پاورپوینت رشته تاریخ با عنوان اسما عیلیان فرمانروایان کوهستان

اختصاصی از فایلکو پاورپوینت رشته تاریخ با عنوان اسما عیلیان فرمانروایان کوهستان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پاورپوینت رشته تاریخ با عنوان اسما عیلیان فرمانروایان کوهستان

—از همان سده‏های نخستین اسلام تا اوایل عهد ایلخانیان و در طی یک دوران نسبتا طولانی، تاریخ ایران تحت تأثیر فرقه اسماعیلیه قرار گرفت.

 

—فعالیت این فرقه مقارن پیدایش سامانیان شکل گرفت. اما دعوت آنها در ماوراء النهر و خراسان با مقاومت شدیدی رو به رو شد به طوری که در عهد غزنویان نیز کسانی که منسوب به این فرقه بودند، به شدت مورد آزار و تعقیب قرار می‏گرفتند.

 

—اوج فعالیت آنها، در عهد سلجوقیان بود که در طی آن، مدت برای براندازی حکومت و خلافت می‏کوشیدند و از ایجاد ناامنی، به عنوان وسیله‏ای برای بروز اغتشاش و هرج و مرج سیاسی استفاده می‏کردند.

 

—اسماعیلیان با سایر فرقه‏های مشابه تفاوت چندانی نداشتند، جز آن که اقدام امام جعفر صادق «ع» را در عزل پسرش اسماعیل جایز نمی‏دانستند .

 

—بعدها بعضی از اولاد اسماعیل، با ادعای استمرار امامت در اعقاب وی به نشر دعوت تازه‏ای دست زدند که آنها را از سایر فرقه‏های شیعه متمایز می‏کرد.

 

—دعاوی آنها از جمله قبول به تأویل آیات و کشف باطن احکام بود که منجر به عقایدی می‏شد که بزرگان این فرقه، آنها را از طرفداران و کسانی که تازه به این فرقه گرایش پیدا کرده بودند، مخفی نگه می‏داشتند.

و ...
در 32 اسلاید
قابل ویرایش

دانلود تحقیق کامل درباره اسماء خداوند در ادیان الهی

اختصاصی از فایلکو دانلود تحقیق کامل درباره اسماء خداوند در ادیان الهی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

اسماء خداوند در ادیان الهی

خدا در ادیان

خدای دین اسلام «الله» است که به معنای معبود و ذات شایسته پرستش یا موجودی که همگان نیازمند اویند و به او روی می آورند و شیفته و شیدای او هستند می باشد.

۱) عناصر مشترک باورهای دینی در ادیان باستان

با توجه به آنچه گفته شد، می توان اصول و عناصر مذهبی و اعتقادی خاصی را که تقریباً در بین همه آیین های یادشده مشترک اند، بازشناخت. فهرستی از این اصول می تواند ما را در کار مقایسه و تحلیل نهایی مدد رساند و چهره جامعی را از خدایان آیین های باستانی به تصویر کشد. این فهرست را با هم مرور می کنیم:

الف) همان گونه که دیدیم، در این آیین ها، به جای «خدای واحد»، سخن از خدایان متعدد بود که گاه شمار آنان به تناسب هر شهر و قبیله و یا حتی خانواده، بالا می رفت. بدین ترتیب، خداشناسی این ادیان را باید نوع مفرطی از «شرک» و «چندگانه پرستی» دانست که از اندیشه ناب توحیدی فاصله ای بس زیاد داشت.

ب) خدایان مورد بحث، غالباً در مظاهر طبیعی، اجرام آسمانی، برخی حیوانات و یا حتی برخی انسان ها، حلول می کردند و از این طریق، نه موجودی متعالی، که جزیی از اجزای طبیعت می شدند.

ج) این خدایان، در اثر تحولات اجتماعی، جنگ ها، برخورد تمدن های مجاور با یکدیگر و... به شدت در معرض تحول و تغییر بودند; تا آن جا که گاه، در پی عوامل یاد شده، خدایی مقام و منزلت پیشین خود را از دست می داد و یا الهه ای که تا دیروز شأن و منزلتی نداشت، به جرگه خدایان رسمی و مهم می پیوست.

د) گاه چندین خدا، که ساخته اوهام و خیالات پرستش کنندگان بودند، با یکدیگر ترکیب شده خدای جدیدی به ظهور می پیوست که معجونی از اوصاف و خصوصیات آن چند خدای ترکیب شده را یک جا با خود داشت.

هـ ) در میان اکثر اقوام، اسطوره های مختلفی درباره خدایان رواج داشت که حکایت از زاد و ولد، ترکیب، جنگ درونی و... آنان می کرد. اوج این اسطوره ها را می توان در تمدن یونان باستان ـ خصوصاً در اشعار شاعرانی هم چون هومر و هِزیود ـ یافت.

