کارگر کیست؟

اختصاصی از فایلکو کارگر کیست؟ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 کارگر کیست؟ 

  یکی از کلماتی که هر روز به کرات شنیده شده و یا به نوعی استفاده می شود، کلمة ‘کارگر’ است. روزنامه ها و سایر رسانه های همگانی در خصوص ارج و مقام کارگر و یا وضعیت شغلی و سایر مسایل مربوط به کارگران قلمفرسایی کرده و دولتمردان نیز مدعی تامین منافع کارگرانند، اما این نکته ناگفته می ماند که منظور از ‘کارگران’ چه کسانی هستند؟ 

در زبان مردم عادی عموما کارگر به کسی گفته می شود که به نوعی کار یدی انجام می دهد. به عبارت بهتر در زبان مردم کارگر بودن مترادف است با انجام تلاش بدنی و از این دیدگاه تفاوتی بین خویش فرما و مزد بگیر و حتی برخی از کارفرمایان وجود ندارد. این تعریف به دلیل مشخص نکردن رابطة کارگر با سایر عوامل اقتصادی (همچون سرمایه و یا سایر کارگران)، تصویری نقطه وار از کارگر ارائه می دهد: کارگر کسی است که مستقل از اینکه دیگران چگونه عمل می کنند و چه رابطه ای با او دارند، کار بدنی انجام می دهد. به این ترتیب کارگران ساختمانی،صنعتی، کشاورزی و .. تعریف می شوند اما از طرف دیگر بسیاری از شاغلان کشور ما در زمرة کارگران قرار نمی گیرند. این تعریف مستلزم این است که شاغلان به گروههایی از قبیل کارگران، کارشناسان،مدیران و … تقسیم شوند. 

لازم به ذکر است که این تعریف ضمنی مختص تودة عوام نبوده و کارشناسان و حتی بسیاری از تشکلهای صنفی نیز چنین تعریفی را در عمل پذیرفته اند. بسیاری از جامعه شناسان نیز با تفکیک شاعلان بنگاههای بزرگ به دو گروه یقه آبی ها و یقه سفیدها چنین نگرشی را پذیرفته و تحلیلهایی بر این مبنا نیز ارائه کرده اند. این تعریف، لااقل در جامعة ما، با نوعی فخرفروشی در خصوص نوع کار همراه بوده و تلویحا به پست بودن کارهای یدی اشاره می کند. این امر می تواند ناشی از این واقعیت باشد که نخستین اشکال کارگری در کشور ما زمانی پا به عرصة وجود نهاد که هنوز باورهای نظام ارباب- رعیتی بر کل جامعه حکمفرما بود و به این ترتیب کارگران، جزو رعایای کارفرمایان قلمداد می شدند. از طرف دیگر فقر مادی، فقدان آگاهی و همچنین پراکندگی و عدم انسجام سندیکایی ( علی الخصوص در شهرها و همچنین صنایع کوچک) موجب شده بود تا کارگران پیشین به هنگام چانه زنی و یا سایر روابط با کارفرمایان. در موضع ضعف قرار گیرند. به این ترتیب طبیعی است که در چنین شرایطی کارگر بودن نمی توانست موجب مباهات کسی باشد. 

از طرف دیگر این نگرش کلیشه ها و اصطلاحات خاص خود را برای توصیف محیط به همراه دارد. اصطلاحاتی همچون دستان پینه بسته، پتک کارگر، چهرة همیشه سوخته، عضلات برآمده و خسته و… . تو گویی که کسی که پتک ندارد نمی تواند کارگر باشد و یا اگر بر اثر کار(حتی کار یدی) در اماکن مسقف چهرة سوخته نداشته باشی کارگر نیستی. بالتبع در چنین فضایی تایپیستها، خبرنگاران، پزشکان، معلمان و مهندسان و… نمی توانند جزو کارگران محسوب شوند. اما این تعریف نمی تواند تعریفی مناسب برای ‘ کارگر’ تلقی شود چرا که تقریبا اکثر مشاغل رایج در کشور ما ( و احتمالا در اکثر دیگر جوامع معاصر) به نوعی با تلاش بدنی همراه است. 

