هدف اصلی تحقیق حاضر "بررسی نقش آموزشی تلویزیون در اصلاح رفتار ترافیکی شهروندان تهرانی" می باشد. روش این پژوهش پیمایشی و شش فرضیه در آن مطرح شده است. جامعه آماری این پژوهش را شهروندان تهرانی تشکیل می دهند که نمونه آن براساس فرمول کوکران 386 نفر می‌باشد. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای صورت گرفته است، به این صورت که از بین 22 منطقه تهران براساس قرعه پنج منطقه جغرافیایی از نواحی شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران انتخاب شد آن گاه از هر منطقه دو حوزه به صورت تضادفی و با قرعه انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری این تحقیق پرسشنامه بوده است که پس از تکمیل آن ها جداول توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار spss به دست آمد. پس از پیمایش و تحلیل داده ها و با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت: بیشتر شهروندان تلویزیون تماشا می کنند اما برنامه های مرتبط با آموزش ترافیکی را کمتر می‌بینند و علاقه چندانی هم به دیدن این برنامه ها ندارند. این امر را می توان ناشی از کم توجهی رسانه های جمعی به مسئله ترافیک و جذابیت پایین برنامه ها ی ساخته شده دانست. اگر برنامه ها به اندازه کافی تکرار شوند و برجسته سازی صورت گیرد، امکان اینکه توجه و به دنبال آن علاقه مخاطبان افزایش یابد، زیاد است. مخاطبان، برنامه های آموزشی در زمینه ترافیک را مفید میدانند و اظهار داشته اند که این برنامه ها نقش مثبتی بر ذهن و رفتار آن ها داشته است، بخصوص اگر با سبک های جذابی مثل برنامه های انیمیشنی ارائه شوند. جاذبه های تصویری این تیپ برنامه ها رضایت مندی مخاطبان را بالا برده همین امر باعث ترغیب بیشتر آن ها به پذیرش پیام شده است. هنگامی که پیام مورد پذیرش واقع می شود مخاطبان آن رفتارهای صحیح را بکار می گیرند و حتی به اعضای خانواده خود و سایرین نیز در رعایت آن رفتارها تذکر می دهند.اکثر افراد بهترین زمان پخش برنامه های آموزش ترافیکی را میان برنامه های پرمخاطب میدانند، این مسئله می تواند مورد توجه برنامه سازان باشد چرا که افراد به دلیل پیگیری آن برنامه پر مخاطب، تماشای تلویزیون را ترک نمی کنند و همین امر امکان دیده شدن برنامه ی آموزش ترافیکی را بالا می‌برد.
پایان نامه : بررسی نقش آموزشی تلویزیون در اصلاح رفتار ترافیکی شهروندان تهرانی
