لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه64
و 10 نسبت به مورفین اثر بیدردی قابل ملاحظه‌ای ایجاد می‌کند که از لحاظ آماری معنی‌دار می‌باشد.
8ـ4) بررسی پاسخ ضد دردی حاصل از ترکیب اضافی تبائین با دی اتیل آمینوایتل اسین ماله ایمیر ترکیب C از آزمون فرمالین
بر اساس نمودار (3ـ4)؛ ترکیب C با دوزهای mg/kg 50 و 10 و 5 در مقایسه با DMSO(mg/kg10) در هر دو مرحله حاد مزمن آزمون فرمالین، دارای اثر بیدردی می‌باشد. مقایسه اثر بیدردی دوزهای متفاوت ترکیب C با مورفین(mg/kg 10) نشان میدهد که:
الف) در مرحله حاد ترکیب C ( mg/kg 50) دارای اثر بیدردی مشابه مورفین می‌باشد.
ب) در مرحله مزمن ترکیب C با دوزهای mg/kg 10 و 5 دارای اثر بیدردی کمی کمتراز مورفین و با دوز mg/kg 50 دارای اثر بیدردی بیشتر از مورفین می‌باشد.
7ـ4) بررسی پاسخ ضد دردی حاصل از ترکیب اضافی تبائین با 2- دی میتل آمینوایتل آمین ترکیبB در آزمون فرمالین.
بر اساس نمودار (2ـ4)؛ ترکیب B با دوزهای mg/kg 50 و 10 و 5 در مقایسه با DMSO(mg/kg10) در هر دو مرحله حاد و مزمن آزمون فرمالین، دارای اثر بیدردی می‌باشد. مقایسه اثر بیدردی دوزهای متفاوت ترکیب B با مورفین(mg/kg 10) نشان میدهد که:
الف) در مرحله حاد ترکیب B با دوزهای mg/kg 50 و 10 دارای اثر بیدردی مشابه مورفین می‌باشد.
ب) در مرحله مزمن ترکیب B با دوز mg/kg 50 دارای اثر بیدردی کمی بیشتر از مورفین می‌باشد.
6ـ4) بررسی پاسخ ضد دردی حاصل از ترکیب اضافی تبائین با N- (2- آمینوایتل)ـ مرفین ماله ایمیر ترکیب A از آزمون فرمالین.
4-4) روش آنالیز آماری
در هر سری از آزمایشها اثر دوزهای مختلف داروهای فوق بر بیدردی، به صورت میانگین و انحراف معیار (mensem) تعداد حیوانات به کار رفته شده در هر آزمایش، ثبت شده است. محاسبة آماری جهت تعیین وجود اختلاف معنی‌دار (significant) میان گروههای آزمایش به روش آنالیز واریانس و بدنبال آن روش N ewman-keuls انجام گرفت. اختلاف با 05/0 p< معنی دار در نظر گرفته شده است.
5-4) اطلاعات مربوط به نمودارها
در آزمون فرمالین تزریق زیر جلدی فرمالین 4% به میزان 20 میکرولیتر به کف پای موش سوری موجب بروز درد سریع در 5 دقیقة اول می‌شود. این مرحله تحت عنوان مرحلة حاد ( acute phase) تلقی می‌گردد و مرحلة دوم تحت عنوان مرحلة مزمن (chronic phase) بین زمان 60ـ15 دقیقه پس از تزریق فرمالین ایجاد می‌شود. در این بررسی نتایج حاصل به صورت نمودارهای ستونی نشان داده شده است. اطلاعات مربوط به هر ترکیب به صورت دو نمودار تهیه شده است که یکی از نمودارها معرف پاسخ حیوان به اثر ضد دردی دارو و در مرحلة درد حاد است و دیگری معرف پاسخ حیوان در مرحلة درد مزمن می‌باشد. در هر نمودار، اولین ستون سمت چپ به DMSO مربوط می‌شود، اولین ستون سمت راست به مورفین تعلق دارد و چهار ستون بعدی به ترکیب مورد مطالعه مربوط می‌شود.
3-4) ترکیبات مورد استفاده در آزمون فرمالین
الف) محلول شاهد( دی متیل سولفوکساید یا DMSO)
دوز تزریق: mg/kg 10
زمان تزریق: یک ساعت قبل از تجویز فرمالین
راه تزریق: داخل صفاقی
ب)ترکیبات تهیه شده در بخش شیمی( ترکیبات G, F, E, D, C, B, A)
هدف مطالعه هر ترکیب: بررسی اثر آگونیستی روی گیرنده‌های مو
شکل تزریق هر ترکیب: سوسپانسیون تهیه شده در DMSO
دوزهای تزریق هر ترکیب: mg/kg 50 و 15 و 10 و 5
زمان تزریق هر ترکیب: یک ساعت قبل از تجویز فرمالین
راه تزریق هر ترکیب: داخل صفاقی
ج) داروی مورفین هیدروکلراید بعنوان آگونیست اختصاصی گیرنده‌های مو
شکل تزریق: محلول مورفین در نرمال سالین
دوز تزریق: mg/kg 10
زمان تزریق: یک ساعت قبل از تجویز فرمالین
راه تزریق: داخل صفاقی
د) فرمالین 4% بعنوان محرک دردزا
دور تزریق: 20 میکرولیتر
راه تزریق: زیر جلدی به کف پای راست
تزریق مجدداً به زیر قیف شیشه‌ای منتقل شده، پاسخ در برابر درد در محدودة زمانی 60 دقیقه ثبت می‌گردد. پاسخ در برابر درد عبارتست از مجموع زمانهایی که صرف لیسیدن و گاز گرفتن پای تزریق شده می‌شود( بر حسب ثانیه). این زمانها برای هر 5 دقیقه اندازه‌گیری می‌شود و مقدار عددی آن معرف درد ایجاد شده در اثر تزریق فرمالین به کف پای حیوان می‌باشد. درد حاصله در 5 دقیقه اول پس از تزریق فرمالین درد حاد و درد حاصله در فاصلة زمانی 15 تا 60 دقیقه پس از تزریق فرمالین، درد مزمن نام دارد.
این آزمون را در موشهای سوری و موشهای رت بررسی کرده‌اند و در هر دو مورد دو فاز مشاهده شده است؛ درد گذرا یا درد حاد که نتیجة اثر بر
تحقیق در مورد درد و داروهای موثر بر کنترل درد