لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
اوقات فراغت
اوقات فراغت به زمانهایی اطلاق می‌شود که افراد کار ضروری برای انجام ندارند و معمولاً در این مواقع تمایل به انجام فعالیتهای فرحبخش و نشاط آور بیشتر می‌شود.
اوقات فراغت زمانهایی است که فرد آن را طبق تمایل شخصی خود و برای خود تنظیم می‌کند و برنامه آن در مورد هرکس متفاوت است و به سلیقه، نیازهای روحی، سن و توان مالی فرد بستگی دارد.
برخی افراد معتقدند که فراغت و بیکاری، فرد را به گرفتاری انداخته و از این رو، اسباب و انگیزه‌های بلا و گرفتاری، منبعث از فراغت همراه با بیکاری است و از آن سرچشمه می‌گیرد؛ لذا اوقات فراغت به جای این که ارزش و اعتبار فرهنگی پیدا کند، وسیله‌ای برای لذت جویی شده و در نهایت عامل غفلت و فراموشی جوانان می‌شود.
گرچه فراغت، نتیجه گزینش آزادانه انسان در برابر فرصتهای زندگی است، ولی غفلت از نحوه گذراندن اوقات فراغت جوانان که سرمایه ملی هر جامعه محسوب می‌شوند، فاجعه‌ای ملی در بر خواهد داشت.
به اعتقاد جامعه‌شناسان، یکی از ویژگی‌های اوقات فراغت، آزادی انتخاب و نوع فعالیت است، ولی والدین به تصور این که باید وقت فرزندان خود را لزوما پر کنند، بدون توجه به علایق آنها، کلاسهای مختلف درسی، هنری، ورزشی، اردو و .... را برای آنها تجویز و فرزندانشان را ملزم به شرکت در آن می‌کنند که این خود باعث عدم استقبال جوانان می‌شود.
این در حالیست که اگر فراغت از جهتی زیر سلطه و عقیده افراد دیگری غیر از خود جوانان باشد، دیگر فراغت محسوب نمی‌شود؛ چراکه به عقیده کارشناسان ، افراد در این ساعات، دست به گزینش می‌زنند و در برابر فرصتهای پیش روی خود، انتخاب می‌کنند.
دانستن این نکته که جوان در اوقات فراغت خود دست به چه انتخابهایی می‌زند، از اهمیت ویژه‌ای برای دست اندرکاران و برنامه‌ریزان امور جوانان برخوردار است.
تحقیقات اجتماعی نشان می‌دهد که یکی از عوامل مهم بزهکاری در جوانان، خالی بودن اوقات فراغت آنهاست و بویژه در این ایام است که زمینه‌های بزهکاری اجتماعی شکل می‌گیرد؛ بنابراین برنامه‌ریزی در این زمینه مکمل برنامه‌های رسمی تربیتی جوانان است.
بر اساس بررسی‌های انجام شده، به دلیل گران شدن روشهای فعال و ترویج روحیه انزواطلبی در جوانان و محدودیت فضاها و امکانات برای گذراندن اوقات فراغت در سالهای اخیر، گرایش به سمت گذراندن غیر فعال اوقات فراغت در بین جوانان بیشتر شده که این امر با اهداف فعالیتهای اوقات فراغت در تضاد است.
تحقیقات بیانگر آن است که مهمترین نیازهای فراغتی جوانان به ترتیب شامل گردشگری، مشارکتهای اجتماعی، فعالیتهای ورزشی، هنری، فرهنگی، دینی ، مطالعه و کتابخوانی، مهارت‌آموزی، آموزش زبان و آموزش رایانه است.
از آنجایی که شیوه گذراندن این اوقات به دو نوع فردی (فعال و غیرفعال) و گروهی تقسیم می‌شود، جوانان ایرانی بیشتر شیوه گذراندن اوقات فراغت به شیوه فردی غیرفعال همچون تماشای تلویزیون را انتخاب می‌کنند؛ به گونه‌ای که تماشای تلویزیون با 82 درصد بیشترین سهم را در گذراندن اوقات فراغت جوانان داشته که داشتن روحیه انزواطلبی ، خستگی، دغدغه‌ها از عوامل گرایش جوانان به گذراندن اوقات فراغت به شیوه فردی غیرفعال است.
از سوی دیگر بیش از 75 درصد جوانان در اوقات فراغت خود به تماشای ویدیو و CD پرداخته و در این خصوص فیلم‌های سینمایی و موسیقی را به سایر برنامه‌ها ترجیح می‌دهند.
همچنین بیش از 70 درصد جوانان برای اوقات فراغت خود گوش دادن به موسیقی و بویژه موسیقی پاپ ایرانی را انتخاب می‌کنند.
برپایه این تحقیقات 36 درصد پاسخگویان در بخشی از اوقات فراغت خود در منزل و برای سرگرمی و تفریح از اینترنت نیز استفاده می‌کنند.
از میان برنامه‌های تلویزیونی، برنامه‌های تفریحی و سرگرمی، با جلب 64 درصد مخاطب، در صدر برنامه‌های مورد علاقه جوانان قرار دارند. در این میان پرداختن به فعالیتهای ورزشی 67 درصد و تماشای مسابقات ورزشی 50 درصد کارهای مورد علاقه جوانان در اوقات فراغت بوده و همچنین در میان بازیهای مورد علاقه نیز بازیهای کامپیوتری بیش از همه مورد توجه جوانان واقع شده است.
همچنین پرداختن به فعالیتهای هنری و صنایع دستی با اولویت نقاشی ، طراحی ، گرافیک و نواختن موسیقی از موضوعات مورد توجه 38 درصد جوانان، مسافرت خارج از استان و داخل استان به ترتیب 78 و 22 درصد از دیگر موضوعات مورد توجه جوانان برای گذراندن اوقات فراغت است و از سوی دیگر 44 درصد پاسخگویان در ایام فراغت به کلاسهای آموزشی می‌روند.
به گفته کارشناسان، در دنیا طی یک سال، 80 روز به عنوان اوقات فراغت در نظر گرفته شده، اما وجود 90 روز اوقات فراغت در ایران حاکی از تفاوت الگوی ملی کشور ماست. با وجود این 10 روز اضافه بر سازمان تنها 61 درصد جوانان ایرانی اوقات فراغت خود را کافی می‌دانند.
این در حالیست که طول عمر متوسط انسان 8 هزار و 750 ساعت است که از این رقم 6 هزار و 830 ساعت (78درصد) به کار و یکهزار و 920 ساعت (22 درصد) به اوقات فراغت اختصاص می‌یابد.
تحقیقات نشان می‌دهد که میانگین ساعت فراغت جهانی 5 ساعت (22 ساعت) و این رقم در ایران به دلیل فراوانی تعطیلات 6 ساعت (25 درصد) است.
اوقات فراغت