هدف این استاندارد تجویز نحوه حسابداری داراییهای ثابت مشهود است. موضوعات اصلی درحسابداری داراییهای ثابت مشهود عبارت از زمان شناخت دارایی، تعیین مبلغ دفتری، شناخت هزینه استهلاک مربوط و نحوه
حسابداری سایر موارد کاهش در مبلغ دفتری است.
دامنه کاربرد:
1-این استاندارد باید در مورد حسابداری کلیه داراییهای ثابت مشهود بکار گرفته شود ، مگر این که به‌موجب استانداردی دیگر نحوه حسابداری متفاوتی، تجویز شده باشد . ازجمله این موارد می‌توان به نمونه‌های زیر اشاره
کرد :
الف. نحوه حسابداری کمکهای بلاعوض دولت .
ب . نحوه حسابداری حقوق ناشی از اجاره سرمایه‌ای .
ج . منظورکردن مخارج تأمین مالی به حساب داراییهای ثابت مشهود .
د . داراییهایی که در نتیجه ترکیب واحدهای تجاری تحصیل شده است.
ه . سرمایه‌گذاری در املاک .
با این حال در موارد بالا ، جنبه‌های عمومی نحوه حسابداری برای این داراییها براساس الزامات این استاندارد تعیین می‌شود .
2- این استاندارد، نحوه حسابداری اقلام زیر را مورد بحث قرار نمی‌دهد:
الف. جنگلها و منابع طبیعی مشابهی که احیاشونده است، و
ب . حق امتیاز معادن، اکتشاف و استخراج مواد معدنی، نفت و گاز طبیعی و منابع مشابهی که احیاشونده نیست.
3 -جنبه‌های خاصی از حسابداری داراییهای ثابت مشهود که در یک سیستم جامع منعکس‌کننده آثار تغییر قیمتها مطرح می‌شود، در این استاندارد مورد بررسی قرار نمی‌گیرد.
دارایی ثابت مشهود:
دارایی ثابت مشهود به دارایی مشهودی اطلاق می‌شود که:
الف. به‌منظور استفاده در تولید یا عرضه کالاها یا خدمات ، اجاره به دیگران یا برای مقاصد اداری توسط واحدتجاری نگهداری می‌شود ، و
ب. انتظار رود بیش از یک دوره مالی مورد استفاده قرار گیرد .
عمر مفید:
عمر مفیـد عبارت است از :
الف. مدت زمانی که انتظار می‌رود یک دارایی مورد استفاده واحد تجاری قرار گیرد،یا
ب . تعداد تولید یا سایر واحدهای مقداری مشابه که انتظار می‌رود در فرایند استفاده از دارایی توسط واحد تجاری تحصیل گردد .
مبلغ بازیافتنی:
مبلغ بازیافتنی عبارت است از:
خالص ارزش فروش یا ارزش اقتصادی یک دارایی ، هر کدام بیشتر است . ارزش اقتصادی یک دارایی عبارت از خالص ارزش فعلی جریانهای نقدی آتی ناشی از کاربرد مستمر دارایی از جمله جریانهای نقدی ناشی از
فروش نهایی آن است.
بهای جایگزینی مستهلک شده:
بهای جایگزینی مستهلک شده عبارت است از:
بهای ناخالص جایگزینی یک دارایی (یعنی بهای جاری جایگزینی یک دارایی نو با توان خدمت‌دهی مشابه) پس از کسراستهلاک مبتنی‌بر بهای مزبور و مدت استفاده شده از آن دارایی .
شناخت اولیه دارایی ثابت مشهود:
یک قلم دارایی ثابت مشهود زمانی به عنوان دارایی شناسایی می‌شود که :
الف . جریان منافع اقتصادی آتی مرتبط با دارایی به‌درون واحد تجاری محتمل باشد* ، و
ب . بهای تمام شده دارایی برای واحد تجاری ، به‌گونه‌ای اتکاپذیر قابل اندازه‌گیری باشد.
جهت اطمینان از جریان منافع اقتصادی به درون واحد تجاری باید مزایا و مخاطرات دارایی به واحد تجاری منتقل شده باشد.
چنانچه اجزای تشکیل دهنده دارایی خاصی دارای عمرمفید متفاوتی باشد یا منافعی که نصیب واحد تجاری می کند از الگوهای متفاوتی پیروی کند ، تخصیص کل مخارج مرتبط با آن دارایی به اجزای تشکیل
دهنده آن و نگهداری حسابهای جداگانه برای هریک از آنها، مناسب است.
تحصیل داراییهای ثابت مشهود برای مقاصد زیست محیطی یا ایمنی ممکن است برای تحصیل منافع اقتصادی آتی سایر داراییهای واحد تجاری ضروری باشد، بنابراین این دارایی ها واجد شرایط شناخت به عنوان
دارایی می باشند.
اندازه گیری دارایی ثابت مشهود
به هنگام شناخت اولیه:
یک قلم دارایی ثابت مشهود که حائز شرایط شناخت به عنوان یک دارایی باشد ، به هنگام شناخت اولیه باید به بهای تمام شده اندازه‌گیری شود .
اجزای تشکیل دهنده بهای تمام شده عبارتند از:
قیمت خرید شامل عوارض گمرکی و مالیاتهای غیر قابل استرداد خرید
تخفیفات تجاری
هرگونه مخارج مرتبط مستقیمی که برای رساندن دارایی به وضعیت قابل بهره برداری تحمل می شود.
اجزای بهای تمام شده:
نمونه‌هایی از مخارج مرتبط مستقیم عبارتست از:
الف. مخارج آماده‌سازی محل نصب.
ب . مخارج حمل و نقل اولیه.
ج . مخارج نصب.
د . حق‌الزحمه‌های فنی از قبیل حق‌الزحمه مهندسان و معماران.
ه . مخارج پیاده‌سازی و جابجایی دارایی.
زیانهای عملیاتی اولیه که قبل از رسیدن به سطح عملکرد برنامه ریزی شده دارایی واقع می گردد، به عنوان هزینه شناسایی می شود.
دانلود پاورپوینت استاندارد حسابداری شماره 11 , حسابداری داراییهای ثابت مشهود
