بررسی پوسیدگی طوقه و ریشه خربزه 14 ص

اختصاصی از فایلکو بررسی پوسیدگی طوقه و ریشه خربزه 14 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

خربزه

بررسی پوسیدگی طوقه و ریشه خربزه (بوته میری) در استان خراسان

پوسیدگی طوقه و ریشه خربزه (بوته میری) یکی از مهمترین بیماریهای این گیاه محسوب می‌شود که همه ساله خسارت زیادی به کشاورزان وارد می‌سازد. برای تعیین و شناسائی عامل بیماری بوته میری خربزه در استان خراسان طی سالهای 1374-75 از مناطق عمده کشت خربزه در مراحل مختلف رشد گیاه نمونه‌برداری به عمل آمد. با کشت ساقه و ریشه گیاهان آلوده در محیط های کشت PDA و CMA، چندین گونه قارچ جداسازی گردید که بیماریزائی آنها براساس اصول کخ به سه روش : -1 کشت روی محیط ماسه - بذر گندم -2 مایه‌زنی سوسپانسیون اسپور به خاک استریل در پای گیاهان سالم و -3 روش فرو بردن ریشه گیاهان سالم در سوسپانسیون اسپور (Root - Dip) مورد بررسی قرار گرفت و سه گونه قارچ زیر به عنوان عوامل پوسیدگی ریشه و طوقه خربزه (بوته میری) از استان خراسان گراش می‌شود: -1 Fusarium oxysporum schlecht. F. sp. melonis snyder & hansen. -2 Phytophthora drechsleri Turker. -3 Pythium aphaniddermatum (Edson) fitz. گونه‌های اول و سوم از کلیه مناطق کشت خربزه در استان خراسان جدا گردیده، و هر کونه دوم از مزارع خربزه شهرستان‌های مشهد، تربت‌حیدریه و تربت‌جام جداسازی شد. همچنین گونه اول (F. oxysporum) به عنوان مهمترین عامل بیماری بوته میری خربزه در استان خراسان معرفی می‌گردد. جداسازی مکررFusarium oxysporum F. sp. melonis از اندامهای هوائی گیاهان آلوده (ساقه، دم برگ و دم گل) نشان داد که عامل بیماری می‌تواند در داخل سیستم آوند چوبی گیاه حرکت نموده و اندامهای مختلف گیاه را آلوده سازد که یکی از شاخص‌ترین علائم بیماری ایجاد شده توسط این گونه پژمردگی یک طرفه گیاه می‌باشد. شدت آلودگی بیماری پوسیدگی ریشه و طوقه خربزه در مناطق مختلف کاشت آن اندازه‌گیری شد و شهرستان سرخس با میانگین 20/64 درصد و شهرستان مشهد با میانگین 33/20 درصد به ترتیب کمترین و بیشتر مقدار آلودگی را دارا بودند. آزمایش اثبات بیماریزائی قارچ Fusarium روی ماسه - بذر گندم نشان داد که F. oxysporum می‌تواند با حمله به گیاهچه خربزه قبل از خروج از خاک باعث مرگ گیاهچه و پوسیدگی بذر خربزه شود.

آفتهای خربزه

عروسک خربزه Rhaphidopalpa foveicollis

عروسک خربزه که برخی زارعین آن را با کفشدوزک خربزه اشتباه میگیرند در ایران اولین بار در سال 1317 توسط افشار شرح داده شده است. این حشره سوسک قرمز رنگ درازی است که از اوایل بهار در مزارع خربزه و هندوانه ظاهر شده و تا آخر فصل تابستان در مزرعه حضور دارد.

شکل شناسی:

حشره کامل سوسکی بطول 7-5/6 میلی متر می باشد. رنگ آن قرمز روشن .به استثنای زیر سینه میانی و عقبی و زیر شکم که سیاه رنگ است .چشمها و قطعات دهانی نیز سیاه میباشد .شاخکها یازده مفصلی وبین دوچشم فرو رفته است .مفصل اول طویل تر وکلفتر از سایر مفاصل است .پنجه پاها هم دارای چهار مفصل می باشد.لبه بالایی سینه اول شیار اریبی دارد که حشره را کاملا مشخص میگرداند.ضمنا آخرین بند شکمی حشره نر از سه قسمت تشکیل یافته است .تخم حشره بیضوی زرد رنگ وطول آن 0.6میلیمتر میباشد .لارو استوانه ای شکل دراز وبه رنگ زرد لیمویی است در حالت کامل طول آن به پانزده میلیمتر وعرض آن به 1.5 میلیمتر میرسد.

