لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه17
فهرست مطالب
طرح های تحقیقاتی
مراکز تحقیقاتی
نحوه ی همکاری و ارتباط صنعت با دانشگاه ها و
ضرورت انجام دادن فعالیت تحقیق و توسعه در صنایع
عوامل محدود کننده ی تحقیق و توسعه در صنعت
دیدگاه مدیران صنایع در زمینه ی توسعه ی فن آوری
4- نظام بانکی متأسفانه نقش چندانی در برنامه ای توسعه ی فن آوری کشور ندارد و صرفاً در طرح های کوتاه مدت که برگشت سرمایه و سود را تضمین کند مشارکت می کند. در بررسی تجارب کشورهای موفق، بدون استثناء، حمایت های وسیع بانک ها و منابع مالی در امر تحقیقات و توسعه ی فن آوری مشاهده می شود. به نظر می رسد تصویب طرح ها و لوایحی که مشارکت و سرمایه گذاری بانک ها را در امر تحقیقات، انتقال و توسعه ی فن آوری ملزم نماید ضروری می باشد.
5- بخش خصوصی طی چند سال گذشته تمایل خوبی برای حضور در تحقیقات نشان داده است. شرکت های تحقیقاتی خصوصی که معمولاً توسط اعضای هیأت علمی دانشگاه ها یا متخصصان صنایع ایجاد شده است محمل مناسبی برای مشارکت عمومی و کاهش بار تحقیقاتی دولت است. ضروری است حمایت های مالی جدی برای تقویت و افزایش این مؤسسات به عمل آید. حمایت هایی از قبیل وام های کم بهره برای خرید تجهیزات و لوازم تحقیقاتی، اولویت در واگذاری طرح های دولتی به این مؤسسات، معافیت کامل مالیاتی و عوارض شهرداری برای محل آزمایشگاه های تحقیقاتی مؤثر خواهد بود.
6- ارتباط دانشگاه و صنعت در کشورهای صنعتی از عمده ترین عوامل رشد تحقیقات صنعتی است. در ایران به دلیل بافت سنتی دانشگاه ها به لحاظ آموزش گرائی نسبت به پژوهش از یک طرف و از طرف دیگر عدم کشش و احساس نیاز به پژوهش در صنایع ایران، این فرایند مورد استفاده ی مطلوب واقع نشده است. در سال های اخیر تمایلات دو سویه ای برای نزدیکی این دو آشکار شده است. اتخاذ شیوه های کارآمد و تسهیل مقررات و اعمال سیاست های تشویقی این حرکت ایجاد شده را سرعت خواهد بخشید. برای ایجاد ارتباط نزدیک و اثربخش بین صنعت و دانشگاه ها اقدامات زیر مفید خواهد افتاد:
- کاهش دیوانسالاری و اجازه ی عقد قرارداد تحقیقاتی توسط استادان دانشگاه یا صنعت در قبال پرداخت 50 درصد از درآمد به دانشگاه به ازاء
ارزیابی فعالیت و کارایی واحدهای تحقیق و توسعه (R&D) در صنایع ایران
در شرکت های صنعتی ایران فعالیت های تحقیق و توسعه (R&D) سابقه ی چندانی ندارد. در این بررسی، تعدادی از واحدهای صنعتی باسابقه و نسبتاً فعال انتخاب شده و کارایی شیوه های مختلف تحقیقات در آنها مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج کلی نشان می دهد که ایجاد واحد مستقل تحقیق و توسعه (R&D) تا حدودی مورد توجه این واحدها بوده ولی از همکاری تحقیقاتی دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی استقبال چندانی نمی شود. عوامل محدودکننده ی تحقیقات و دیدگاه های مدیران ارشد صنایع در جهت بهبود امر تحقیقات از دیگر نکات قابل بحث این بررسی است.
مقدمه
در شرکت های صنعتی، تحقیق و توسعه (R&D) به عنوان بخشی از سرمایه برای تضمین قدرت رقابت فن آوری در بلندمدت محسوب می شود. هدف از اجرای طرح های تحقیقاتی، افزایش عمر محصول و کاهش هزینه های تولید است. پیدایش R&D در صنایع به مفهوم امروزی آن به شروع قرن بیستم برمی گردد. البته خدمات مهندسی به منظور بهبود محصول و فرایندها با استفاده از تخصص مهندسان با تجربه ی شاغل در صنایع، سابقه ی طولانی تری دارد. تا قبل از سال 1900 تجربه ی تحقیق در صنعت برای بهره گیری از فن آوری در راستای اهداف ویژه ی شرکت ها سابقه ی چندانی نداشته است. در سال 1900 شرکت جنرال الکتریک (GE) امریکا یک استاد جوان دانشگاه MIT به نام «ویلیام آرویتنی» را استخدام کرد تا هفته ای دو روز برای این شرکت تحقیق کند. ویتنی استادیار شیمی مؤسسة فن آوری ماساچوست بود. مدیریت GE بر آن بود تا موفقیت فن آوری شرکت را با تأسیس یک آزمایشگاه تحقیقاتی تقویت نماید. ویتنی بعدها از MIT استعفا داد و مدیر یکی از اولین آزمایشگاه های تحقیقاتی صنایع در دنیا شد.
این رخداد یک الگوی نمونه محسوب می شد که دانشمند دانشگاهی تازه فارغ التحصیل وارد تحقیقات صنعتی
تحقیق در مورد ارزیابی فعالیت و کارایی واحدهای تحقیق و توسعه (R&D) در صنایع ایران
