پایان نامه کارشناسی ارشد الهیات
گرایش کلام شیعی
91 صفحه
چکیده:
بعد ازتبیین ضرورت امامت، شناخت مصادیق آن مهم‌ترین معرفت در حیطه امامت شناسی است.چرا که«من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة» .ازاین روپاسخ به شبهات وارده در مسئله امامت به نوعی فرار از مرگ جاهلی خواهد بود.
لذا دراین پژوهش سعی شده است به شبهاتی که در آخرین نوشتارهای علمی وهابیت مطرح گردیده است پاسخ داده شود.
فیصل نور که از نویسندگان وهابی معاصر می‌باشد ضمن تلاش فراوان سعی نموده است با وارد نمودن ایراداتی در منصوص بودن همه امامان شیعه شبهه نماید وامامان شیعه را نهایتا افرادی صالح ودارای اشتباه همچون سایر صحابه پیامبر(صلّی الله علیه وآله وسلم )معرفی نماید.شبهاتی همچون عدم اطلاع امامان واصحاب وخویشان آن‌ها از نصوص امامت،صلح امام حسن(علیه السلام )با حاکم غیر منصوب از طرف خدا(معاویه) وبیشتر بودن سن محمد بن حنفیه از امام سجاد(علیه السلام )هنگام امامت ایشان، از مواردی است که همگی برای تخریب مساله نص در امامت مطرح شده است.مغالطات «دروغ» ، «تکرار مدعا» و«تفسیر نادرست» بیشترین سهم را در شبهه افکنی‌های فیصل نور دارا می‌باشد.
لذا در این نوشتار بر آن شدیم تا به تمامی شبهات مطرح شده نسبت به امامت امام حسن، امام حسین و امام سجاد (علیهم السلام) که در کتاب الامامة والنص فیصل نور آمده پاسخ گوییم.
روش پاسخ گویی در این پژوهش آن است که بعد از تبار شناسی شبهه؛ ابتدا با عرضه ی متشابهات از هر تباری که باشد (کلامی ، تاریخی،... ) بر محکمات همان تبار از شبهه، سره را از ناسره باز شناسیم سپس به کشف مغالطات و در پایان به تثبیت مطلوب خود بپردازیم.
واژگان کلیدی :
امامت خاصه، امام حسن، امام حسین، امام سجاد، فیصل نور، ابن تیمیه
اثبات امامت خاصه امام حسن، امام حسین و امام سجاد و پاسخ به شبهات آن ها