مقاله درمورد سخنى درباره تلقیح

اختصاصی از فایلکو مقاله درمورد سخنى درباره تلقیح دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 44

سخنى درباره تلقیح

 آیة الله محمد مومن

 پیشرفتهاى علمى سبب شده است که بسته شدن نطفه انسان و دیگر حیوانه، از غیر راه شناخته شده (آمیزش) امکان پذیر گردد، از این روى، با توجه به این پیشرفته، درباره گونه هاى آبستن کردن و حکم شرعى آنه، به تحقیق و کند و کاو مى پردازیم:

سه گونه اصلى مى توان براى آبستنى مصنوعى تصور کرد که عبارتند از:

1. بستن نطفه و لقاح منى مرد و تخمک زن در داخل مهبل. بدین ترتیب: با ابزار جدید، منى مرد، یا تخمک زن و یا هر دو، در فضاى داخل مهبل قرار داده مى شود و با لقاح این دو در آن ج، نطفه بسته مى شود.

2. بستن نطفه و لقاح منى و تخمک در بیرون مهبل، انجام مى گیرد و آن گاه، نطفه بارور شده، به وسیله ابزار جدید در درون مهبل کاشته مى شود و در آن ج، مراحل رشد خود ر، که خدا براى آن مقدر کرده، مى پیماید.

3. بستن نطفه و مراحل رشد آن، تا گاه انسان کامل شدن، در بیرون مهبل انجام مى پذیرد. اما گونه نخست (بستن نطفه در درون مهبل) چندین صورت دارد که مهم ترین آنها را یادآور مى شویم:

الف. صاحب منى شناخته شده است.

 ب. صاحب منى ناشناخته است (از بانک منى، یا بانک تخمک براى این منظور استفاده شده است) بند (الف) چندین صورت دارد:

1. منى مرد، به وسیله لوله لقاح، در مهبل همسر و یا کنیز وى تزریق مى شود.2. منى مرد، به وسیله لوله لقاح، در مهبل زنى تزریق مى شود که آمیزش با او براى این مرد حرام است.3. تخمک زنى در مهبل زنى که ناز است تزریق مى شود، آن گاه همسر این زن با وى آمیزش مى کند.4. منى حیوانى، به وسیله لوله در مهبل زنى تزریق مى شود. البته این در صورتى است که بستن نطفه در مهبل زن با منى غیر انسان امکان پذیر باشد.5. منى انسان، به وسیله لوله در مهبل حیوانى تزریق مى شود.6. تخمک انسانى، در مهبل حیوانى تزریق شود.7. تخمک حیوانى، در مهبل انسانى تزریق شود.8. صورتهاى یاد شده، درباره حیوان انجام شود.

اما صورت نخست (منى مرد به وسیله لوله لقاح در مهبل همسر، یا کنیز وى تزریق شود) چنین بر مى آید که اشکالى ندارد، به شرط این که در گرفتن منى از مرد، جهات شرعى رعایت شود. بدین معنى که این کار، سبب انجام عمل حرام نشود، مانند: استمن، لمس عورت این مرد و نگاه به آن، از سوى کسى که این کار براى او حرام است.

دلیل جایز بودن این گونه باروى، آن است که نطفه از آب مرد و همسر قانونى وى بسته شده و تنها لقاح از راه معمول نبوده است و دلیلى بر حرام بودن این شیوه لقاح، وجود ندارد و نیز اصل براءت شرعى و عقلى، بر جایز بودن آن دلالت دارد.

صورت دوم (تزریق منى مرد، در مهبل زنى که بر او حرام است) جایز نیست و براى حرام بودن آن، مى توان به روایات زیر، استدلال جست:

1. على بن ابراهیم، عن ابیه، عن عثمان بن عیسى، عن على بن سالم، عن ابى عبدالله(ع) قال: (ان اشد الناس عذابا یوم القیامة رجل اقر نطفته فى رحم یحرم علیه) سخت ترین عذاب در روز قیامت، براى مردى است که نطفه خود در مهبلى قرار دهد که بر او حرام است.

شیخ صدوق در عقاب الاعمال و برقى در المحاسن، این روایت را نقل کرده اند.

بیان دلالت: از ظاهر حدیث بر مى آید که قرار دادن نطفه در مهبلى که بر مرد حرام است، سخت ترین عذاب را در پى دارد. به گونه اى اگر شخصى زنا کند و آب خود را در خارج مهبل بریزد، دیگر این عذاب سخت، موضوع نخواهد داشت.

بنا بر این، خود قرار دادن نطفه در مهبلى که بر مرد حرام است، گناه کبیره به حساب مى آید.

پس، همان گونه که قرار دادن نطفه در مهبل زن، از راه زن، که راه معمول به حساب مى آید، حرام است، از راه غیر معمول [تلقیح مصنوعى] نیز حرام خواهد بود، زیر، بى گمان، موضوع حرام بودن تحقق یابیده و اطلاق روایت آن را در بر مى گیرد و در پى آن، حرمت هم مى آید.

این که در روایت، به نطفه (که آمیخته اى از منى مرد و تخمک زن است) تعبیر شده، نشان دهنده آن است که موضوع حرام بودن: بسته شدن نطفه، با تخمک زنى است که بر مرد حرام است. بنا بر این، اگر تنها منى مرد در مهبل زن قرار گیرد و نطفه بسته نشود، موضوع این حرام، تحقق پیدا نکرده است.

خلاصه: هنگامى که این حدیث را در کنار دلیلهاى حرام بودن زنا بگذاریم، چنین نتیجه مى گیریم: