مودبانه تر آن است که احوال پرسی شما باعث حواس پرتی یا ایجاد زحمت برای دیگران نشود
اگر دیگران در جمع به احترام در مقابل شخصی برخاستند , شما نیز برخیزید هر چند که وی را نشناسید.
اگر به احترام در مقابل کسی برخاستید (هنگام ورود یا خروج),صبر کنید تا آن فرد بنشیند یا خارج شود , سپس بنشینید.
هنگام احوال پرسی,چیزی نخورید.
اگر از پله ها بالا رفته یا دویده باشید , صبر کنید تا تنفستان عادی شود بعد وارد شوید و احوال پرسی کنید.
اگر بزرگ تری وارد چمع شد , به احترام برخیزید , هر چند لحظاتی قبل با وی در محلی دیگر احوال پرسی کرده باشید.
روبوسی
با صورت خیس یا عرق کرده, برای روبوسی با دیگران پیشقدم نشوید.
در حضور دیگران(در مکان ای رسمی و عمومی), روبوسی به تعداد کم شایسته تر است .(همچنین با افرادی که صمیمی نیستید)
از روبوسی خیلی تند و سریع خودداری کنید.
برای روبوسی بهتر است فرد کوچکتر صبر کند تا بزرگ تر پیش قدم شود.
روبوسی با صدای بلند شایسته نیست.
بچه های خردسال دیگران(غیر خویشاوند) را نبوسید.(ممکن از والدینشان ناراحت شوند).
در مراسم عزا یا تشییع جنازه یا مواقعی که جمع ناراحت هستند, روبوسی همراه با خوش حالی نباشد(شرایط را درک کنید).
هنگامی که سرماخورده اید,شایسته نیست برای روبوسی با دیگران پیش قدم شوید.
ملاقات و معرفی
قبل از حضور در مکان های رسمی یا ملاقات مهم با دیگران, از این موارد استفاده نکنید:سیگار , سیر ,پیاز ,ادکلن های تند ,لباس های اطو کشیده بودار و غیره که بوی آن باعث آزار دیگران می شود (هرچند که ممکن است تحمل کنند و چیزی نگویند.).
در هنگام معرفی ,شایسته است افراد پایین تر را(از لحاظ سنی یا شغلی) به افراد بالاتر معرفی کنید.
در ملاقات رسمی با دوستان , در صورت لزوم ,همراهان خویش را معرفی کنید.
هنگام معرفی افراد به یکدیگر,اسامی را واضح و شمرده بیان کنید.
هنگام معرفی یک فرد به دیگران بیش از حد از وی تعریف و تمجید نکنید.
وقتی به طور اتفاقی به یک دوست یا آشنای قدیمی می رسید و قصد احوال پرسی دارید,ابتدا خود را معرفی کنید.اگر لازم شد مکان ,زمان یا موضوع دوستی یا اشنایی را نیز بیان کنید.(شاید طرف مقابل اسم یا فامیل شما را فراموش کرده باشد)
هنگامی که با جمعی ملاقات می کنید ,بهتر است ,ابتدا با بزرگ تر احوال پرسی کنید سپس با بقیه(مثلاً ,ابتدا با پدر خانواده سپس با فرزندان)
هنگام ملاقات با کسانی که لازم است شما را بشناسند , پیشاپیش خود را با نام خانوادگی معرفی کنید.(در صورت لزوم اسم کوچک یا سمت خود را نیز ذکر کنید)
هنگامی که شما را معرفی می کنند و نشسته اید ,بهتر است بلند شوید یا نیم خیز شوید و به جلو خم شوید.
ملاقات با پزشک
وقتی قصد مراجعه به مطب پزشک داری,شایسته است لباس تمیز و آراسته بپوشید.
بهتر است تعداد لباس هایی که بر روی هم می پوشید,کم تر باشد تا معاینه راحت تر صورت گیرد.
