شناختی از شهید دکتر مصطفی چمران

اختصاصی از فایلکو شناختی از شهید دکتر مصطفی چمران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 63

بینش ونیایش

مقدمه: شناختی از شهید دکتر مصطفی چمران

بِسْمِ ‏الله الرََّّحْمنِ الرََّّحیمِ

.... فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبَّه فَلْیَعْمَلَ عَمَلاً صالِحاَ وَلا یُشْرِک بِعِبادَه رَبِّه اَحَداً

(آیه 110- سوره کهف)

پس کسی که به ملاقات پروردگارش امید بسته است، عمل صالح انجام می‏دهد و در عبادت پروردگارش احدی را شریک او نمی‏گیرد.

کسانی که با شهید دکتر مصطفی چمران آشنایی داشتند می‏دانند که او به ملاقات پروردگارش دل‏بسته بود، و به همین علت همیشه در تلاش بود تا با انجام اعمال صالح خود را به جوار قرب او نزدیک‏تر سازد؛ و در این راه جز معبودش احدی را در عبادت و خدمت مورد توجه قرار نمی‏داد.

شهید دکتر چمران از استعدادهایی که پروردگارش نزد او به امانت سپرده بود وقوف کامل داشت، و می‏دانست چگونه آنها را تنها در راه رسیدن به معشوقش شکوفا سازد. در همین راه بود که از رفاه زندگی مادی، از زن و فرزند، و از مقام و منصب چشم پوشید و آنچه داشت در طبق اخلاص،‌ تقدیم پروردگار خویش کرد.

در دوران تحصیل شاگردی سخت‏کوش بود، و در میدان اجتماع مردی فداکار. مبارزات سیاسی او قبل از مسافرت به امریکا در راه استیفای حقوق مستضعفان شکل گرفته بود. در امریکا تا آنجا که شرایط زمانی و مکانی اجازه می‏داد، ‌برای تشکل نیروهای انقلابی کوشید، و زمانی که آن دیار را اشباع شده یافت، به مصر و سپس به لبنان مهاجرت کرد تا با فراهم ساختن فعالیت‏های چریکی و تربیت این نیروها در جنگ مستقیم با اشغالگران سرزمین قدس، استطاعت رزمندگان لبنانی و ایرانی برای مقابله با دشمنان اسلام طبق دستور قرآن مجید بالا ببرد:

وَاَعِدّوالَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ وَمِنْ رِباطِ ‏الْخَیْلِ  (آیه 60- سوره انفال)

در همین دوران بود که امام موسی‏صدر توانست با برخورداری از خلوص و فداکاری دانشمند و سرداری چون چمران عارف و مجاهد، حرکت شیعیان محروم لبنان را متشکل کند، و به جوانان مستضعف آن دیار هویت بخشیده، به خدایشان متکی سازد. همین تلاش‏های خداجویانه در لبنان بود که شیعیان آن دیار را بصورت متحد محکم انقلاب اسلامی ایران درآورد.

در ایران پس از پیروزی انقلاب، سراپای وجود خود را در خدمت حکومت جمهوری اسلامی و رهبری آن قرار داد. در این مختصر شرح خدمات آن شهید میسر نیست، ولی آنچه مسلم است با اشرافی که بر سیاست منطقه و بینشی که از اوضاع جهان داشت همواره مسیر انقلاب اسلامی ایران را پیش‏بینی می‏کرد و چاره‏جویی‏های لازم را برای حراست و به ثمر رساندن آن معمول می‏داشت، بدون آنکه این اقدامات را به رخ دیگران بکشد. در نتیجه بسیاری از نزدیکان آن شهید هنوز هم از وسعت و عمق خدمات او مطلع نیستند. چمران عزیز مرد خدا بود و برای خدا کار می‏کرد و این بر عهده تاریخ است که روشنگر تلاش‏های او در انسجام حکومت جمهوری اسلامی ایران، ایجاد سپاه پاسداران و جهادسازندگی، فعال کردن ارتش، حفظ کردستان و دفاع از خطه خوزستان باشد. مسلماً پیوستن داوطلبانه آن شهید به پاسداران محاصره شده در پاوه یا حمله حماسه‏آفرین او به حلقه محاصره شهر سوسنگرد، همراه با مجروح شدن و از مهلکه بیرون جستن او، از وقایع شورانگیز و عبرت‏بار ایمان به خدا و آمادگی پذیرش فیض شهادت در راه پیروزی حق بر باطل است.

