Òایران در دوران قاجاریه، جامعه ای محدود، بسته و به دور از هرگونه پیشرفت و تحول اجتماعی محسوب می شد.
قدرت سیاسی در جامعه به شکل هرم بود و شاه در راس تمام امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرار داشت. پس از شاه درباریان و رجال سیاسی به دلیل نزدیکی به شاه و برخورداری از امتیازات سیاسی و اجتماعی در تحکیم مبانی قدرت شاه می کوشیدند و سعی در حفظ وضع موجود داشتند.
عدم انعطاف سیاسی حاکمان سبب شد تا تمام ارکان اجتماع تحت تاثیر دیکتاتوری شاه به دور از هرگونه تحول و پیشرفتی باقی بماند.
در مقابل جامعه ایرانی، جوامع اروپایی دوران فئودالیسم و قدرت های بلامنازع سیاسی را پشت سر گذاشته بودند و به مرحله حکومت های مشروطه رسیده بودند.
قدرت سیاسی در جامعه به شکل هرم بود و شاه در راس تمام امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرار داشت. پس از شاه درباریان و رجال سیاسی به دلیل نزدیکی به شاه و برخورداری از امتیازات سیاسی و اجتماعی در تحکیم مبانی قدرت شاه می کوشیدند و سعی در حفظ وضع موجود داشتند.
عدم انعطاف سیاسی حاکمان سبب شد تا تمام ارکان اجتماع تحت تاثیر دیکتاتوری شاه به دور از هرگونه تحول و پیشرفتی باقی بماند.
در مقابل جامعه ایرانی، جوامع اروپایی دوران فئودالیسم و قدرت های بلامنازع سیاسی را پشت سر گذاشته بودند و به مرحله حکومت های مشروطه رسیده بودند.
Òبسیاری از دولتمردان ایرانی از این تحولات اطلاعی نداشتند و آگاهی آنان در حد رییس یک ایل بود.
آنان نه با علوم و فنون جدید آشنا بودند و نه درصدد آشنا شدن با دنیای پیرامون بودند. این افراد منافع خود را در حفظ وضع موجود می دیدند و با اندیشه های نو و توسعه گرا مخالف بودند زیرا توسعه و پیشرفت سبب تحرک اجتماعی می شد و مسلما تحول فکر و اندیشه بر دیواره های قطور استبداد فشار وارد می کرد. در واقع شاه و اطرافیانش منافع خود را در دیکتاتوری مطلق و جامعه بسته و ناآگاه جست وجو می کردند. به این ترتیب ایران قرن ۱۳ هـ.ش برابر با قرن ۱۹ میلادی با جامعه غربی در همان زمان قابل مقایسه نبود.
آنان نه با علوم و فنون جدید آشنا بودند و نه درصدد آشنا شدن با دنیای پیرامون بودند. این افراد منافع خود را در حفظ وضع موجود می دیدند و با اندیشه های نو و توسعه گرا مخالف بودند زیرا توسعه و پیشرفت سبب تحرک اجتماعی می شد و مسلما تحول فکر و اندیشه بر دیواره های قطور استبداد فشار وارد می کرد. در واقع شاه و اطرافیانش منافع خود را در دیکتاتوری مطلق و جامعه بسته و ناآگاه جست وجو می کردند. به این ترتیب ایران قرن ۱۳ هـ.ش برابر با قرن ۱۹ میلادی با جامعه غربی در همان زمان قابل مقایسه نبود.
Ò
Òسنگ بنای دارالفنون در اوایل ۱۲۶۶ هـ.ق در قسمت شمال شرقی ارگ سلطنتی نهاده شد. نقشه آن را میرزا رضای مهندس کشید. میرزا رضا از نخستین شاگردانی بود که در زمان عباس میرزا برای تحصیل به انگلستان رفته بود. محمدتقی خان معمار باشی دولت، ساخت آن را به عهده گرفت. امیر خودش به بنایی دارالفنون سرکشی می کرد و اصرار زیادی در اتمام زودتر ساختمان داشت. ساختمان مدرسه هنوز تمام نشده بود که امیر، ژان داوود خان را در سال ۱۲۶۶ هـ.ق به اتریش فرستاد تا معلمینی را از این کشور استخدام کند.
امیر اصرار داشت تا معلمین از کشور بی طرفی انتخاب شوند. او به شدت از آوردن اساتید روس، انگلیس و فرانسه اجتناب می کرد. سه کشور مذکور همواره به دنبال منافع خود در ایران بودند به همین دلیل در امور سیاسی مداخله داشتند.
امیر معتقد بود اساتید از مسایل سیاسی اجتناب کنند و فقط به تدریس علم و فن بپردازند به همین دلیل کشور اتریش را انتخاب کرد.
امیر اصرار داشت تا معلمین از کشور بی طرفی انتخاب شوند. او به شدت از آوردن اساتید روس، انگلیس و فرانسه اجتناب می کرد. سه کشور مذکور همواره به دنبال منافع خود در ایران بودند به همین دلیل در امور سیاسی مداخله داشتند.
امیر معتقد بود اساتید از مسایل سیاسی اجتناب کنند و فقط به تدریس علم و فن بپردازند به همین دلیل کشور اتریش را انتخاب کرد.
دانلود پاورپوینت مدرسه دارالفنون و بررسی اجمالی معماری آن-29 اسلاید