قبل از مراجعه ی حضوری به مطب دکتر , از طریق تماس تلفنی ,از حضور دکتر مطمئن شوید.سپس مراجعه کنید._در صورت امکان,بهتر است نوبت رزرو کنید)
به عنوان همراه بیمار , بهتر است اجازه دهید تا وی به تنهایی و خصوصی با پزشک مشورت نماید.(مگر این که خودش از شما درخواست همراهی کند)
به عنوان بیمار , حتی الامکان کودکان خردسال را همراه نبرید.(تا بازی و گریه آنها باعث ناراحتی دیگر بیماران نشود)
اگر از آشنایان پزشک هستید, شایسته است همچون دیگران نوبت بگیرید و حق ویزیت را پرداخت کنید.
تا نفر قبل بیرون نیامده است, داخل نشوید.
بدون هماهنگی با منشی یا اجازه از پزشک, وراد مطب نشوید.
شایسته نیست هنگامی که پزشک در حال ویزیت بیمار است, جهت احوالپرسی یا دیدار دوستانه, در را باز کرده یا داخل شوید.
در سالن انتظار یا مکان های دیگر به بیماران خیره نشوید.
به عنوان گویند
از جویدن آدامس یا خوردن چیزی,در هنگام صحبت کردن با دیگران,خودداری کنید.
هنگامی که بی صبرانه منتظرید تا گوینده صحبتش تمتم شود و شما اظهار نظر کنید,یک از لحظه از خود بپرسید "آیا گفتن این نظر ارزشی داد یا نه," در صورتی که گفتن آن را مناسب تشخیص دادید,اظهار نظر کنید.
در جمع بدون اجازه,صحبت کسی را قطع نکنید.
با استفاده از کلمات مودبانه ,احترام را نسبت به افراد مسن نشان دهید.
با مخاطب خود به طریقی صحبت نکنید که خود را خیلی دانا و وی را خیلی ضعیف نشان دهید.(هیچ کس را ضعیف تصور نکنید)
هنگام گفتگو,تن صدای خود را به طور یکنواخت خیلی بالا یا خیلی پایین نگه ندارید(چون باعث خستگی یا بی حوصلگی شنونده می شود)
در جمع تنها شما گوینده نباشید.(از شنونده بودن دیگران سوء استفاده نکنید).
در حد فهم خود صحبت کنید(می توانید از شغل فرد,یا شرایطی که فرد تجربه ی ان را دارد مثالی بزنید تا منظور خود را بهتر برسانید).
در حضور افراد غریبه,بهتر است با نزدیکان و دوستان خود نیز رسمی یا محترمانه تر برخورد کنید.(موقیعت شناس باشید).
هنگام گفت و گوی غیر تخصصی, حتی الامکان از کلمه ی تخصصی و خارجی استفاده نکنید.
شایسته نیست ,در مکالمات تیکه کلام داشته باشید(از دوستان یا نزدیکان بخواهید تا اگر تکیه کلام خاصی دارید, شما را آگاه سازند)
شایسته است همیشه مخاطب رسمی یا بزرگ تر از خود را با ضمیر شما و فعل جمع مورد خطاب قرار دهید.(از ضمیر تو و ضمیر منفرد استفاده نکنید)
قبل از شوخی کردن باید فکر کنید که آیا این شوخی در نهایت باعث تقویت دوستی می شود یا نه, اگر تاثیر منفی دارد خویشتن داری نموده و آن را مطرح نکنید.
وقتی درباره ی یک انسان یا گروهی از انسان ها نظر می دهید یا قضاوت می کنید, از کلی گویی بپرهیزید و از کلمات همیشه, حتماً...., اصلاً...., همه ی ..., استفاده نکنید.به جای آن ها می توانید از کلمات معمولاً,به احتمال زیاد, اکثراً, بعضی از افراد..., استفاده کنید(مثلا "همه مردم این شهر بی عاطفه هستند" یک کلی گویی و قضاوت نادرست است).
با فردی که رابطه رسمی دارید ,دربارهی مسایل خصوصی وی از قبیل میزان حقوق و درآمد ,مسایل خانوادگی , نمرات تحصیلی , قیمت لباس هایی پوشیده , جزییات بیماری و ... سوال نکنید.
