پژوهش حاضر با هدف ارزیابی موانع مؤثر بر مشارکت افراد ضایعۀ نخاعی ایران در فعالیتهای بدنی تفریحی اجرا شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی بود که به‌صورت پیمایشی اجرا شد. جامعۀ آماری پژوهش شامل افراد ضایعۀ نخاعی تحت پوشش سازمان بهزیستی کشور بود (12851=N) که 443 نفر به‌صورت خوشهای از 10 استان کشور بهعنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامۀ محقق‌ساخته‌ای بود که روایی محتوایی آن را استادان متخصص حوزۀ اوقات فراغت (10 نفر) و ضایعۀ نخاعی (5 نفر) تأیید کردند و پایایی آن نیز در یک مطالعۀ راهنما با 50 نفر و استفاده از آلفای کرونباخ، 87/0محاسبه شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل دادهها از آزمون تحلیل اکتشافی و آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. پس از دسته‌بندی موانع با تحلیل اکتشافی در شش گروه موانع طراحی محیطی و ساختمانی، موانع اطلاعاتی، موانع روحی و جسمانی، موانع دسترسی، موانع حمایت اجتماعی و موانع اقتصادی، مدل پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل مسیر، بررسی شد. نتایج نشان داد مدل پژوهش در سطح قابل قبولی از برازندگی قرار دارد و از بین شش مانع شناسایی‌شده برای مدل، موانع اقتصادی بیشترین و موانع اجتماعی کمترین تأثیر را بر مشارکت افراد ضایعۀ نخاعی ایران در فعالیتهای بدنی تفریحی داشتند. در نتیجه با توجه به تأثیر زیاد موانع اقتصادی، پیشنهاد میشود برای کمک به افزایش مشارکت افراد ضایعۀ نخاعی ایران در فعالیتهای بدنی تفریحی، اولویت بیشتری به رفع این موانع داده شود.
ارزیابی موانع مؤثر بر مشارکت افراد ضایعۀ نخاعی ایران در فعالیتهای بدنی تفریحی
