مسکن پایدار با تأکید بر فضای باز و نیمه باز
به صورت ورد ودر 169صفحه ا
مروزه در اثر بکارگیری سیاست انبوه سازی و کوچک سازی در جوامع شهری بزرگ، مسکن سنتی معنا و مفهوم خود را از دست داده و به دنبال کاهش عملکردها ، به یک سرپناه تقلیل می یابد و مجتمع های مسکونی بدون تأمین عناصر و فعالیت های مکمل، گسترش می یابند.گذر زمان تغییر در نیازها و مفاهیم را اجتناب ناپذیر می سازد ، اما برخی نیازها خصوصا روحی و فردی دارای ذات پایدار است و گذشت زمان ممکن است تنها از لحاظ فرمی آنها را دچار تغییر کند. از جمله اینگونه نیازها نیاز بشر به ارتباط با طبیعت و فضای باز ، خلوت و گسترش روابط اجتماعی اشاره کرد، که خود را در معماری مسکن در فضاهای باز (حیاط و ...) و نیمه باز (ایوان و...) جلوه گر میکند.این پژوهش به بررسی مفهومی و عملکردی فضاهای باز و نیمه باز در معماری مسکن می پردازد. فضاهای باز همچون حیاط، و نیمه باز همچون ایوان به عنوان فضایی از معماری مسکونی مطرح می شود که دارای غنای فرمی و مفهومی و عملکردی است و وجود آن در کنار فضای بسته به تجربیات فضایی نابی منجر می شود. از این رهگذر ابتدا به بررسی تاریخچه پیدایش مجتمع های مسکونی در ایران و سپس شناخت این فضاها به لحاظ معنایی با دو رویکرد سنتی و ضوابط ساختمانی می پردازد، و در مرحله بعد این فضاها به عنوان عناصر اقلیمی در جهت ایجاد معماری پایدار تشریح می شود. هدف از این پژوهش لزوم توجه به فضاهای باز و نیمه باز به عنوان عامل در بالا بردن کیفیت و غنای فضایی خانه و نیز عامل تأثیرگذار در جهت کاهش مصرف انرژی و تحقق معماری پایدار است. بخشی از مطالعات به صورت کتابخانه ای و برخی به صورت میدانی می باشد. در مطالعات کتابخانه ای گردآوری اطلاعات از طریق کتاب، مجلات و پایانامه های مرتبط با موضوع صورت گرفته است. در مطالعات میدانی اهمیت فضای باز و نیمه باز در مجتمع های مسکونی از طریق بررسی نمونه های موردی داخلی وخارجی صورت گرفته است. در نتیجه گیری با در نظر داشتن مفهوم عملکرد فضای نیمه باز و باز و تأثیرگذاری آن به عنوان عنصری پایدارساز در معماری مسکونی پیشنهادها و توصیه هایی معمارانه برای طراحی مسکن معاصر ارائه می گردد.
مسکن پایدار با تأکید بر فضای باز و نیمه باز
