
خلاصه پایان نامه:
دومین روش ترکیب (GA-SA) که شیوه جدیدی برای حل مسائل بهینه سازی سازه ها است، بهینه سازی را بر اساس الگوریتم وراثتی انجام می دهد، ولی احتمال انجام عملگرهای وراثتی (پیوند و جهش) با در نظر گرفتن معیارهای پذیرش (Acceptance Criterion) شبیه سازی بازپخت فلزات (متروپولیس-Metropolis یا سیگموید-Sigmoid) کنترل می گردد.
هدف اصلی این پژوهش، معرفی روشهای ترکیب دو الگوریتم ذکر شده و مقایسه بین این شیوه ها است. این الگوریتم ها برای یافتن کمینه وزن سه خرپای مستوی 18، 25 و 47 عضوی و نیز تیر ورق I شکل دو دهانه ویژه ای مورد استفاده قرار گرفته است. برای بررسی و اطمینان از برنامه رایانه ای، پاسخ های بهینه بدست آمده با نتایج چند مقاله تحقیقاتی که به بهینه سازی خرپاهای 18 و 25 عضوی پرداخته اند، مورد مقایسه قرار گرفته است. این مقایسه ها سبب حصول اطمینان نسبت به عملکرد برنامه شده است.
در مجموع و بر اساس بررسی های انجام شده به منظور بهینه سازی خرپاها و تیرورق ها،الگوریتم وراثتی-بازپخت فلزات (GA-SA) پیشنهاد شده است. با بکارگیری این شیوه، وزن بهینه کوچکتری نسبت به روش GA و یا بسیار نزدیک به آن و در نسل های زودهنگام تر از الگوریتم وراثتی بدست می آید. در ضمن روش بازپخت فلزات- وراثتی (SA-GA)، روش مناسبی برای بهینه سازی چنین سازه هایی نخواهد بود. این روش پاسخ بهینه بزرگتر و با گذشت تعداد نسل بیشتری نسبت به دو روش بهینه سازی دیگر نتیجه می دهد.
پایان نامه رشته عمران طرح بهینه سازه ها با روشهای وراثتی و شبیه سازی باز پخت فلزات