با تغییر فناوری های رایج در صحنة اقتصادی طیف گسترده ای از شاغلان،از دندانپزشکان گرفته تا تایپیستها، پدید آمده اند که همگی با مسئلة تلاش بدنی و حتی آسیبهای بدنی ناشی از کارکردن مواجه اند اما طبق نگرش رایج در بین مردم، این شاغلان کارگر محسوب نمی شوند. از ویژگی های دیگر این تعریف این است که خطوط پررنگی بین گروههای شاغل در یک بنگاه ترسیم می کند. فی المثل در هر کارخانه گروههایی تحت عنوان کارگر، کارمند اداری، مهندس و غیره ایجاد کرده و موجب تفرقه و جدایی بین آنها می شود. نکتة دیگری که باید در خصوص این تعریف از ‘کارگر’ اظهار کرد این است که در اذهان مردم هیچ حق و وطیفة مشخصی برای این تعریف وجود ندارد و مشخص نیست که اگر کسی کارگر باشد دارای چه حقوق و وظایفی است. بنا براین باید به دنبال تعریف دقیقتری از ‘ کارگر’ بود.

تعریف دیگری که عملا در کشور ما برای ‘ کارگر’ وجود دارد، بر مبنای حیطة شمولیت قانون کار، قرار دارد. طبق مادة2 قانون کار مصوب1368، “ کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد،حقوق، سهم سود و سایر مزایا به در خواست کارفرما کار میکند.‎”(1) بنابر این تعریف کارگران طیف گسترده تری را نسبت به کارگران یدی تشکیل می دهند. اهمیت این تعریف در دو نکته نهفته است: یکی اینکه کارگر را نه بر اساس نوع کاری که انجام می دهد، بلکه بر اساس نوع رابطه ای که با محصول کار خود دارد تعریف می کند (البته با کمی اغماض نسبت به نص قانون) و نکتة دیگر اینکه به دنبال این تعریف مجموعه ای از حقوق و وظایف و تنسیق روابط ارائه می شود. 

اما متاسفانه این قانون بر سرتاسر اقتصاد حاکم نبوده و به موازات این قانون، قانون استخدام کشوری نیز ساری و جاری است. به این ترتیب در کشور ما از نظر قانونی حداقل دو گروه از مزد و حقوق بگیران وجود دارند: کارگران و کارمندان دولت. بر این مبنا حتی افرادی که برای کارفرمای واحدی همچون دولت کار می کنند یکسان نبوده و بر مبنای نوع استخدام(رسمی،قراردادی و…) دارای حقوق و وظایف متفاوتی می باشند. به این ترتیب این تعریف از کارگر (شمولیت تحت قانون کار) عملا موجب ایجاد و تحکیم نوع جدیدی از تبعیض در جامعه می شود. تفاوتهایی که در زمینة احتساب دوران خدمت زیر پرچم در دورة کار و یا سابقة کار لازم برای بازنشستگی زنان کارگر و کارمند، امنیت شغلی و… وجود دارد از جملة این تفاوتهاست. 

گستردگی این تفاوتها آنچنان زیاد است که ‘استخدام دولتی’ به نوعی امتیاز مسلم تبدیل شده و هر روز شاهد تلاش خستگی ناپذیر گروه کثیری از مردم هستیم که خواهان بهره مندی از این امتیاز می باشند. یکی از دلایل وجود و حتی گسترش این امتیازات، منافع مستقیم و یا غیر مستقیم تصمیم گیران دولتی است. به عبارت بهتر چون خود دولتمداران نیز جزو کارمندان دولت تلقی می شوند بنابراین همواره تصمیم گیریها به نوعی است که کمترین فشار و بیشترین منافع متوجه کارمندان دولت شود.( از طرف دیگر نباید این نکته را فراموش کرد که این مدیران کمترین هزینه را در قبال تصمیمات خود خواهند پرداخت.) البته لازم به ذکر است که هدف از طرح این بحث برانگیختن حسادت در عرصة جامعه نیست بلکه هدف طرح مسایلی پایه ای تر است که می توان با پرداختن به این مسایل به حل برخی از معضلات اجتماعی پرداخت. 

