لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 10
اهمیت پرسپکتیو
/
▪ تعریف پرسپکتیو: تکنیک‌های آفرینشی حالت‌های سه‌بعدی یکی از ابتدائی‌ترین جاذبه‌های تصویرهای چشم‌انداز، تجسم عمق فضاست. برای ارائه حالت سه‌بعدی باید اجزاء صحنه را به‌گونه‌ای در کنار یکدیگر قرار دهید که دنیا متفاوت از آنچه که در دوربین دیده می‌شود، ارائه شود. با اینکه چشمان ما منظره‌ها را به‌صورت برجسته می‌بینند، حتی در حالت حرکت هم سر خود را آنقدر تکان می‌دهیم تا بهترین منظره با بهترین عمق را ببینیم، یک دوربین ثابت کنتراست‌ها و تضادها را به‌خوبی نمایش می‌دهد، اما منظره مورد نظر با حالتی ثابت و ایستا نشان داده می‌شود. برای رفع چنین مشکلی باید روی نقاط راهنمائی‌کننده در چشم‌انداز تأکید کرده تا عمیق فضائی ایجاد شود. ▪ اندازه نقاط راهنما: اندازه متناسب با بخش‌های گوناگونی یک چشم‌انداز، یکی از آشکارترین نقاط راهنمائی‌کننده عمق صحنه به حساب می‌آید. سوژه‌هائی که در جلوی تصویر واقع می‌شوند بزرگ‌تر از سوژه‌های عقب تصویر هستند. بدین ترتیب شما با یکی از مهمترین نقاط راهنمائی‌کننده آشنا شدید. پس نتیجه می‌گیریم سوژه‌هائی که تقریباً هم‌اندازه هستند یا دست‌کم به‌نظر بیننده هم‌اندازه می‌آیند، باید با توجه به مکان قرار گرفتنشان در تصویر کوچک یا بزرگ نشان داده شوند. این نکته در مورد درخت‌ها، بوته‌ها، گل‌های وحشی و حیواناتی که از یک گونه هستند هم صدق می‌کند. اگر دوربین در جای مناسبی نصب شده باشد چنین نکاتی به‌صورت خودکار روی یک سطح اریب و در فاصله‌های معین رعایت می‌شود(مثل یک منحنی).نقاط راهنمای دیگری هم درباره قدرت اندازه‌های اجزاء تصویر وجود دارد. که گرچه آنها در زمره اصلی‌ترین نقاط نیستند، اما با رعایت آنها می‌توان تصویر را بهتر و زیباتر نمایش داد. زمانی‌که ابرهای تیره آسمان را می‌پوشانند. هر چه به افق نزدیکتر شویم، اندازهٔ آنها هم کوچک‌تر خواهد شد. از حرکت موجی شن‌ها، گل‌های حالت گرفته و قالبی و هم‌چنین امواج اقیانوس می‌توان برای معرفی یک الگوی شبیه به‌هم، اما با اندازه‌های گوناگون استفاده کرد. یک زاویه مناسب دوربین در نمایش رودخانه‌ها، چشمه‌ها و امواج شن‌های تپه‌های شنی به‌گونه‌ای معرف حقیقت استعاری شیارهای خط آهن است: هم‌گرائی خطوط موازی در نقطه بی‌نهایت! ▪ زاویه دید: فاصله کانونی لنز، افکت قدرتمند پرسپکتیو را مؤثرتر جلوه‌گر می‌سازد. لنزهائی که زاویه واید دارند با تأکید روی تفاوت اندازه نقاط راهنمائی‌کننده، فاصله موجود میان ترکیب‌ها را تشخیص داده و حس عمق فضای موجود را زیادتر می‌کنند، در حالی‌که لنزهای تله‌فوتو، افکتی مقابل با این افکت را می‌سازند: آنها فاصله میان عوامل موجود در صحنه را کم می‌کنند. بدین ترتیب برای آنکه افکت‌های بهتری به‌دست آید باید دوربین را تا جای ممکن به نزدیک‌ترین اندازه نقطه راهنمائی‌کننده موجود در ترکیب نزدیک کنید. برای دریافت یک عمق میدان مناسب می‌توانید دوربین را روی f/۱۶ یا کم‌تر تنظیم کرده و سپس عکس بگیرید. در بیشتر مواقع، شما در کنار افراد دیگری که حق امتیازی شبیه به حق امتیاز شما دارند، می‌ایستید و از فاصله معینی عکس می‌گیرید. ▪ زاویه برای عمق: از آنجائی‌که چشمان یک فرد ایستاده پنج تا شش فوت(در حدود دو متر) بالاتر از سطح زمین قرار دارد مناظر چشم‌اندازهای نزدیک به فرد پائین‌تر از سطح دید او قرار می‌گیرند، اما چشم‌اندازهائی که در فاصله دورتری از فرد قرار گرفته باشند (به‌استثناء ابرها) این‌گونه نیستند. برای هر چه بیشتر کردن افکت سه‌بعدی، باید تنظیمات خود را چهل‌وپنج درجه (بالاتر از سطح افق) و روی نخستین اندازه نقطه راهنمائی‌کننده انجام دهید. تا جائی‌که برایتان مقدور است از فاصله کنونی واید بهره ببرید تا دست‌کم خط افق و مقداری از آسمان هم در تصویر نمایش داده شوند. اگر دوربین را خیلی پائین نصب کنید، نمایش‌های دیداری فضاهای مابین اندازه نقاط راهنمائی‌کننده را از دست خواهید داد. اگر هم خیلی بالا نصب کنید، افق و ترکیبات آشنای چشم را از دست می‌دهید. در مجموع نصب نامناسب دوربین به صاف و هموار نشان دادن چشم‌انداز می‌انجامد. بهتر است دوربین را به‌صورت افقی نصب کنید تا تعداد بیشتری از نقاط راهنمائی‌کننده را به‌صورت جداگانه یا فاصله‌دار در بربگیرد. شاید در این مرحله نیاز باشد دوربین را به جلو، عقب یا حتی کناره‌ها حرکت دهید. در
مقاله درباره پرسپکتیو