پشت سر لاروسیاه وزیر آن زرد رنگ است بند نهم شکمی لارو سخت شده وزیر آن حاشیه مقعد بصورت پستانکی بیرون زده است وبه کمک همین زائده ، لاروخود را به اشیائ محکم نگه میدارد ودر واقع زائده مزبور حکم پای کمکی را برای لارو دارد.

مناطق انتشار:

عروسک خربزه در تمام کشورهای حوزه مدیترانه شیوع دارد وعلاوه بر این تا کنون از کشورهای پرتغال، جنوب شوروی ،افریقای شمالی، ایتالیا، یونان، ترکیه واسرائیل گزارش شده است در ایران این آفت تا کنون از اطراف تهران، فارس ،کرمان ،کرمانشاه ،سمنان ،اصفهان گزارس شده است.

طرزخسارت:

این آفت به گیاهان خانواده کدویان حمله کرده به طوریکه ریونی مینویسد آفت در درجه اول به خیار وخربزه ودر درجه دوم به هندوانه وکدو رغبت دارد.

حشرات کامل آفت راممکن است در مزارع شبدر مشاهده کرد وتغذیه حشرات کامل را روی گوجه فرنگی وذرت نیز ملاحظه نموده است اما در هر حال لارو آفت فقط از کدویان تغذیه میکند .سوسکها از

خربزه – هندوانه 10 ص

اختصاصی از فایلکو خربزه – هندوانه 10 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

خربزه – هندوانه

از تیره کدوئیان

تیه زمین

برای کاشت گیاهان جالیزی تیره کدوئیان باید در پاییز به خاک شخم عمیق زد تا به خوبی آماد گردد. زمینی که سال گذشته در آن غلات کاشته شده یا زیر کشت محصولات پوششی ( گندم، شبدر، شبدر شیرین و ...) یا مرتع و چمن بوده است باید در پاییز خوب شخم بشود تا باقیمانده‌های گیاهی بر اثر سرما و یخبندان زمستان در زیر خاک بپوسد.

اگر در مزرعه محصولات ردیفی مانند پنبه، چغندرقند، کنجد ، لوبیا و سیب زمینی کاشت شده باشد به زودی پس از برداشت محصول زمین را باید شخم زد و اخرین عملیات تهیه زمین را یک ماه پیش از کاشت انجام داد تاخاک خوب نشست کرده و آماده کشت شود. پیش از کاشت باید به زمین شیار شده دیسک زد و هرس بر روی آن کشیده یا دستگاه زمین صاف کن یا با ماله float سطح خاک را صاف کرد. زمینی که به این ترتیب آماده شد برای کاشت دیم خوب است ولی در مناطقی که از‌ آب آبیاری استفاده می‌کنند بستر بذر باید بالاتر از سطح آب قرار گیرد تا آب ضمن آبیاری به لاله و میوه گیاه نرسد.

علاوه بر این اگر بستر برجسته به طور صحیح تهیه و استفاده شود گیاه رااز سرما و یخبندان حفظ کرده و به آن کمی‌گرما می‌دهد.

فاصله بین ردیفها چه در روش کاشت روی سطح مسطح و چه روی بستر برجسته یا جوی و پشته، با نوع بوته و روشهای کاشت هر ناحیه فرق می‌کند.

برای خربزه و طالبی 120 تا 210 سانتی متر هندوانه 180 تا 240 سانتی متر می‌باشد.

در نواحی گرم و خشک جایی که کاشت طالبی و خربوزه احتیاج به آبیاری دارد از جوی و پشته استفاده می‌شود. عمق جوی 50 تا 60 سانتی متر و پهنای پشته بر اساس رقم کاشت از 150 تا 220 سانتی متر فرق می‌کند. در این نواحی برحسب شیب زمین و ناحیه جاده ای که جهت عبور و مرور وسایل کشاورزی و موتور سمپاشی و... به پهنای 3-4 متر می‌سازند.

تا بتوان طالبیهای چیده شده را به سهولت به این جاده رساند.

یک ماه پیش از کاشت باید کلوخها را با دیسک خرد کرد و سطح خاک را جهت کاشتن بذر با هرس آماده تر و در برخی نواحی از ماله چوبی یا آهنی برای تسطیح اراضی استفاده می‌کنند. دیسکی که به کار می‌رود باید طوری باشد که کلوخ را خرد کند و خاک را اندکی برگرداند و ریز نماید.

