باتوجه به گسترش روزافزون طراحی کالیگرافی در ایران، گروه میم دیزاین اقدام به تولید مجموعه فونت های کالیگرافی با فرمت PSD نموده است. فونت های آماده ای که سهولت طراحی یک کالیگرافی حرفه ای را افزایش می بخشند. در این مجموعه بک گراندهایی نیز قرار گرفته است تا طراحان محترم از آنها استفاده کنند. لازم به ذکر است که این مجموعه فونت ها برای اولین بار در ایران و توسط گروه طراحی میم دیزاین تولید می شود.
دانلود جزوه تحقیق در عملیات دکتر مهرگان
جزوه به صورت خلاصه می باشد
تعداد صفحات:92
فرمت فایل: ورد ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
تعداد صفحات : 19 صفحه
جشن مهرگان مهر روز از مهرماه برابر با شانزدهم مهرماه در گاهشماری ایرانی "میستاییم مهرِ دارندهی دشتهای پهناور را،او که به همهی سرزمینهای ایرانی،خانمانی پُر از آشتی، پُر از آرامی و پُر از شادی میبخشد.
در فرهنگ اصیل باستان ایران پنج جشن با اهمیت وجود دارد که عبارتند از: نوروز , مهرگان , تیرگان , یلدا و سده . در تقویم ایران باستان که کورش کبیر ایجاد کرده بود. هر روز از ماه دارای نامی است. و روز شانزدهم هر ماه روز مهر نام دارد.روز مهر از ماه مهر روز جشن مهرگان ریرا مردم روزی را که نام آن با نام ماه یکی می شد جشن می گرفتند وآن روز را گرامی می داشتند. این مقاله گذشته از عقایدی که در پس این جشن ها نهفته است به پیشینه ی تاریخی و فرهنگی آنها می پردازد.
جشن مهرگان» که در گذشته آن¬را «میتراکانا یا متراکانا (Metrakana)» می¬نامیدند و در نخستین روز از پاییز برگزار می¬شد(1)، پس از نوروز بزرگ¬ترین جشن ایرانی و هندی است در ستایش ایزد «میثرَه» یا «میترا» و بعدها «مهر» که از مهرروز آغاز شده تا رام روز به اندازه¬ی شش روز ادامه دارد.
سنگ‌‌نگاره¬ی میترادر نمرود داغ، آناتولی خاوری سده یکم پیش از میلاد
«مهریشت» نام بخش بزرگی در اوستا است که در بزرگداشت و ستایش این ایزد بزرگ و کهن ایرانی سروده شده است. مهر یشت، دهمین یشت اوستا است و همچون فروردین یشت، از کهن‌ترین بخش¬های اوستا بشمار می‌آید. مهر یشت از نگاه اشاره‌های نجومی و باورهای کیهانی از مهم‌ترین و ناب‌ترین بخشهای اوستا است و کهن‌ترین سند در باره¬ی آگاهی ایرانیان از کروی بودن زمین، بند 95 همین یشت می¬باشد. از مهر یشت تا به امروز 69 بند کهن و 77 بند افزوده شده از دوران ساسانیان، به جا مانده است.
روز آغاز جشن مهرگان، مهرگان همگانی (عامه) و روز انجام، مهرگان ویژه¬ (خاصه) نام دارد.
همان¬طور که می¬دانیم در گاهشماری باستانی ایران، سال به دو پاره (فصل) بخش می¬شد، تابستان (هَمَ - Hama) هفت ماهه و زمستان (زَیَنَ Zayana) پنج ماهه، که جشن نوروز جشن آغاز تابستان و مهرگان جشن آغاز زمستان بود و از این رو این دو جشن با هم برابری می¬کرده¬اند.
برج رادکان - برج رادک خواجه نصیر توسی
آن¬چنان که ابوریحان بیرونی در «آثارالباقیه» از زبان «سلمان فارسی» آورده است:
ما در عهد زرتشتی بودن می‌گفتیم، خداوند برای زینت بندگان خود یاقوت را در نوروز و زبرجد را در مهرگان بیرون آورد و فضل این دو روز بر روزهای دیگر مانند فضل یاقوت و زبرجد است بر جواهرهای دیگر ...»
