لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
سجاد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پرش به: ناوبری, جستجو
علی پسر حسین چهارمین امام شیعیان است. او در ۱۵ جمادی الاول سال ۳۶ هجری[۱] (صحیح ترین قول) و یا سال ۳۸ هجری [۲][۳][۴] متولد شد. مادرش شهربانو دختر یزدگرد بن شهریار (یزدگرد سوم) پادشاه ایران بود.[۵][۶][۷]
[ویرایش] کنیه و القاب
کنیهٔ ایشان «ابومحمّد»[۸] و «ابوالحسن ثانی»[۹] است. القابشان نیز «زین العابدین»، «سجّاد»، «سید العابدین»، «زکی»، «امین» و «ذو الثّفنات» می‌باشد.[۱۰][۱۱]
قبل از امامت
او دو سال در دوران امامت علی، ۱۰ سال در دوران امامت امام حسن و یازده سال در دوران امامت پدرش امام حسین زیست. [۱۲]
خلفای معاصر
یزید پسر معاویه (۶۱- ۶۴ ق)
عبدالله پسر زبیر (۶۱ - ۷۳)
معاویه پسر یزید (چند ماه از سال ۶۴)
مروان پسر حکم (نه ماه از سال ۶۵)
عبد الملک پسر مروان (۶۵- ۸۶)
ولید پسر عبدالملک (۸۶- ۹۶) [۱۳]
عصر امامت
در ۵۷ سال زندگی خویش، ۳۴ سال امامت مسلمانان را بر عهده داشت[۱۴].[۱۵]
دوره اسارت:
امام سجاد در فاجعه کربلا حضور داشت و پس از کشته شدن پدرش در رأس بازماندگان، ابلاغ پیام قیام و کشته شدن امام حسین را بر عهده داشت و به افشای چهره حکومت اموی و بیدار ساختن افکار عمومی پرداخت.
دوره قیام‌ها و شورش ها:
در این دوره، امام در مقابل قیام‌هایی که جنبه خوانخواهی از کشتگان کربلا داشت و مخالفت بر ضد حکومت بود (مانند : قیام مختار، شورش مدینه یا فاجعه حرّه) مواضع مناسبی اتخاذ می‌کرد.
دوره ثبات و سازندگی:
مهم ترین برنامه‌های امام در این دوره بر محورهای زیر استوار بود:
نشر مبانی اعتقادی و فرهنگی شیعه
تربیت نیروهای صالح و کارآمد برای تشیع
افشای چهره امویان
مبارزه با افکار و اندیشه‌های منحرف
زنده نگه داشتن یاد و خاطره عاشورا و رساندن پیام آن به مسلمانان[۱۶]
تبیین فرهنگ و اندیشه اصیل اسلامی:
با کشته شدن امام حسین سرگردانی در جامعه شیعه راه یافت و حتی بعضی امامت امام زین العابدین را نپذیرفته و عمویش محمد حنفیه را امام دانستند. و به اعتقاد امویان با واقعه کربلا خاندان امیرالمؤمنین و شیعیان را نابود شده پنداشتند. در چنین شرایطی امام به سازماندهی دوباره شیعیان پرداخت.
شیوه‌های تبلیغی امام: مهم ترین عمل امام تبیین اندیشه اصیل و از بین بردن خرافات و انحرافات بود. ایشان در روش را در پیش گرفتند: :#ارشاد در بیانات: نمونه‌ای از تعایم تربیتی امام «رسالة الحقوق» است که در آن به وظایف انسان بر خدا و خود و خلق خدا می‌پردازند. [۱۷]
تبیین عارف در غالب دعا:او غالب معارف و رهنمودهای خویش را در غالب دعا بیان می‌کرد که به «صحیفه سجادیه» معروف است. «صحیفه سجادیه» بعد از قرآن و نهج البلاغه غنی ترین گنجینه معارف به شمار می‌رود؛ به طوری که دانشمندان آن را «همتای قرآن»، «انجیل اهل بیت» و «زبور آل محمد» نامیده‌اند.[۱۸][۱۹] نمونه دیگر دعایی است که به یکی از نزدیکترین یاران خود «ابوحمزه ثمالی» آموخت و در سحرهای ماه رمضان خوانده می‌شود.[۲۰]
تبیین و تثبیت مسئله امامت
در نظر شیعه، امامت یکی از اصلی ترین اصول دین است که بعد از وفات رسول خدا متروک مانده و شناساندن این مقام و صاحبان اصلی آن از فعالیت‌های اصلی ائمه بوده‌است. امام این مهم را در غالب‌های مختلف تفسیر قرآن، بیان احادیث، مسائل فقهی و شرعی، ارائه کرامت و... این هم را به انجام می‌رسانید.
تربیت نیروهای صالح و آگاه به تشیع (نیرو سازی):
امام به جذب نیروهای متعهد و آموزش آنان با تاکید بر رازداری پرداخت و بسیاری از موانع موجود در راه مبارزه را کاست.[۲۱] شیخ مفید می‌نویسد:«فقهای هل تسنن به قدری علوم از او نقل کرده ند که به شمارش نمی‌گنجد...»[۲۲] [۲۳]او تکید بسیاری بر زدودن دین ز ملاک‌های جهلی و نحرافی داشت.برای نمونه در حالی که در حکومت اموی برتری دادن عرب بر غیر عرب بود(حتی عجم را پست تر از حیوان می‌شمردند[۲۴]!) امام نهایت دقت را در رفتار با ایشان داشت و با بردگان با نهایت ظرافت برخورد می‌کرد.