آنچه که در اینجا باید به توجه شود علاوه بر مسئلْة تبعیض بین اقشار جامعه، مسئلة تفرقه و حتی سکوت بخش از نیروی کار کشور در برابر شرایط موجود است. به عبارت صریحتر تعریف کارگر بر مبنای شمولیت قانون کار منجر به آن شده است که 43% از کل مزد و حقوق بگیران کشور (2)خود را متمایز از 57% دیگر دانسته و نسبت به مسایل مبتلا به بی تفاوت بمانند هر چند که بخشی از این 43% نیز در شمولیت قانون کار می باشند اما همواره در تلاشند تا به هر نحو ممکن به جرگه مستخدمین رسمی دولت درآمده و از مزایای بیشمار آن بهره مند شوند. 

سکوت و انفعال غیر قابل توجیه اکثریت قریب به اتفاق کارمندان دولت (که متاسفانه اساتید و اعضای هیئتهای علمی دانشگاهها و همچنین کارشناسان و کارشناسان ارشد سازمانها و ادارت دولتی را نیز شامل می شود) در قبال خروج بیش از 90% بنگاههای اقتصادی کشور از شمولیت قانون کار و همچنین تضعیف باورنکردنی این قانون بی آنکه هیچ جایگزین معقولی برای آن ارائه شود،سکوت و حتی حمایت ضمنی این گروه از برداشتن محدودیتهای واردات به بهانة رعایت حقوق مصرف کننده علی رغم اینکه به گسترش هر چه بیشتر بیکاری و فقر در جامعه منجر شود، سکوت در برابر تبعیض برای بازنشتگی زنان کارگر و کارمند و احتساب دورة نظام وظیفه جزو سابقة کار و … همه و همه از مصادیق خروج کارمندان دولت از صفوف نیروی کار غیر دولتی می باشند. 

نوع فایل: word

سایز:47.9 KB 

تعداد صفحه:25

تحقیق درباره این که شیعه واقعی کیست؟

اختصاصی از فایلکو تحقیق درباره این که شیعه واقعی کیست؟ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 107

موضوع :

شیعه واقعی کیست؟

مقدمه:

