ﺩﺭﺱ ﺍﻭﻝ- ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ، ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺗﮑﻨﻴﮑﺎﻝ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪﻳﺪ! ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭﮎ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺁﺳﺎﻥﺗﺮ ﺷﻮﺩ، ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ «ﻣﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ» ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻴﺪ. ﺩﻗﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﺟﺒﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺩﺭﺱ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺑﺮﻭﻳﻢ. ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ «ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺎﻟﯽ» ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯼ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﺍﻧﺪﮎ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ، ﮐﺎﻻﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻬﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻗﺮﺿﻪ، ﻭ ﮐﺎﻻﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻓﻠﺰﺍﺕ ﮔﺮﺍﻥﺑﻬﺎ، ﺍﻗﻼﻡ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻭ ... ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻫﺪﻑ ﺍﺻﻠﯽ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﭘﻮﻝﻫﺎ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺧﻮﺩ ﺧﺮﺝ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯽﺁﻭﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎﯼ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬﺍﺭﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎﻳﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻔﺎﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﺸﯽ، ﻫﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﺁﻳﯽ ﮐﻞ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﻓﺎﻩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺳﺘﻪﺑﻨﺪﯼ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺭﻭﺵﻫﺎ ﻭ ﻣﺆﻟﻔﻪﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪﺩﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ «ﺍﻗﻼﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ» ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ۴ ﻧﻮﻉ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ: ۱. ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳﻬﺎﻡ ﻳﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ: ﻣﺤﻠﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﺳﻬﺎﻡ ﺷﺮﮐﺖﻫﺎﯼ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﮐﺎﺭﮔﺰﺍﺭﯼﻫﺎ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻮﺭﺱ ﺳﻬﺎﻡ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭﺍﺳﺖ. (ﻭﺍﮊﻩ ﺑﻮﺭﺱ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻭﺍﻧﺪﺭ ﺑﻮﺭﺱ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻗﺮﻥ ۱۵ ﻣﻴﻼﺩﯼ، ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﻭﮊ ﺑﻠﮋﻳﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺻﺮﺍﻓﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﯼ ﺑﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪ ﻣﯽﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪﺍﻧﺪ.) ۲. ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﺎﻻﻫﺎ: ﻣﺤﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﺧﺎﻡ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻮﺭﺱﻫﺎﯼ ﮐﺎﻻ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ، ﻣﻮﺍﺩ ﻣﻌﺪﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻠﺰﺍﺕ، ﻧﻔﺖ ﻭ ﻣﺸﺘﻘﺎﺕ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ۳. ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻗﺮﺿﻪ ﻳﺎ ﺑﺪﻫﯽ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻗﺮﺿﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﻭﻟﺖﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ۴. ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺒﺎﺩﻻﺕ ﺍﺭﺯ: ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺒﺎﺩﻻﺕ ﺍﺭﺯﯼ (Foreign Exchange ﻳﺎ FOREX) ﺍﺭﺯﻫﺎﯼ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﺒﺎﺩﻟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻳﺎ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ۱. ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺁﻧﯽ (Spot): ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺘﯽ ﮐﻞ ﻭﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻣﺰﺩ ﮐﺎﺭﮔﺰﺍﺭ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻧﻘﺪﯼ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺎﻻ ﻳﺎ ﺍﺭﺯ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ، ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﻧﻘﺪﯼ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ۲. ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺁﺗﯽ (Future): ﺗﻮﺍﻓﻘﻨﺎﻣﻪﺍﯼ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺧﺮﻳﺪ ﻳﺎ ﻓﺮﻭﺵ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺗﻮﺍﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ﺗﻌﻬﺪ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﻳﺎ ﮐﺎﻻﻳﯽ ﺑﺎ ﻭﻳﮋﮔﯽﻫﺎﯼ ﻣﺸﺨﺺ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪﯼ ﻣﻌﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺒﻠﻐﯽ ﺑﻪ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﻣﺒﻠﻎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﯽﭘﺮﺩﺍﺯﺩ. ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻴﻦ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﻧﻌﻘﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﺷﺨﺼﯽ ﺛﺎﻟﺚ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺴﻮﻳﻪ، ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ. ۳. ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺳﻠﻒ (Forward): ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺁﺗﯽ ﺍﺳﺖ، ﺗﻮﺍﻓﻘﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺧﺮﻳﺪ ﻳﺎ ﻓﺮﻭﺵ ﻳﮏ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﻌﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ. ﻭﺟﻪ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺁﺗﯽ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺁﺗﯽ ﺩﺭ ﺑﻮﺭﺱ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺳﻠﻒ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻓﺮﺍ ﺑﻮﺭﺱ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ. ۴. ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ (Option): ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ: ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺮﻳﺪ: ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﮐﺎﻻ، ﺣﻖ ﺧﺮﻳﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﻻﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻡ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﻋﻄﺎ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﻡ ﻣﻠﺰﻡ ﺑﻪ ﺧﺮﻳﺪ ﺁﻥ ﮐﺎﻻ ﺑﺎﺷﺪ. ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ: ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭ، ﺣﻖ ﻓﺮﻭﺵ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﻌﻴﻨﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﻻﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﻄﺎ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﻣﻠﺰﻡ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﮐﺎﻻ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻫﺎﯼ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﺮﻳﺪ ﻳﺎ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ، ﮐﺎﺭﻣﺰﺩ ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ. ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻟﻐﻮ ﻳﺎ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮐﺎﻻ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﯽ ﻧﻴﺰ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻨﺪﯼ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭﺱ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻣﮑﺎﻥ ﻓﻴﺰﻳﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺭﺍﻳﺞ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ، ﺑﺎﺯﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﺮﺍ ﺑﻮﺭﺱ (Over-the-Counter) ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺒﮑﻪﺍﯼ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻭ ﺭﺍﻳﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻏﻴﺮﺣﻀﻮﺭﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ. ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮﺩ: ۱- ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺑﻨﻴﺎﺩﯼ (Fundamenal): ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺭﻭﺷﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﻋﺮﺿﻪ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ ﻳﮏ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ، ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻗﻴﻤﺖ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ. ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﻳﮏ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻓﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻳﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ. ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ، ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻮﺍﻣﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﺮﺿﻪ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺍﺛﺮ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﻧﺪ. ﻳﻌﻨﯽ ﺁﻥ ﺗﺤﻠﻴﻠﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳﻬﺎﻡ، ﮐﺎﻻﻫﺎ ﻳﺎ ﺍﺭﺯ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻳﺴﺘﯽ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﭼﺮﺍﻳﯽ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺍﺛﺮﮔﺬﺍﺭﯼ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ (ﻣﺜﻞ ﺍﻋﻼﻡ ﺻﻮﺭﺕﻫﺎﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ «ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳﻬﺎﻡ» ﻳﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﺳﻄﺢ ﺯﻳﺮ ﮐﺸﺖ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ «ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﺎﻻﻫﺎ» ﻳﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺮﺥ ﺑﻴﮑﺎﺭﯼ ﻳﮏ ﮐﺸﻮﺭ «ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﺭﺯ») ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺍﻗﻼﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺟﻤﻊﺑﻨﺪﯼ ﺧﻮﺩ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻌﺎﻣﻼﺗﯽ (ﺧﺮﻳﺪ ﻳﺎ ﻓﺮﻭﺵ) ﮐﻨﺪ. ۲- ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ (Technical): ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺩﺭ «ﻗﻴﻤﺖ» ﻧﻤﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﺽ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ، ﻣﻌﺎﻣﻠﻪﮔﺮﺍﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻭ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﺣﺮﮐﺎﺕ، ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﯼ ﺛﺒﺖ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻗﻴﻤﺖ ﻳﮏ ﺩﺍﺭﺍﻳﯽ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖﻫﺎﯼ ﻣﻌﺎﻣﻼﺗﯽ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﯼ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺟﻤﻠﻪ ﺁﺷﻨﺎﯼ «ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ» ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺻﺪﻕ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺡ ﻗﻴﻤﺖ، ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﯽ ﻳﺎ ﺣﻤﺎﻳﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻗﻴﻤﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻄﺢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻴﻢ، ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩ. ﺗﺤﻠﻴﻠﮕﺮﺍﻥ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ، ﺑﻪ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺻﻞ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ، ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺟﺎﺭﯼ ﻗﻴﻤﺖ، ﺁﻥ ﺍﻟﮕﻮ ﻣﺠﺪﺩﺍً ﺑﻪ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﺪﻳﺪ، ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻳﺪ. ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎﯼ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪﮔﺮﯼ، ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ «ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻗﻴﻤﺖ» ﻳﺎ «ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻧﺮﺥ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ» ﺍﺳﺖ. ﺗﺤﻠﻴﻠﮕﺮﺍﻥ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﻳﺪﺍﺭﯼ، ﺁﺳﺎﻥﺗﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻗﻴﻤﺖ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
تحلیل تکنیکال بازار بورس
