چکیدههدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین تحلیلرفتگی شغلی با منابع استرس و شیوههای مقابله با آن در بین داوران لیگ برتر ایران در فصل دوازدهم بود. 103 داور به‌عنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامۀ منابع استرس ویت (2009)، مقیاس تحلیلرفتگی مسلش و جکسون (1996) و شیوههای مقابلهای بیلینگز و موس (1981) استفاده شد. یافتهها نشان داد که از مؤلفه‌های منابع استرس مؤلفۀ مواجهه، تعارض بین‌فردی و تعارض نقش با تحلیلرفتگی شغلی رابطۀ معنا‌داری داشتند. تعارض بین‌فردی و تعارض نقش نیز واجد شرایط پیش‌بینی تحلیلرفتگی شغلی‌اند. از مؤلفه‌های روش‌های مقابله با استرس مؤلفۀ مسئله‌مداری و هیجان‌مداری همبستگی منفی و معنا‌داری با تحلیلرفتگی شغلی داشت. همچنین، شیوههای مسئله‌مداری و هیجان‌مداری واجد شرایط پیش‌بینی تحلیلرفتگی شغلی بودند. به‌طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که عوامل استرس‌زای داوران لیگ برتر فوتبال در ارتباط مستقیم با تحلیلرفتگی شغلی آنهاست. تحلیلرفتگی شغلی داوران تأثیر زیادی بر کاهش عملکرد داوری دارد. شناساندن منابع استرس و روش‌های مقابله با آن برای کاهش تحلیلرفتگی و در نهایت توسعۀ عملکرد داوران به مسئولان فدراسیون فوتبال توصیه می‌شود.
رابطۀ تحلیلرفتگی شغلی با منابع استرس و شیوههای مقابله با آن در داوران لیگ برتر فوتبال ایران
