فلسفه عزاداری
13 صفحه
در فرهنگ دینی ما، یکی از برنامههایی که نشان دهنده پیوند و دوستی شیعه با اولیای دین و امامان معصوم است، «عزاداری» است، یعنی یاد رحلت و شهادت آنان را گرامی داشتن، در سوگ آنان ماتم به پاکردن و در عزایشان گریستن.
آثار و نتایج اجتماعی و سیاسی
همچنان که اشاره شد، عزاداری برای شهیدان، بخصوص سید الشهدا - علیه السلام - ، هم مایه بقای نام و خاطره و آثار آن حماسه جاوید است، هم تأثیر عاطفی و پیوند درونی میان عزاداران و پیشوایان حق ایجاد میکند، و هم نوعی روح مبارزه با ستم را در مردم احیا میکند.
عنصر شعر و ادبیّات، در مرثیه خوانی به آن غنا بخشیده و موجب گسترش این موج، میان تودههای وفادار به خاندان پیامبر - علیه السلام - شده است. «تأثیر عاطفی» و «گسترش سریع»، دو ویژگی مهمّ در اشعار مرثیه است. مردم نیز اشعار مدح و مرثیه را میخواندند و حفظ میکردند و مجالس خود را با آنها رونق میبخشیدند. تعالیم عاشورا از خلال همین مجالس به نسلهای بعدی منتقل میشد.
فلسفه عزاداری