و) غالب این خدایان، موجودات مجرد ومتعالی از ماده نبودند; بلکه شخصیتی انسانوار داشتند که محکوم خصایص و روابط بشری ـ هم چون تولید مثل، ازدواج و حتی مرگ ـ بودند.

ز. معمولا امورجاری در طبیعت درمیان خدایان تقسیم می شد و هرکدام متولی اداره یک یا چندفرایند طبیعی، مانند باد و باران بودند و در همان قلمرومورد توجه و توسل قرار می گرفتند.

ح) در بسیاری از اقوام باستان، اعتقاد به لزوم قربانی یا اهدای هدایای مادی برای تقرب به خدایان وجود داشت.

ط) یکی از نکات جالب توجه، شباهتی است که در میان برخی خدایان اقوام و تمدن های مختلف وجود داشته است. برای مثال، خدای پدر در آیین هندو به دیوس پیتار و در نزد یونانیان به زئوس پاتر و در میان رومیان به یوپیتر شهرت داشت.

به هر روی، امروزه این نکته برای ما روشن است که خدایان اقوام باستان به هیچ روی موجوداتی که شایسته تقدیس و پرستش آدمی باشند، نبوده و از عهده پاسخ به عطش فطری انسان به پرستش موجودی متعال و مقدس برنمی آمدند. با این حال، رواج پرستش و تقدیس این خدایان در میان اقوام مختلف، حاکی از نیازی اساسی ـ به پرستش، تقدیس، احساس وابستگی و ارتباط به موجودی برتر ـ در عمق وجود آدمی است.

در اصالت و تأیید عمق و گستردگی این نیاز همین بس که حتی در آیین هایی هم چون آیین بودا و جین ـ که آموزه های اولیه آن ها خالی از هرگونه پرستش و تقدیس بود ـ به تدریج در میان پیروان بعدی آن ها تعلقی برای پرستش ایجاد گردید. باید باور داشت که گرایش به پرستش و بندگی، گرایش فطری است که اگر در پرتو راهنمایی پیامبران هدایت نشود و به کمال نرسد، امکان پوشیدگی و یا انحراف در آن وجود دارد.

۲) خدا در ادیان هندی

در وداها که شاید بتوان گفت قدیمی ترین و کهن ترین متون دینی (۹۰۰ سال قبل از میلاد) می باشند. از خدایان سخن رفته است. گفتنی است که در متون و دائی خدایان با قوای طبیعی همسان گرفته شده اند. در ریگ ودا که یکی از مهم ترین بخش های وداهاست خدایان دارای سلسله مراتب و درجات مختلفی معرفی شده اند. مقتدرترین خدا ایندرا است که پادشاه خدایان خوانده شده است.

به گفته محققان نوعی شکاکیت در مورد وجود خدا در همه متون هندی به چشم می خورد. در اوپانیشادها از خدای «برهمن» و «ایشوارا» خدای یگانه سخن رفته است. طبق این متون، برهما یا خدای خالق، خدایی است فوق صفات که جز از طریق سلب او را نمی توان شناخت.

۳) خدا در ادیان چینی

در متون کهن چینی نیز از خدا به عنوان «خالق» و حکمران بهشت یا آسمان که ناظر جوامع انسانی است و اراده او روند حوادث را بر روی زمین تعیین می کند، یاد شده است. نام این خدا در زبان چینی «تین» بوده است که معنای آن همان حکمران بهشت یا آسمان می باشد. این خدا موجود واحد و متشخّص بوده است. در آثار منسوب به لائوتزو ، تائو یا اصل نهایی نظام بخش جهان که معنای لغوی آن راه، طریق یا جاده می باشد به همین خدای «تین» مرتبط است و طبق تفسیری که لائوتزو از آن به دست می دهد خدا به عنوان قانون یا نظم طبیعت می باشد و تصور چینیان از خدا چنین مفهوم یا اصل عام متافیزیکی بوده است نه یک خدای متعین و شخصی.

همچنین محققان نوشته اند که در چین باستان نوعی شکاکیت که البته غیر از الحاد است وجود داشته است. خدای «تین» که خدای شخصی و موجود متعینی بوده است بعدها جای خود را به خدای غیرمتشخص و عام که تائو خوانده می شد داده است. تا این که حکیم بزرگ چین یعنی کنفوسیوس ظهور کرد. برای کنفوسیوس خدا یعنی عمل به قانون اخلاق و اطاعت از دستورات اخلاقی. او بر انجام مراسم مذهبی و انجام مناسک و تشریفات دینی پای فشرد و معتقد بود هر کس گناه کند اساساً خدایی ندارد تا او را بپرستد. موتزو شاگرد برجسته کنفوسیوس خدا را همان «عشق و امید» می دانست و بعضی از محققان ادیان برآنند که او به مفهوم خدا از دیدگاه غربیان بسیار نزدیک شده است.