احیای فقه شیعه:
اگر چه در زمان امامت امام سجاد مردم بیشتر پیرو ارزشهای خلافت بودند و شرایط مناسبی برای امام فراهم نبود؛ با این حال امام با تکیه بر احادیث نبوی سیره فقه شیعه را پی ریزی کرد و شرایط را برای بیان جزئیات برای امام باقر و امام صادق فراهم آورد.[۲۵]
فرزندان
شیخ مفید اولاد علی بن الحسین را پانزده نفر دانسته:
محمد باقر که مادرش امّ عبدالله دختر حسن مجتبی بوده.
عبداالله
حسن
حسین
زید
عمر
حسین اصغر
عبد الرحمن
سلیمان
علی (کوچک‌ترین فرزند)
خدیجه
محمد اصغر
فاطمه
علیه
امّ کلثوم[۲۶]
اصحاب
مشهور ترین اصحاب و راویان ایشان عبارت‌اند از :
ثابت بن دینار معروف به ابوحمزه ثمالی
ابوخالد کابلی
یحیی بن ام طویل
سعید بن جبیر
سعید بن مسیب
عمرو بن عبدالله سبیعی[۲۷]
وفات
در ۱۲[۲۸] یا ۱۸[۲۹] یا ۲۵[۳۰] محرم سال ۹۵ هجری واقع شده‌است. از روایات معتبر فراوان معلوم می‌شود که او با زهر ولید بن عبد الملک کشته شد. [۳۱] او در مدینه و در خانه خود وفات یافت و در قبرستان بقیع کنار قبر امام حسن مجتبی مدفون است. [۳۲]
[ویرایش] پانویس
↑ العدد القویه، علی بن یوسف حلّی، صفحه ۵۵
↑ کافی، شیخ کلینی، جلد ۱، صفحه ۴۶۶
↑ جلاء العیون، علامه مجلسی، صفحه ۸۳۱
↑ منتهی الآمال
↑ کشف الغمّه (فی المعرفة الائمه)، جلد ۲، صفحه ۲۹۴
↑ جلاء العیون، علامه مجلسی، صفحه ۸۳۱
↑ فرهنگ شیعه، محمد خطیبی، صفحه ۱۰۴
↑ جلاء العیون، علامه مجلسی، صفحه ۸۳۳
↑ فرهنگ شیعه، محمد خطیبی، صفحه ۱۰۴
↑ کافی، شیخ کلینی، جلد ۶، صفحه ۴۷۳
↑ جلاء العیون، علامه مجلسی، صفحه ۸۳۳
↑ فرهنگ شیعه، محمد خطیبی، صفحه ۱۰۴
↑ سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، صفحه ۲۳۵
↑ مصنفات شیخ مفید، جلد ۱۱، صفحه ۱۳۷
↑ فرهنگ شیعه، محمد خطیبی، صفحه ۱۰۴
↑ تاریخ اسلام، جمعی از نویسندگان-زیر نظر دکتر صادق آیینه وند، صفحه ۱۸۶- ۱۸۷
↑ سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، صفحه ۲۹۷
↑ تاریخ اسلام، جمعی از نویسندگان-زیر نظر دکتر صادق آیینه وند، صفحه ۱۹۲
↑ الذریعة، آغا بزرگ تهرانی، جلد ۱۵، صفحه ۱۸
↑ مفاتیح الجنان،
↑ تاریخ اسلام، جمعی از نویسندگان-زیر نظر دکتر صادق آیینه وند، صفحه ۱۹۳
↑ الارشاد، شیخ مفید، صفحه ۲۶۰
↑ سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، صفحه ۲۹۷
↑ دراسات و بحوث فی التاریخ و الاسلام، صفحه ۸۹
↑ تاریخ اسلام، جمعی از نویسندگان-زیر نظر دکتر صادق آیینه وند، صفحه ۱۹۴
↑ منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، جلد ۲، صفحه ۴۳
↑ رجال (رجال الطوسی)، شیخ طوسی، صفحه ۸۱ تا ۱۰۲
↑ مناقب، ابن شهرآشوب، جلد ۴، صفحه ۱۹۸
↑ کشف الغمه، جلد۲، صفحه ۲۹۴
↑ مصباح المتهجّد، شیخ طوسی، ۷۲۹
↑ جلاء العیون، علامه مجلسی، صفحه ۸۴۱-۸۴۲
↑ فرهنگ شیعه، محمد خطیبی، صفحه ۱۰۶
[ویرایش] منابع
جلاء العیون (تاریخ چهارده معصوم علیهم لسلام)، علامه مجلسی، تحقیق سید علی امامیان، انتشارت سرور، ۱۳۸۳، شابک: ۳- ۳- ۹۱۴۶۷- ۹۶۴
منتهی الآمال، شیخ عباس قمی
سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، مؤسسه امام صادق، ۱۳۸۱، شابک : ۸- ۱۰۶- ۳۵۷- ۹۶۴
تاریخ اسلام، جمعی از نویسندگان - زیر نظر دکتر صادق آیینه وند، دفتر نشر معارف، ۱۳۸۲، شابک : ۹- ۳۳- ۷۰۳۰- ۹۶۴
فرهنگ شیعه، نویسندگان: محمد خطیبی و دیگران، انتشارات زمزم هدایت، ۱۳۸۵، شابک: ۷- ۷۳- ۸۷۶۹- ۹۶۴
تحقیق در مورد سجاد