در برهان قاطع «خلف تبریزی» نیز درباره¬ی مهرگان می¬خوانیم:
«نام روز شانزدهم از هرماه و نام ماه هفتم از سال شمسی باشد و آن بودن آفتاب عالم تاب است در برج میزان که ابتدای فصل خزان است و نزد فارسیان بعد از جشن و عید نوروز که روز اول آمدن آفتاب است به برج حمل از این بزرگتر جشنی نمی¬باشد و هم¬چنان که نوروز را عامه و خاصه می¬باشد، مهرگان را نیز عامه و خاصه است و تا شش روز تعظیم این جشن کنند. ابتدا از روز شانزدهم و آن را مهرگان عامه خوانند و انتها روز بیست و یکم و آن را مهرگان خاصه (روز جشن مُغان یعنی آتش پرستاران) خوانند و عجمان گویند که خدایتعالی زمین را در این روز گسترانید و اجساد را در این روز محل و مقر ارواح گردانید ...»
پیدایش مهرگان
پیشینه¬ی جشن مهرگان به اندازه¬ی قدمت ایزدش، میترا است و تا آن¬جا که بن نوشت-های موجود نشان می‌دهند، این جشن دست کم از دوران فریدون پیشدادی آغاز شده است که شاهنامه¬ی فردوسی به روشنی به پیدایش این جشن در دوران پادشاهی فریدون اشاره کرده است:
فریدون چو شد بر جهان کامکار ندانست جز خویشتن شهریار
به رســم کیان تاج و تخت مهی بیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته ســر مهر ماه به سر برنهاد آن کیانی کلاه
زمانه بی اندوه گشـت از بدی گرفتند هر کــس ره بـخردی
دل از داوری¬هـا بپرداخـتـنـد به آیین یکی جشن نو ساختند
نـشـسـتـنـد فرزانگان شادکام گـرفتند هـر یک ز یاقوت جام
می روشن و چهره ی شاه نو جهان نو ز داد از سرِ ماه نو
بـفـرمـود تا آتش افـروخـتـنـد همه عنبر و زعفران سوختند
پـرسـتـیـدن مهرگان دیـن اوسـت تن‌آسانی و خوردن آیین اوست
کنون یادگارست ازو ماه مهر به کوش و به رنج ایچ منمای چهر
ابوریحان بیرونی نیز می‌آورد:
«... در روز مهرگان فرشتگان به یاری کاوه¬ی آهنگر شتافتند و فریدون به تخت شاهی نشست و ضحاک را در کوه دماوند زندانی کرد و مردمان را از گزند او برهانید ...»
و تاریخ نگار دیگری به نام «ابوسعید عبدالحی بن ضحاک بن محمود گردیزی» که در سال 444 هجری کتاب «زین¬الاخبار» را نگاشته از جشن¬های ایران باستان بخشی را آورده است و درباره¬ی مهرگان می¬گوید:
«این روز مهرگان باشد و نام روز و ماه همراهند و چنین گویند که اندر این روز آفریدون بر بیوراسب که او را ضحاک گویند، پیروز شد و او را اسیر کرد و او را بست و به دماوند برد و در آن¬جا وی را زندانی کرد. مهرگان بزرگ و برخی از مغان چنین گویند که این پیروزی فریدون بر بیوراسب، رام روز بوده است و زرتشت که مغان او را به پیامبری دارند، ایشان را فرموده است، بزرگ داشتن این روز و روز نوروز را.»
گویا تاریخ‌نویسان، شاعران و نویسندگان هم‌پیمان گشته‌اند تا از پیدایش مهرگان گزارش‌های یکسانی ارائه دهند.
«اسدی توسی» نیز در گرشاسب‌نامه از چرایی پیدایش مهرگان گزارش می‌دهد:
فریدون فرخ به گرز نبرد ز ضحاک تازی برآورد گرد
چو در برج شاهین شد از خوشه مهر نشست او به شاهی سر ماه مهر
و باز هم «بیرونی» در التفهیم می‌نویسد:
«... مهرگان شانزدهمین روز از مهرماه و نامش مهر، اندرین روز، آفریدون ظفر یافت بر بیورسب جادو، آنک معروف است به ضحاک و به کوه دماوند بازداشت و روزها که سپس مهرگان است همه جشنند، بر کردار آن¬چه از پس نوروز بُوَد ...»
گزارش خلف تبریزی درباره¬ی پیدایش مهرگان نیز این¬چنین است:
«... و دراین روز ملایکه یاری و ممدکاری کاوه آهنگر کردند و فریدون در این روز برتخت شاهی نشست و در این روز ضحاک را گرفته به کوه دماوند فرستاد که در بند کنند و مردمان به سبب این مقدمه جشنی عظیم کردند و عید نمودند و بعد از آن حکام را مهر و محبت به رعایا به هم رسید و چون مهرگان به معنی محبت پیوستن است بنابراین بدین نام موسوم گشت ...»
دکتر «محمود روح‌الامینی» به نقل از آثارالباقیه¬ی بیرونی می‌نویسد:
شامل 19 صفحه word