شهید دکتر مصطفی چمران با همه امکانات مادی که می‏توانست در اختیار داشته باشد، زندگی ساده و بی‏تکلف خود را که از خانواده بی‏بضاعتش به ارث برده بود ادامه می‏داد. یک زمان مقام معاونت نخست‏وزیری را پشت سرگذاشته و برخلاف تمام سنت‏های دولت‏مداری، اسلحه به دست،‌ در دل صخره‏های سرد و صعب‏العبور کردستان به مقابله توطئه‏گران از خدا بی‏خبر می‏شتافت، و زمانی دیگر، در آن روزهای یأس و ناامیدی که ارتش متجاوز صدام به سرکردگی امپریالیسم جهانی، می‏رفت تا سرزمین پهناور خوزستان را از پیکر متشنج ایران جدا سازد، صندلی نرم وکالت مجلس شورای اسلامی را ترک گفته، همراه معدودی از تربیت‏شدگان مکتب حسینی به قلب صفوف تانک‏ها و سپاهیان وسیع دشمن می‏زند، تا آرایش نظامی متجاوزین را درهم بشکند و برای نیروهای دفاعی ازهم پاشیده ایران زمان بخرد، تا لااقل فرصت شرکت در یک مصاف نابرابر را بدست آورند و پیروزی نیروی ایمان و شهادت را بار دیگر در کربلای خوزستان در برابر دیدگان نسل حاضر به نمایش بگذارند.

با تمام اخلاصی که از سراپای وجود آن مجاهد بیدار فرومی‏ریخت، با تمام عشقی که به امام می‏ورزید و با تمام دلبستگی که به انقلاب ایران داشت، دوست و دشمن مانع و مزاحم فعالیت‏های تاریخ‏ساز او می‏شدند. دوستان می‏ترسیدند وجود حاضر به شهادت او را از دست بدهند و دشمنان می‏خواستند او را از صحنه فعالیت دور کنند. با آنکه نماینده امام در شورایعالی دفاع بود و می‏توانست از نفوذ معنوی رهبر در رفع مشکلات خود و عملیات جنگ‏های نامنظم در مقابله با صدامیان کافر استفاده کند، هیچ‏گاه خاطر امام را با ذکر مشکلات آزرده نمی‏ساخت. در ملاقا‏ت‏های خود با رهبر همیشه می‏خواست با بیان موفقیت‏های سپاه اسلام امام را شاد کند.   

چمران پرشور، هیچ‏گاه مجال آن نیافت که تمامی توان و استعدادهای خود را که سخت مورد احتیاج انقلاب اسلامی بود به خدمت درآورد و هیچ‏گاه نتوانست برنامه‏های دراز مدت خود را جامه‏عمل بپوشاند. بدین جهت همیشه ناراحت بود. رنج می‏کشید و زیرکوهی از درد بسر می‏برد و مصائبی که گاه دوستان و زمانی دشمنان بر او تحمیل می‏کردند، ‌همه را تحمل می‏کرد. از این رو در جمع اجتماع غریب بود. غربت شکننده‏ای که مغز استخوان آدمی را می‏سوزاند و زبان مرد توانایی را چون علی علیه‏السلام به شکایت وامی‏دارد.

چمران دردمند، همچون یک شیعه راستین،‌ سراپا شیفته امام زمان(عج) بود و مشکلات اجتماعی را با آرزوی ظهور حضرت مهدی و دیدار او تحمل می‏نمود.

چمران متعهد، عالمی بود که توان علمی خود را در راه کمک به مستضعفان به کار می‏گرفت، بدون آنکه ادعایی داشته باشد. به همین جهت تربیت یتیمان لبنان را، جایگزین تدریس و تحقیقات پیشرفته در مؤسسات با اسم و رسم امریکا نمود. شهید مصطفی، عارفی بود که روح بلند پروازش لبریز از ایمان و توکل بود. ایمان و توکلی که قلب شیفتگان او را قوت و آرامش می‏بخشید.

دکتر مصطفی کمتر حرف می‏زد، ولی همان سکوت و نگاه عمیقش بهترین آموزنده بود. با آنکه می‏توانست معلم خوبی باشد، ولی ترجیح می‏داد به عنوان یک مربی ‌مکتب تربیتی خود را درست اداره کند. مکتب یتیمان شیعه در لبنان، و کانون گرم ستاد عملیات جنگ‏های نامنظم در خوزستان، نمونه‏هایی از این تربیت را پیش چشم ما قرار می‏دهند. تا جایی که تربیت‏شدگان این مکتب، به تأسی از مربی خود به راحتی شربت شهادت می‏نوشند. تربیت‏شدگانی نه تنها از ایران، بلکه از شیعیان لبنان، که همه تعلقات خود را در آن سرزمین جنگ‏زده رها می‏کنند و به عشق پیروزی انقلاب اسلامی ایران همراه برادران ایرانی خود، در کربلای خوزستان شهید مقابله با مطالع شیطانی استکبار جهانی می‏شوند.

باتوجه به اخلاص و ایمانی که در چمران پرهیزگار موج می‏زد، همه خداپرستان و مردان و زنان آزاده، او را از خود می‏دانستند و به او عشق می‏ورزیدند. همین عشق صادقانه بود که انبوه کم‏نظیری از مردم تهران و شهرستان‏های ایران و حتی لبنان در روز تشیع جنازه آن شهید به خیابان‏ها روانه ساخت تا احساسات پاک خود را بدرقه مسافرت ملکوتی آن سردار پرافتخار اسلام کنند و البته تعجب نبود که