معنای لغوی شیعه یاران و پیروان است و شایع یعنی دنبال کرد و تبعیت نمود و در اصطلاح شیعه به کسانی می گویند که از علی و فرزندانش علیهم السلام تبعیت و پیروی نموده و ولایت آنان را پذیرفته اند و این نام برای پیروان اهل بیت بقدری مشهور و معروف شده که تا واژه شیعه بر زبان جاری می شود بی درنگ پیروان علی در ذهن می آید برخی از نویسندگان و مورخان پیدایش شیعه را پس از رحلت رسول اکرم(ص)و یا پس از قتل عثمان دانسته و برخی فراتر رفتند تکوین مذهب شیعه را در ایام فتنه طلحه و زبیر دانسته اند در حالی که ما معتقدیم شخص رسول اکرم (ص) مذهب تشیع را ایجاد کرده و در نخستین روزهای بعثت که بنی هاشم را بر اساس آیه‹‹وُانْذِرً عشیُرتکْ الاقربین›› دعوت کرد فرمود: هر که از شما با من بیعت کند جانشین من خواهد بود و کسی جز علی پاسخ مثبت به حضرتش نداد. از آن روز پیروان واقعی حضرتش مشخص و متمایز گردیدند پیامبر اکرم (ص) در آن مناسبت و در مناسبتهای گوناگون دیگر تا حجته الوداع تنها و تنها علی را برادر، وارث، وزیر، وصی، خلیفه و جانشین خود معرفی کرد و به مردم فهماند که هر که او مولایش است پس علی نیز مولا و سرور اوست و باید از او فرمان ببرد و ولایتش را بپذیرد و بی گمان اهل سنت و اقعی کسانی هستند که در روز نخست پیغام مولا و رهبر شان، رسول خدا (ص)را با دل و جان شنیدند و پذیرفتند و در برابرنص صریح او اجتهاد نکردند و با پیامبر مخالفت نورزیدند و پیروی از علی را مانند پیروی از رسول خدا(ص) و اجب و لازم دانستند. جالب اینجا است روایتهایی که پیامبر درآنها دستور پیروی از علی را داده است و علی را به عنوان وصی، ولی و خلیفه خود تعیین کرده است در مصادر اهل سنت صدها روایت است و با این حال نه تنها به آن اهمیت نداده بلکه آن را رها کرده و از آن می گذرند گویا این همه روایت برای آنها کافی نیست مطلبی که شاید برای برخی از دوستان تازگی داشته باشد این است که رسول اکرم(ص) بر واژه شیعه اصرار داشته و شیعیان علی را شیعه خود و رستگاری و سعادت را در شیعه بودن دانسته و بشارت به بهشت را در شیعیان علی منحصر نموده است ودراصل این نام مقدس را آن حضرت به پیروان علی گذارده نه اینکه پس از وفاتش نامگذاری شده باشد. حال در برابر این روایتها که شیعیان علی را می ستاید و متجاوز از 120 مورد در مصادر قطعی و موثق اهل سنت آمده است آنان چه پاسخی دارند و چگونه آن را با وضعیت خویش منطبق می دانند خود باید پاسخگو باشند و یا اینکه سر تسلیم و اطاعت را فرود آورده و این سخنان حضرت رسول اکرم(ص) را نیز مانند دیگر سخنانش با قلبی پاک و عاری از هر کینه وتعصبی بپذیرند و چنین توقع به جایی هم از حق جویان هست،چه اینکه در کتاب خدا آمده است: ‹‹وُماْینطقْ عُن الهُوی اِنً هْوُ اِلاوُحًیّ یْوحُی›› او هرگز از روی هوا و هوس سخن نمی گوید و سخنش جز وحی منزل نیست و در آیه دیگری می فرماید:‹‹و ما آتاکُمْ الرسْولُ فخُذوهْ و ما نهاکمً عُنْدْ فاْ نتَهْوا›› و هر چه از رسول خدا به شما رسد به آن عمل کند و از هر چه بازداشت امتناع ورزید.

شیعه علی در زبان پیامبر

چنانکه ذکر شد رسول اکرم(ص) درموارد گوناگونی شیعیان علی را ستوده و آنان رابشارت به بهشت برین ورستگاری داده است جالب است که بیشتر این احادیث درکتابهای معتبر حدیث و تفسیر اهل سنت آمده است که برای نمونه به برخی ازآنها اشاره می شود تا برادران اهل سنت بدانند ما اگر پیروی از علی و آل علی می کنیم به دستور تخلف ناپذیر پیامبرکه در کتابهای اهل سنت وارد شده است عمل می نماییم و اگرآنان نیز خواهان رستگاری روز جزا هستند به این صراط مستقیم الهی روی آورند و دست دردست برادران شیعه خود بگذارند و همه باهم اهل سنت واقعی گردند که بی گمان سنی واقعی تنها به کسی اطلاق می شود که به سنت پاک پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم عمل کند و در آن پا بر جا بماند نه اینکه اسمی بی مسمی بر خود بگذارد. هیثمی در کتاب مجمع الزوائدش روایت کرده است. که رسول خدا (ص) به علی فرمود: تو و شیعیانت به حوض من وارد می شوید در حالی که سیراب و شادکام و رو سفید هستید و همانا دشمنانت بر حوض من وارد می شوند درحالی که تشنه لب و اندوهگین اند. ابو سعید حذری از ام سلمه نقل می کند، که رسول خدا(ص) به علی فرمود یا علی! تو و شیعیانت در بهشت هستید. ابن عدی و ذهبی نیز که هر دو از

تحقیق در مورد نتظار چیست؟ منتظر کیست؟

اختصاصی از فایلکو تحقیق در مورد نتظار چیست؟ منتظر کیست؟ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:32

مقدمه انتظار چیست؟ منتظر کیست؟

انتظار یک مقوله اعتقادی ـ اجتماعی است و منتظر فردی است که به خاطر اندیشه‌ای که در دل دارد خود را به شناخت و انجام یک سلسله تعهدات ویژه، وظیفه‌دار احساس می‌نماید.