در قرن سوم قبل از میلاد و پیش از کنفوسیوس نیز حکیمی به نام هسون تزو معتقد بود که خدایان ماوراء طبیعی همان قوای طبیعی و قانون عمل و عکس العمل اند و اعمال دینی هم هیچ تأثیری در قوانین طبیعی ندارند. او بدینسان به انکار وجود خدا و عوامل مافوق طبیعی پرداخت.

پژوهشگران معتقدند که تا قرن ۱۶ و ورود ژزوئیت ها به چین، معادلی برای مفهوم خدا در میان چینی ها وجود نداشته است.

در بین مکتب های فلسفی کلاسیک هندی نیز مکتب «چارواکه» و آئین «جاین» صریحاً ملحداند. دین بودائی نیز تمایل به الحاد دارد و متضمن آن است. مکتب «سانکهیه» نیز احتمالاً، الحادی است .آئین «یوگا» وجود خدا را مورد تصدیق قرار می دهد. بین قرن ۱۰ تا ۱۶ مکتب منطقی «نیایه» و مکتب ذرّیگری «وایشیشکه» توأماً کوشیدند تا براهین نیرومندی بر اثبات وجود خدا اقامه کنند در حالی که مکتب «می مانسا» به این براهین حمله کرده و آن ها را مردود ساخت.

مکتب «ودانتا» اعتراف می کرد که براهین اقامه شده بر وجود خدا در سطح عرفی قدرت اقناعی دارند ولی در سطح معرفت دینی و ساحتی فراتر از فهم عرفی «موجود برتر» یا «وجود متعالی» تنها یک توهم یا پندار است/ ولی مکتب نیایه از راه قانون علیت می کوشید تا خدا را به عنوان «علت موجودات» اثبات نماید.

مکتب چارواکه، حس گرایی محض است و اعتقادی به هیچ گونه موجود نامحسوس یا فراحسی ندارد. مکتب جاین نیز معتقد است که جهان نامخلوق و ازلی و ابدی است. بنابراین دو مکتب مذکور نیازی به «نظریه خدا» و زحمتی برای اثبات وجود او ندارد. در دین جاین «برهان نظم» و نیز «برهان اخلاقی» بر اثبات وجود خدا صریحاً ردّ شده است. شنکره حکیم بزرگ هندی در قرن ۸ و ۹ و مؤسس مکتب و دانتای عاری از ثنویت نیز معتقد بود که در تحلیل واپسین نه خدا وجود دارد و نه جهان مادی، بلکه تنها یک واقعیت غائی وجود دارد که «برهما» نامیده می شود و عالم، خیال است. از

تحقیق درمورد اسما ذاتیه

اختصاصی از فایلکو تحقیق درمورد اسما ذاتیه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

اسما ذاتیه

حمد:بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ(1) ((به نام خداوند رحمتگر مهربان.))

﴿والله﴾ : اسم مختص به ذات الهی از حیث هی هی می باشد نه به اعتبار اتصافش به صفات و نه به اعتبار عدم اتصافش به آنها.

بقره : لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی اْلأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا یُحیطُونَ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاّ بِما شاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضَ وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظیمُ(255)((خداست که معبودى جز او نیست؛ زنده و برپادارنده است؛ نه خوابى سبک او را فرو مى‏گیرد و نه خوابى گران؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست. کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند؟ آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است مى‏داند. و به چیزى از علم او، جز به آنچه بخواهد، احاطه نمى‏یابند. کرسىِ او آسمانها و زمین را در بر گرفته، و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست، و اوست والاىِ بزرگ.))

﴿ الْحَیُّ﴾ کسی که حیاتش عین ذات اوست، در حالیکه هرآنچه که زنده است حیاتشان وابسته به حیات اوست.

﴿ الْقَیُّومُ﴾ کسی که خودش پابرجاست، و پایداری هرآنچه که هست از اوست و اگر قیومیت او نباشد چیزی در وجود پایدار نمی ماند.

﴿ وَ لا یَؤُدُهُ﴾ یعنی برایش سنگین و دشوار نیست.

﴿ حِفْظُهُما﴾ چرا که آنها در حقیقت بدون او موجود نیستند، تا نگهداری آنها بر او سنگین باشد و در حقیقت عالم معنوی باطن و عالم ظاهری نیز ظاهرش می باشند، و جز به واسطه او وجودی ندارد پس در واقع چیزی غیر او نیستند.

