مقدمه:
وظیفه دستگاه گردش خون رساندن اکسیژن و مواد مغذی به سلولهای بدن و تخلیه مواد زاید این سلولها می باشد.
دستگاه گردش خون از دو جزء اصلی قلب و عروق خونی تشکیل شده است.
قلب درون کیسه پریکارد (آبشامة) در قفسه سینه و عروق تا اقصی نقاط بدن گسترش یافته است.
قلب یک عضو آویزان و عضلانی در مرکز قفسه صدری است که به طور مایل در پشت تنة استرنوم و غضروفهای دنده ای واقع شده است. وزن آن در مردان 300 گرم و در زنان در حدود 350 گرم می باشد.
البته وزن قلب با توجه به جنس، سن، وزن، ورزش و سایر شرایطی که موجب بیماری می شوند متفاوت خواهد بود.
قلب خون را به داخل بافتهای بدن پمپ می کند و از این طریق اکسیژن و مواد غذایی را به بافتها می رساند. فعالیت پمپ قلب به وسیله انقباض و انبساط دیواره عضلانی قلب به طور منظم ایجاد می شود.
در طی سیستول (انقباض عضله) حفرات قلب کوچکتر شده و خون را پرتاب می کند. در طی دیاستول (انبساط عضله) حفرات قلب مجداً از خون پر شده و برای پرتاب بعدی آماده می شود.
ضربان قلب به طور طبیعی در یک فرد بالغ تقریباً 80-60 در دقیقه خواهد بود هر یک از بطنها تقریباً 70 سی سی خون در هر ضربه خارج می کنند و لذا در طی 60 دقیقه حدود 5 لیتر خون را به گردش در می آورند.
آناتومی قلب:
قلب توسط 3 لایه تشکیل شده است:
حفرات قلب:
4 حفره قلب دو بخش چپ و راست سیستم پمپاژ را تشکیل می دهند.
قلب راست:
از دهلیز راست و بطن راست تشکیل شده است و خون کم اکسیژن را به داخل ریه ها برای اکسیژن گیری مجدد پمپ می کند. دهلیز راست خون بازگشتی بدن را از دورگ عمده دریافت می کند:
از دهلیز چپ و بطن چپ تشکیل شده است و وظیفه آن پمپاژ خون سرشار از اکسیژنه به داخل آئورت و گردش خون سیستمیک می باشد.
دهلیز چپ خون اکسیژنه را گردش ریدی از طریق وریدهای ریدی تحویل می گیرد.
ضخامت هر یک از این حفرات چهارکانه متناسب با فعالیت هر یک از ایشان است.
بطن راست در مقابل یک سیستم کم فشار (عروق ریوی) باید منقبض شود در حالی که بطن چپ باید در مقابل یک سیستم پرفشار (عروق سیستمیک) منقبض شود لذا ضخامت بطن چپ 5/1 تا 2 برابر بطن راست.