لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 195
سیاست خارجی قدرتهای بزرگ
مراکز جنگ به اصطلاح کشورهای متفق یک گروه ، یک دست و متجانس نبودند وحداقل از نظر ایدئولوژی با هم تفاوتهایی داشتند و از نظر سیستم اقتصادی نیز که انتخاب کرده بودند با هم تفاوت داشتند . بنابراین معلوم بود که این همکاریهای آنان در زمان جنگ یک همکاری بر اساس وجود یک نیاز مشترک است . با وجود دشمن مشترک یعنی نازیسم آلمان ، طبیعی بودکه بعد از خاتمة جنگ راه متفقین از هم جدا خواهد شد ، و به همین ترتیب هم هست .
ما بعد از خاتمه جنگ در واقع شاهد حضور سه قدرت بزرگ ( شوروی ، آمریکا و انگلستان ) در صحنة روابط بین الملل هستیم . البته فرانسه به علت اینکه از همان آغاز جنگ اشغال شده بود و در عین حال حکومت ویشی در فرانسه تحت کنترل و خدمت آلمانیها بود ، چندان به بازی گرفته نشد و در طول کنفرانسهای زمان جنگ نیز نماینده فرانسه شرکت نداشت . بعد از جنگ و با استقرار حکومت موقت توسط ژنرال دوگل و به نخست وزیری جرج بیدو فرانسه نیز بتدریج در زمره قدرتهای بزرگ در آمد ، البته این در حالی بوده که چین هنوز بصورت چین کمونیست در نیامده بود ، هر چند بعنوان یک قدرت بزرگ محسوب می شد .ولی چین هم در تعاملات جهانی نقش آنچنانی نداشت . بخصوص که بعد از جنگ ، بلافاصله بین کمونیستها وملیون چین درگیری به شکل اختلافات داخلی بروز کرد و این بالاخره این درگیریها در سال 1949 منجر به این شد که چین تبدیل به چین کمونیست گردد ، و طبیعتاً بعنوان یک قدرت بزرگ روی آن حساب گردد . پس از جدایی راه متفقین از هم ، هر کدام سیاستهایی را تعقیب می کردند .
شوروی
با عنایت به اینکه جنگ به پایان رسیده بود اما جنگ بین امپریالیزم و سوسیالیزم ادامه داشت و چون دوبار در جنگهای جهانی اول و دوم از طرف لهستان بعنوان یک پایگاه مورد حمله و تجاوز قرار گرفته بود درصدد برآمد که سیاستش در اروپا بخصوص اروپای شرقی را( البته در ان زمان هنوز اروپایی با نام اروپای شرقی و غربی نداشتیم ) با قبول یک سیستم اوتاتیسم ( سیستم متمرکز اقتصاد دولتی و حکومت دیکتاتوری ) اعمال نماید . و بعنوان حریم امنیتی و دیوار دفاعی خود با سرکار آوردن رژیمهایی وابسته به شوروی و تابع مسکو بخش شرقی اروپا را که متشکل از کشورهایی مثل : لهستان ، رومانی ، بلغارستان ، چک و اسلواکی مجارستان و … بود را زیر سلطه خود قرار دهد . در طی جنگ ، با شکست آلمان و آزاد سازی این کشورها که همه در اشغال آلمان بودند . ( توسط ارتش سرخ شوروی ) این مزیت و امتیازی برای شوروی بود تا با حمایت احزاب کمونیست رژیمهای دلخواه خودش را بر سر کار آورده و ضمن اینکه سیستم اقتصادی خود را بر آنها تحمیل می کند آنها را بصورت یک حکومت وابسته و وفادار در آورد . و از این راه خیالش نیز از بابت حمله ای دیگر راحت باشد . دامنة گسترش اراضی تحت نفوذ شوروی تا آلمان شرقی نیز کشیده شد تا جایی که نیمی از آلمان را نیز تحت نفوذ خود گرفت و سیستم اقتصادی خود را نیزدر آنجا به اجرا در آورد .
اما آنچه که در کنفرانس یالتا موافقت شده بود ، برخلاف آن چیزی بود که روسها به آن عمل کرده بودند و با اعتنا نکردن به توافقهایی که در یالتا صورت گرفته بود عملاً و از همان ابتداء نشان دادند که قصد دارند راه خودشان را جدا کنند . در همین خصوص استالین رسماً اعلام کرده بود که جنگ ما رسماً تمام نشده و ما باید خودمان را آماده جنگ دیگری با امپریالیزم کنیم . ( که منظورش غرب و در رأس آنها آمریکا و انگلستان و فرانسه بود ).
سیاست شوروی در وهله اول ایجاد حریم امنیتی اروپای شرقی با انظمام جمهوریهای بالتیک ، لتونی ، لیتوانی و استونی به خودش و کوچ دادن آلمانیهایی که در این کشورها زندگی می کردند به آن سوی رود آلب و کشیدن یک دیوار بین خود و اروپای غربی که چرچیل آن را پردة آهنین نامیده بود .
سیاست دیگر شوروی در محصور کردن خویش و تلاش در جهت آماده سازی و ایجاد بلوک منسجم بین جمهوریهای شوروی و کشورهای اروپای شرقی برای مقابله با غرب و اشاعه و گسترش ایدئولوژی کمونیسم بود .
اصرار استالین به جنگ با امپریالیزم سبب می شود تا مردم شوروی که متحمل خسارات و صدمات و لطمات بسیار زیادی در جنگ جهانی دوم شده بودند و در عرض شش سال منابعشان را از دست داده وحدود 25 میلیون نفر کشته داده و تصور میکردند بعد از جنگ یک دوره آسایش و سازندگی و توسعه اقتصادی به اجراء در خواهد آمد را وادار به ایرادگیری و انتقاد از سیاستهای استالین نمایند . حتی رجال کشور و امرای ارتش سرخ نیز موافق برنامه های استالین نبودند ، به همین دلیل هر کس کوچکترین ایراد و اشکالی یا انتقادی از این سیاست می گرفت مورد غضب استالین واقع می شد . و این امر باعث انجام یکسری تصفیه های خونین و چند میلیونی مخالفین توسط استالین شد . (تعدادی زیادی از مخالفین را کشته یا به تبعیدگاههایی در سیبری و اردوگاههای کار اجباری فرستاد ) . و بطور کلی یک نوع سیاست خشن رادر داخل پیش گرفت که موجب ناخشنودی عمیق و شدید ملت شوروی را فراهم
سیاست خارجی قدرتهای بزرگ
