مقدمه:
با رشد روز افزون جمعیت ، بزرگ شدن شهر ها ، افزایش مصرف سرانه انرژی الکتریکی و وابستگی کلی فعالیت های اجتماعی (اعم از صنعتی، کشاورزی، اقتصادی، خدماتی)به انرژی، لزوم تامین این انرژی به صورت گسترده در مقیاس بالا و به نحو مطلوب اجتناب ناپذیر می باشد. بدیهی است که تامین این انرژی با مقیاس و کیفیت فوق از طریق نیرو گاههای محلی و کوچک نه تنها اقتصادی نیست بلکه در اکثر موارد از نقطه نظرهای مختلفی غیر عملی نیز می باشد. از طرف دیگر امروزه احداث نیروگاههای بزرگ در نقاط خاصی قابل توجیه است که عمدتا از مراکز مصرف نیز دور می باشد.
لذا لازم است تا تولید این نیروگاهها از طریق خطوط انتقال (که به نحو مناسبی به هم ارتباط می یابند و تشکیل یک شبکه ی الکتریکی را می دهند) به مراکز مصرف هدایت گردند. نتیجه آنکه احداث شبکه سراسری و تبادل انرژی بین مراکز تولید و مصرف استفاده ی هرچه بیشتر از ظرفیت تولیدی نیروگاهها را امکان پذیر ساخته و راندمان شبکه را افزایش می بخشد.ایجاد شبکه سراسری مستلزم احداث خطوط انتقال انرژی با ظرفیت بالا می باشد تا پوشش کاملی از مناطق شبکه صورت بگیرد. همچنین برای تحویل انرژی تولیدی نیروگاهها به سطح ولتاژ فشار قوی شبکه سراسری و انتقال انرژی مورد نیاز از شبکه به مصرف کننده ها نیاز به پست های انتقال انرژی می باشد. بدین ترتیب احداث پست های فشار قوی در محل تحویل انرژی به شبکه سراسری(در نیروگاهها) محل دریافت انرژی (محل مصرف کننده ها) و محل اتصال خطوط به یکدیگر صورت می گیرد. به عبارت دیگر با کاربرد های پست های فشار قوی در شبکه های سراسری امکان انتقال قدرت های زیاد در فواصل طولانی و با کمترین تلفات قدرت انتقالی امکان پذیر خواهد بود.که این کار با توجه به خاصیت تغییر سطح ولتاژ خطوط انتقال در این پست های فشار قوی مهیا می گردد.در نهایت می توان گفت که شبکه های سراسری شامل مجموعه ای از خطوط انتقال انرژی و پست های فشار قوی می باشد.
انواع ،پست های توزیع وفوق توزیع وانتقال
