لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
چگونگی مقابله با عواملی که سبب لکنت کودک می شوند .
رفتار خودتان را تصحیح کنید ، نه رفتار کودک را !
اگر شما دقت و حوصله به خرج دهید ، احساسات خصمانه و پرخاشگرانه کودکتان ، بدون این که مشکلات دیگری بروز کند ، قابل حل خواهد بود . بی تردید ، کودک نهایتاً یاد می گیرد که احساسات خود را با شیوه مطلوبی کنترل نماید . اگر شما با واکنش های خودتان کاری کنید که در او احساس شرم و گناه به وجود آید، در واقع به وی القاء می کنید که او کودک بدی است . وقتی که کودک احساسش این باشد که او از نظر شما بچه بدی است ، دیگر از او چه انتظاری دارید، به غیر از این که ناراحت شده و از اعتماد به نفسش کاسته شود؟ ممکن است به نظر شما کسی که رفتار خصمانه و پرخاشگرانه دارد، باید از این اخلاقش احساس گناه کند و خجالت بکشد. اگر چنین است ، در واقع شما ناخواسته می خواهید شیوه تربیتی را که احتمالاً خودتان با آن بزرگ شده اید در مورد کودکتان نیز به کار برید . اگر شما صرفاً به دلیل داشتن احساسات خصمانه و پرخاشگرانه احساس گناه می کنید و یا اگر هنوز نمی دانید که چگونه این احساسات را کنترل کرده ، خودتان را آزاد نمایید، در این صورت در آموزش دادن به کودک برای کنترل چنین احساساتی با مشکل جدی مواجه خواهید شد.
در اینجا ، احتمالاً لازم است که شما ابتدا رفتار خودتان را تغییر دهید . به آهنگ و تن صدای خودتان ، وقتی که از دست کودک عصبی می شوید ، خوب گوش کنید؛ زیرا بدون توجه به چگونگی حل کردن مسئله یا بحران فعلی ، چگونه می توانید رفتار خودتان را اصلاح کنید؟
برای این که کودک بداند وقتی که عصبانی و خشمگین بودید واقعاً چه می خواستید ، مطلب را به او بگویید ( آموزش دهید) .او نیاز به توضیحات شما دارد. بهتر است به کودک کمک کنید تا دریابد که شما احساس کردید که لازم است احساسات خودتان را رها ( تخلیه ) کنید . در هر حال او نیاز به توضیح و توجیه شما دارد. انتظار نداشته باشید که کودک یک دفعه و با سرعت واکنش های هیجانی خود را تغییر دهد . او به زمان و تجربه احتیاج دارد و شما هم می بایست کوچکترین سعی و تلاش او را در جهت کنترل هر چه بیشتر احساساتش تشویق و ترغیب نمایید.
خواهران و برادران کودک
اگر کودکتان خواهران و برادرانی دارد ، مسلماً شما می دانید که آنها تا چه اندازه می توانند در کمک به روانی کلامی کودک مؤثر باشند و یا این که برعکس مانع رشد طبیعی او بشوند . خواهران و برادران کودک خردسال او را تحریک می کنند که صحبت کند و بعضاً به او ( به کودک ) فرصت نمی دهند که حرفش را بزند . بچه های شما مثل جوجه های پرنده در آشیانه محبت ، هر کدام به گونه ای در جلب توجه شما با هم رقابت می کنند و معمولاً کسی که سریع تر و بلندتر از دیگران صحبت می کند ، بیشتر در جلب توجه شما موفق می شود .
باید توجه داشت که در خانواده های چند فرزندی ، به خاطر کودکی که زمینه لکنت زبان دارد ، لازم است که با کنترل رفتار دیگران ، فرصت های مناسبی را برای صحبت کردن وی فراهم نمود. اگر به نظر می رسد که کودک ل گوشه گیر است و یا به مراتب ، کمتر از دیگران صحبت می کند و همیشه دچار تردید است، به توجه و حمایت شما بیشتر نیاز دارد. البته این بدان معنا نیست که کودک اجازه داشته باشد همیشه ، وقت و بی وقت صحبت کند و همین طور نباید مقررات خشکی در مورد برادران و خواهرانش وضع کنید تا هیچوقت حرف او را قطع نکنند. در این موارد رفتاری معقول داشته باشید. اگر کودک را بیش از حد حمایت کنید ، او به تدریج دست به هر کاری که برای وی امتیازی نسبت به دیگران محسوب می شود ، خواهد زد . شما باید در تعیین و تشخیص زمانی که لازم است از حق کودک در صحبت کردن حمایت کنید انعطاف داشته باشید . وقتی که کودک دچار ناراحتی و بحران (از هر نوع) می شود نیاز بیشتری به توجه و کمک شما دارد . اما دقت داشته باشید که بحران کودک یک مشکل واقعی باشد و نه ساختگی و تصنعی . اگر هم در تشخیص این که "آیا بحران کودک واقعی است و یا این که او تظاهر می کند ، دچار تردید شدید " باز شایسته است که به او توجه کنید .
اگر چه بچه های شما هر کدام به شیوه خاصی ارتباط برقرار می کنند ، باید به همه آنها فرصت شنیدن حرفهایتان را بدهید. این قبیل تفاوت های موجود امری است کاملاً طبیعی و مطلوب . وجود تفاوت های فردی در خانواده ، به فرزندان شما ویژگی های شخصیتی مشخص و مجزایی می دهد. این چنین نگرشی نسبت به تفاوت های فردی باید درباره افراد خارج از خانواده هم صادق باشد. هرگز از تفاوت های فردی در زمینه ویژگی های شخصی ، برای مقایسه ، تحقیر و تخریب شخصیت کسی استفاده نکنید. مثلاً اگر شما از آنهایی که از شخص معلول می ترسند و یا
چگونگی مقابله با عواملی که سبب لکنت کودک می شوند
