لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات 30
دون شک ادبیات کهن و غنی مابا قصههای دلکش و نظم و نثر دلپذیر و داستانهای پر از طنز و زیبا و کنایههای دلنشین در میان ادبیات جهان مقامی شامخ و جایی ممتاز و برجسته دارد.
در بین داستانها و استورهها، شاهکارهایی وجود دارد که از ویژگیهای آثار مذکور، حماسههای ملی و شورانگیزی است که نتایجی مفید و شادیبخش و امیدوارکننده دارد که داستانهای و قصهها به آنها ختم میشود و خواننده را به زندگی امیدوارتر و در مواجه با مشکلات و ناملایمات استوارتر مینماید.
این از خصوصیات ادبیات کهن ما است که چون میراثی گرانبها به دست مردم بافضل و دانش ما رسیده و حفظ و حراست از آن وظیفهی هر فردی فرهنگخواه و ادبدوست است. در این داستانها که بیش از هزار هاسال دارند از پرندگان و مرغانی نام برده شده که یا در اصول چنین پرنده گانی وجود نداشتهاند و یا چیزی بودهاند که در طول زمان بهخاطر سینه به سینه نقل کردن آنها چهره عوض کرده و تغییر ماهیت دادهاند و یا بهطور کلی ساخته و پرداختهی فکر نویسنده و حماسهسرا بوده است
گل : در ادبیات ایرانی همواره گل مظهر حیات و طراوت بوده است و نقشی کلیدی در ادبیات ایفا می کرده است هر جا که سخن از لطافت و زیبایی است لاجرم از گل نیز سخن می رود.
گل در معنای کنایی خود شاهد و آرزو است که زیبایی و دلربایی معشوق را یادآوری می کندگل سرخ، با پلکهای بسیارش، یعنی با گلبرگهای بسیار زیبا، لطیف و معطرش آدم را به خواب، آرامش و رهایی میخواند. از این نظر گل سرخ، نماد ِ اشتیاق به صلح و رهایی است. اما شکوهاش، نماد ِ نیرو و زندگی نیز هست، آنچنان که "شوق" اوست تا "خواب ِ هیچکس" نباشد. به این ترتیب در گل سرخ تنشی بین لطافت و نیرو جریان دارد و به این معنا "تضاد ناب" محسوب میشود. شاید بشود گفت در ترکیب ِ زیبای "گل سرخ"، تنش ِ زندگی ِ ما انسانها میان اشتیاق به آرامش و غریزه برای غنای زندگی، بطور نمادین ممزوج شده و حضور مییابد.
جانوران :جانوران به سبب کاربرد تخیلی و تمثیلی که دارند همواره در ادبیات فارسی نقش زیادی داشتهاند. یکی از قدیمیترین و کهنترین روشهای ادبیات فارسی استفاده تمثیلی از حیوانات است. داستان درخت آسوریک یکی از کهنترین نمونهها است که حکایت نبرد کلامی میان یک بز و درخت نخل است که پژوهشگران معتقدند در دوره اشکانی نوشته شده است.
مقاله نقش اسب و پرنده و گل در ادبیات