از اینکه انتظار مقوله‌ای اعتقادی است پس باید ریشه در کتاب و سنت داشته باشد و از آنجا که جلوه اجتماعی دارد پس باید راه و رسم آن آموخته شود. آن زمینه‌ ریشه‌ای ـ یعنی تلاش فرهنگی در شناخت ابعاد انتظار ـ و این راه و رسم اجتماعی ـ یعنی تعهد در پیشگاه عمل ـ دو ویژگی عمده‌ای است که شخصیت والای منتظر را شکل می‌دهد گویی منتظر با دو بال اعتقاد و عمل در فضای جامعه پرگشوده، به پرواز در می‌آید و با دو دست اندیشه و کار، در ساختن، بر مبنای باوری درونی افتاده است. به همین مختصر باید روشن شده باشد که چنین انتظاری با عنایت به مفهوم اصیل آن، اساساً و از اصل با خمودی و سستی، بیکارگی و واگذاری مسئولیت، ناآگاهی و گیجی، بهم ریختگی و تنها منتظر ماندن برای آنکه دیگری بیاید و کار را اصلاح کند، بی آنکه او خود نقشی سازنده را عهده‌دار شود، در تضاد و تعارض قطعی است و از آنجا که سازندگی با روح منتظر به هم در آمیخته از اینرو، انتظار، با تخریب به هر صورت و با هر توجیه به ظاهر موجه نمی‌سازد. در این صورت تقسیم انتظار به مثبت و منفی و ترسیم چهره‌ای از منتظر که به جای آبادانی و سازماندهی در کار خرابی و نابسامانی افتاده با تعریف اولیه این دو کلمه هیچگونه سازگاری ندارد و نشانه دور افتادن از مفهوم راستین این واژه‌هاست؛ چرا که بنابر آنچه گفته شد روح انتظار از اصل با گرایشهای منفی در تضاد بوده و عمل منتظر تنها و تنها اصلاح و آبادانی را در جهت تعالی همه ابعاد طلب می‌کند.

پس انتظار در یک کلام یعنی آماده شدن و زمینه‌سازی برای رویارویی با وضعیتی نو و اعلام آمادگی برای پذیرش مسئولیت در شرایط نوینی است که از هر جهت با وضع موجودی که انسان در آن قرار دارد، متفاوت می‌باشد و چنین انتظاری را بحق می‌توان مشحون از اعتراض به اوضاع موجود جوامع و زمینه‌ساز برای اصلاحی بنیانی و تحولی چشمگیر در آن تلقی نمود.

(اللهم انا نرغب الیک فی دوله کریمه تعز بها الاسلام و اهله و تذل بها انفاق و اهله و تجعلنا فیها من الدعا الی طاعتک و القاده الی سبیلک و ترزقنا بها کرامه الدنیا و الاخره)

«خداوندا ما به تو روی می‌آوریم، در بر پایی دولت والایت که در آن اسلام و اسلامیان را عزت و سربلندی می‌بخشی و نفاق و دورویان را ذلت و خواری نصیب می‌گردانی، تو ما را در آن نظام در شمار آنانی قرار داده که دیگران را بر طاعت تو فراخوانده و راهنمای مردم به سوی تو می‌باشند و ـ سرانجام ـ ما را در پناه آن دولت، والایی و کرامت دنیا و آخرت نصیب فرما.»

در این بیان که به صورت دعا به پیشگاه پروردگار عرضه می‌شود از یک سو برپایی نظامی الهی، با ویژگی‌های خاص خود مطرح است و از دیگر سوی، نشان از مسئولیت پذیری برای تمامی کسانی را به همراه دارد که آن آینده را انتظار می‌کشند و در پایان نیز این حقیقت، زندگی منتظر را به وسعت هر دو جهان زیر پوشش می‌گیرد، که از رهگذر چنین انتظار واقع‌گرایانه‌ای؛ برخورداری از مواهب گسترده آن نظام ـ و در یک کلام ـ تعالی خود را در هر دو سرای در پناه آن حکومت الهی طلب نماید1.

1ـ هاشمی دانا، صدرالدین، صبح امید، صص 129ـ131