چکیده : با توجه به نقش زانو در فعالیت های عملکردی ،وجود ثبات مطلوب در این مفصل کاملاً بدیهی و ضروری است تامین ثبات مفصل در طی چنین فعالیت ها و شرایطی به عنوان ثبات دینامیکی عملکردی زانو تعبیر شده است. از بین چهار لیگامان مهم زانو، لیگامان متقاطع قدامی(ACL)، غالباً آسیب‌پذیرهستند. این لیگامان ثبات اولیه جهت جابجایی قدامی درشت نی را فراهم می‌کند و همچنین بعنوان ثبات دهندة ثانویه در برابر فشارهای والگوس و واروس و چرخش درشت نی نیزعمل می‌کند.فعالیت عضله همسترینگ با عملکرد ACL سینرژیت است و هر دو با هم ثبات مفصل زانو را برقرار می‌کند. هم انقباضی عضلانی می‌تواند سختی مفصلی را افزایش داده و بار را از روی لیگامان‌های مفصل زانو بردارد و ثبات مفصل زانو را افزایش دهد. افزایش هم انقباضی باعث ثبات مفصل زانو در خلال فعالیتهای ورزشی و کارهای روزمره میشود.بیماران مبتلا به آسیب رباط صلیبی قدامی با الگوی هم انقباضی وسیع عضلات اطراف زانو راه می روند، که حاصل آن کاهش گشتاور اکستنسوری زانو است. روش بررسی: 20 نفر ورزشکار که 6 الی 15 ماه از عمل جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی آن ها گذشته بود و 20 نفر ورزشکار سالم به عنوان گروه کنترل شرکت داشتند. تست ایزوکینتیک زانو در دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه و همچین الکترومایوگرافی عضلات واستوس مدیالیسو واستوس لترالیس، رکتوس فموریس و سر دراز بایسپس فموریس و نیز آزمون های عملکردی پرش عمودی و پرش افقی تک پا به مراه اندازه گیری محیط ران و نمره پرسشنامه IKDC Subjective از همه افراد شرکت کننده در این پژوهش گرفته شد. نمره پرسشنامه بیماران کمتر از افراد سالم بود. همچنین محیط یک سوم پائینی و میانی ران افراد مبتلا کمتر از افراد سالم بود و گشتاور اکستانسوری زانوی بیماران کمتر از افراد سالم بود. نسبت های عملکردی Hecc/Qconc که نشان دهنده پتانسیل عضله آنتاگونیست در کنترل و مقابله با حرکت ناشی از عضله آگونیست است در هر دو سرعت 60 و 180 درجه بر ثانیه در زانوی مبتلای بیماران جراحی شده بیشتر از زانوی سالم آن ها بود ، در حالی که در گروه کنترل تفاوتی بین دو اندام دیده نشد.این مسئله می تواند به دو عامل بستگی داشته باشد ، یکی کاهش گشتاور کانسنتریک کوادریسپس (کوچک بودن مخرج کسر) و دیگری افزایش گشتاور اکسنتریک همسترینگ (بزرگ بودن صورت کسر).میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضله کوادریسپس بیماران نیز کمتر از گروه سالم بود. در عین حال میزان هم انقباضی عضله بایسپس فموریس (فلکسور زانو) حین حرکت اکستنشن زانو در بیماران بیشتر از افراد سالم بود. نقص در گشتاور اکستنسوری از شایع ترین عوارض آسیب دیدگی ACL است، که حتی پس از انجام جراحی و تکمیل برنامه توان بخشی مرتفع نمی گردد.این مشکل را به نقص سیستم عصبی مرکزی در به کارگیری نورون های حرکتی و نقص در حلقه گاما نسبت می دهند. نقص قدرت کوادریسپس در بیماران مبتلا به آسیب لیگامان متقاطع قدامی حتی پس از انجام جراحی بازسازی و برنامه توان بخشی در اغلب پژوهش ها گزارش شده است . کاهش گشتاور اکستانسوری زانو در بیماران از یک طرف به علت آتروفی و کاهش فعالیت الکترومیوگرافی کوادریسپس و از طرف دیگر به خاطر افزایش فعالیت عضلات آنتاگونیست یعنی همسترینگ بود. کاهش سطح فعالیت الکترومیوگرافی عضله کوادر در این مطالعه تایید کننده کاهش قدرت این عضله در گروه بیمار می باشد. بنابراین توصیه می شود برنامه توانبخشی شامل تقویت بیشتر کوادریسپس و تاکید کمتربر هم انقباضی همسترینگ باشد. همچنین بنظر می رسد که باید در نگرش به نسبت قدرت همسترینگ به کوادریسپس در بیمارانی که جراحی لیگامان متقاطع قدامی داشته اند تجدید نظر صورت گیرد.
پایان نامه : بررسی میزان هم انقباضی عضله همسترینگ ورزشکاران نخبه پس از عمل جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی زانو