آل عمران:شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِمًا بِالْقِسْطِ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ(18)((خدا که همواره به عدل، قیام دارد، گواهى مى‏دهد که جز او هیچ معبودى نیست؛ و فرشتگانِ [او] و دانشوران [نیز گواهى مى‏دهند که:] جز او، که توانا و حکیم است، هیچ معبودى نیست.))

﴿ الْعَزیزُ﴾ [یعنی او] و قاهرات به اعتبار اینکه به هر چیزی در مقام جمع چیره نگشته و کسی به مرتبه او نمی رسد.

آل عمران:عِنْدِ اللّهِ وَ اللّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ(195)((پاداشى است از جانب خدا و پاداش نیکو نزد خداست.))

پس پروردگارشان دعای آنان را اجابت کرد [فرمود که] من عمل هیچ صاحب عملی از شما را از مرد یا زن که همه از یکدیگر تباه نمی کنم پس کسانی که هجرت کرده و از خانه های خود رانده شده در راه من آزاد دیده و جنگیده و کشته شده اند بدیهایشان را از آنان می زدایم و آنان را در باغهایی که از زیر درختان آن نهرها روان است در می آورم این پاداشی است از جانب خدا و پاداش نیکو نزد خداست.

آل عمران:وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ لَمَنْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ خاشِعینَ لِلّهِ لا یَشْتَرُونَ بِآیاتِ اللّهِ ثَمَنًا قَلیلاً أُولئِکَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللّهَ سَریعُ الْحِسابِ(199)((و البته از میان اهل کتاب کسانى هستند که به خدا و بدانچه به سوى شما نازل شده و به آنچه به سوى خودشان فرود آمده ایمان دارند، در حالى که در برابر خدا خاشعند، و آیات خدا را به بهاى ناچیزى نمى‏فروشند. اینانند که نزد پروردگارشان پاداش خود را خواهند داشت. آرى! خدا زودشمار است.))

﴿ وَ اللّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ﴾ نزد غیر او [حتی اسماء صفات دیگر] ثواب مطلقی وجود ندارد، و به همین جهت است که می فرماید «الله» زیرا که او اسم جامع جمیع صفات الهی است و به همین دلیل شایسته نبود که از اسم رحمن و یا اسم دیگری غیر از اسم ذات استفاده نماید.

﴿ لَمَنْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ﴾ یعنی به توحید ذاتی حق دست یابد.

﴿ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ﴾ از علم توحید و استقامت.

﴿ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ﴾ از علم مبدأ و معاد.

﴿ خاشِعینَ لِلّهِ﴾ و پذیرنده تجلی ذاتی حق تعالی.

إبراهیم‏الر کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلى‏ صِراطِ الْعَزیزِ الْحَمیدِ(1)((الف، لام، راء. کتابى است که آن را به سوى تو فرود آوردیم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاریکیها به سوى روشنایى بیرون آورى: به سوى راه آن شکست ناپذیر ستوده.))

﴿ إِلى‏ صِراطِ الْعَزیزِ﴾ قویی که با نور وحدتش بر تاریکی های کثرت غلبه می کند.

﴿ الْحَمیدِ﴾ یعنی به سبب کمالات ذاتی اش [ستوده است] و به تأویل دوم عزیزی که با نور قلب حمید و ستوده بر صفات نفسانی غلبه می کند که این نور در صورت داشتن فطرت پاک فضائل و علوم را به سالک می بخشد و به تأویل سوم عزیزی است که با انوار ذاتش بر تجلیات صفاتش غلبه کرده و جمیع مخلوقات را بر حقیقت ؟؟؟؟؟ فانی گردانده است [به عبارت دیگر] حمید: کسی است که به واسطه وجود جذابش وجود حقانی باقی کامل را بعد از فنای صفات زشت ناقص- بر سالک ارزانی می دارد.

حج:ما قَدَرُوا اللّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِنَّ اللّهَ لَقَوِیٌّ عَزیزٌ(74)(( قدر خدا را چنانکه در خور اوست نشناختند. در حقیقت، خداست که نیرومند شکست‏ناپذیر است.))

﴿ عَزیزٌ﴾ کسی که بر همه چیز چیره شده پس آنها [در حقیقت قدرتی ندارند]

روم:بِنَصْرِ اللّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشاءُ وَ هُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ(5)(( هر که را بخواهد یارى مى‏کند، و اوست شکست‏ناپذیر مهربان.))

﴿ وَ هُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ﴾ قوی و غالب است بر محجوبین.