لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه55
بخشی از فهرست مطالب
عنوان:
معماری معاصر ایران
معماری قاجار پهلوی
معماری نو در ایران با شمس العماره آغاز شد
آهن و شیشه، معماری قاجاررا دگرگون کرد
بستر شناسی تقلید در معماری معاصر ایران
معماران دوره قاجار
منابع
معماری معاصر ایران
معماری دوره معاصر در ایران از اواخر دوره قاجار به بعد جرقه برای تولد زد که بسیاری از منتقدین ساخت عمارت شمس العماره را در تهران را خرکتی به سوی دنیایی جدید دانسته اند اما به اعتقاد رابرت فیشر معماری معاصر ایران را می توان شامل چهار دوران دانست که تر تیب چنین عنوان داشته است:
- دوره نخست که از سالهای 1921 تا 1941 میلادی باز می گردد ، ازآثار این دوران می توان به «ساختمان موزه ایران باستان » اشاره کرد که بنای آن توسط معماران خارجی و به دستور دولت ایران ساخته شد .
- دومین مرحله در معماری معاصر ایران از 1921 آغاز می شود و تا سال های آخر دهه 1960 ادامه می یابد . «آرامگاه ابن سینا » که به دست « هوشنگ سیحون » بنا شده از جمله آثار شاخص این دوره است.
- مرحله سوم که تا چندی پس از انقلاب ایران ادامه می یابد شاهد آثاری نظیر ( Center For Management ) ( نادر اردلان ) و « موزه هنرهای معاصر تهران » ( کامران دیبا ) هستیم.
- مرحله چهارم که پس از انقلاب ایران آغاز گردیده و تاکنون نیز تداوم داشته با آثاری چون موزه ملی آب ( سیدهای میرمیران ) ، کتابخانه ملی ایران ( کامران صفابخش ) و فرهنگستان جمهوری اسلامی ایران خود را معرفی می کند.
به طور کلی تفکرات و زیربنای فکری معماری معاصر ایران عبارتند از:
- تاریخ پیدایش اواخر دوره قاجار است و انتقال سریع تفکرات و ایده ها از خصایص جامعه مدرن است. چرا که جامعه مدرن بر مبنای سرعت انتقال اطلاعات پایه گذاری شده و این تبادل اطلاعات در نهایت موجب تعادل فرهنگ و الگوی معماری می شود.
- تهران به عنوان پایتخت ایران و نقطه اتصال ایران و اروپا، مسئولیت پیچیده بسط این معماری را به عهده داشته است.
- خاستگاه ها: خاستگاه های معماری مدرن ایران انتقال فرهنگ فریبنده غرب به جامعه درون گرای ایرانی بود. در این راستا حصار شهرها، تخریب شد و بافت های اورگانیک آنها به اشکال هندسی تحول یافت. در این دوره فرمول های غربی با امکانات ایرانی ساخته و اجرا می شد و در این مرحله معماری به عنوان ابزار فرهنگی عمل می کرد. در عین حال دومین خواستگاه این دوره، بهره گیری اقتصادی در معماری است. شاید بتوان دوران میانه معماری مدرن ایران را نخستین زمانی دانست که معماری به عنوان کالای اقتصادی معرفی می شود. چرا که با تکیه بر اصول معماری مدرن یعنی حذف تزیینات، معماری نه یک ابزار برای انعکاس فرهنگ، بلکه کالایی اقتصادی شد و این دستاورد چنان نمودار شد که معماری مدرن ایران به سبکی اقتصادی با نام بساز و بفروش تغییر رویه داد.
تحقیق در مورد معماران دوره قاجار