برای کاشت محصول خوب خربزه بستر بذر باید در نهایت دقت آماده گردد.

اگر زمینی زیر غلات یا مرتع باشد باید در تابستان یا پاییز آن را شخم زد تا در پاییز و زمستان مواد آلی مقوار کافی پوسیده شده و ساقه‌های گیاه زیر خاکرود.

اگر محصول سال قبل یونجه باشد نخست شخم کم عمق 15-20 سانت به زمین زده پس دیسک راجهت مخالف بر روی ان رد می‌کنند.

اگر زمین زیر چغندر قند پنبه یا سایر محصولات ردیفی و جوی و پشته ای باشد باید نخست به آن دیسک زد تا کمی‌مسطح گردد و سپس با گاو آهن آن را شیار کرد.

یک ماه پیش از کاشت زمین باید دیسک خورده دندانه زده و ماله کشیده شده باشد. اگر خاک خوب نرم نشده باشد عملیات مزبور را باید تکرار کرد.

زمینی که در آن طالبی، خربزه و خیار چنبر با آبیاری کشت می‌شود، باید مسطح باشد و شیب آن حدود 25 سانتیمتر تا یک متر برای هر صد متر درازا باشد تا بتوان مزرعه را یکنواخت آبیاری کرد و آب در سرتاسر در ازای جوی یکسان نفوذ کند و در انتهای ردیف جوی آب بسیار جمع نشود.

روش دیگر این است که جوی و پشته را بوسیله گاو آهن با دستگاه جوی و پشته بند در اورده با بیل کود را ریخته یا با کود پاش مقدار معینی کود حیوانی در کنار جویها به فاصله معین و دقیق می‌گذارند که بعد روی اینک کپه‌های کود بذر کاشته می‌شود.

کاشت: بوته‌های اهلی تیره کدوئیان را می‌توان به 3 طریق کاشت

روش کاشت مستقیم

کاشت در گودال بوسیله کارگر

کاشت در گلدان‌های کوچک سفالی یا کاغذی

در ایران روش مستقیم استفاده می‌شود.

اگر بذر بوسیله بذر پاش کاشته شود فاصله بین بوته‌ها را کمتر از 60 تا 120 سانتی متر می‌گیرد. چون بذر طالبی و خربوزه در هوای سرد خوب سبز نمی‌شوند بنابر این وقت کارشت تا موقع مساعد باید به تاخیر افتد. در ایران قسمت اعظم طالبی و خربزه کاری به صورت بذر کاشته می‌شود.

در نواحی ای که از آبیاری استفاده می‌کنند خربزه را بر روی پشته‌هایی شیب دار یک طرفه که شیب آنها شمالی و جنوبی است و پهنای پشته ممکن است 150، 180، 210، 240 سانتی متر باشد بالای داغ آب می‌کارند بذر را به طریق کپه ای 45 تا 60 سانتی متر از یکدیگر می‌کارند.

مزیت کاشت با بذر افشانی که بوسیه تراکتور کشیده می‌شود این است که کار سریع انجام می‌شود و بذر در عمق یکسان و یکنواخت کاشته می‌شود.

عمق کاشت بستگی به نوع خاک رطوبت موجود و رقم خربزه دارد. معمولا عمق کاشت بذر بین 5 – 2 یا 5 و 3 سانتی متر است. در خاکهای شنی بذر را در عمق بیشتری می‌کارند تا خاکهای رسی و سنگین و خاکهایی که آبیاری می‌گردند. هر چه بذر درشت باشد در عمق بیشتری نسبت به بذر ریزتر می‌توان آن را کاشت.

در نواحی ای که از آب آبیاری استفاده می‌شود به علت اینکه خاک در اواخر بهار ممکن است خشک شود بذر را عمیق تر می‌کارند. چرا که در زمستان و اوایل بهار خاک مرطوب است و از رطوبت عمق پایین بذر می‌تواند استفاده کند.

شرایط جوی و خاک مناسب:

اکثر گیاهان جالیزی احتیاجات بومی‌شناسی یا اکولوژیکی مشترکی دارند. قسمت عمده آنها متعلق به نواحی گرم و مرطوب یا خشک و گرم جهان هستند و بنابر این برای رشد کامل به گرمای طولانی نیاز دارند و به سرما بسیار حساس هستند.