چکیده
این پژوهش با هدف تعیین رابطه توجه و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه اول متوسطه شهرستان میاندوآب با استفاده از روش توصیفی - همبستگی انجام گرفت. حجم نمونه مورد مطالعه 365 نفر (178 دختر، و 187 پسر) بود که از طریق نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله ای انتخاب گردید. ابزار اندازه‌گیری، شامل پرسشنامه راهبردهای انگیزشی یادگیری (MSLQ)، و آزمون توجه مربع‌های دنباله دار تولوز-پیرون بود. ملاک پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان، معدل کل دانش‌آموزان در سالتحصیلی 91-1390 بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی، و رگرسون چندگانه همزمان مورد تحلیل قرار گرفتند. تحلیل داده ها نشان داد پیشرفت تحصیلی با توجه، استراتژیهای یادگیری خودتنظیمی، استراتژیهای شناختی، و استراتژیهای فراشناختی رابطه مثبت معنی داری داشت. یعنی هر چه توجه و استراتژیهای یادگیری خودنظم دهی و زیرمؤلفه های آن (استراتژیهای شناختی و فراشناختی) در دانش آموزان بیشتر می شد، پیشرفت تحصیلی بهتر میگردید. انجام تحلیل رگرسیون خطی (به صورت تفکیکی) نشان داد که، 8/1 درصد از واریانس نمره پیشرفت تحصیلی به وسیله نمرات توجه، و 7/6 درصد به وسیله نمرات یادگیری خودتنظیمی تبیین می شد. اما بصورت ترکیبی، یعنی با وارد کردن همزمان متغیر توجه و زیرمؤلفه های یادگیری خودتنظیمی (استراتژیهای شناختی و فراشناختی) به مدل رگرسیون چندگانه، مشاهده شد که متغیرهای پیش بین موثر بر پیشرفت تحصیلی، توجه، و استراتژیهای فراشناختی بودند که بطور ترکیبی تا حدود 9 درصد از واریانس نمره پیشرفت تحصیلی را تبیین می کردند. در کل نتایج این تحقیق نشان می دهد که در تبیین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، نقش توجه و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (بویژه راهبردهای فراشناختی) از جایگاه ویژه ای برخوردارند و این روابط از تلویحات نظری و عملی در عرصه های آموزشی و تحصیلی برخوردارند.
پایان نامه کارشناسی ارشد رابطه توجه و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه
