چکیده :
زمین یکی از مهم ترین عامل های مؤثر در تولید بخش کشاورزی محسوب می شود. وجود واحدهای بهره برداری کوچک به دلیل عدم استفاده ی مؤثر از فناوری، ماشین های و عامل های تولید کشاورزی یکی از عامل های محدود کننده بهره وری و بازدهی تولید در بخش کشاورزی محسوب می شود. یکی از موانع و نارسایی های کشاورزی استان اردبیل خرد و پراکنده بودن اراضی کشاورزی می باشد. این امر منجر به افزایش هزینه ها ، کاهش بهره وری، تلفات نهاده های کشاورزی می شود. این پژوهش در دو روستای باروق و گرجان از توابع شهرستان اردبیل به صورت پیمایشی انجام گرفت. هدف این پژوهش بررسی میزان گرایش مالکان به مشارکت در یکپارچه سازی اراضی زراعی می باشد. جامعه آماری شامل کشاورزان مالک زمین می باشد که با استفاده از جدول تعیین نمونه مورگان شمار 250 نفر به عنوان نمونه تعیین گردید. ابزار تحقیق، پرسشنامه می باشد. برای اعتبار پرسشنامه آزمون مقدماتی به عمل آمد و با استفاده از ضریب کرونباخ آلفا اعتبار پرسشنامه 76 درصد برآورد گردید. نتایج نشان می دهد که متغییرهای سواد، میزان مالکیت زمین، تجربه کشاورزی، اعتماد کشاورزان به همدیگر و اعتماد کشاورزان به دولت دارای رابطه معناداری با میزان گرایش کشاورزان به مشارکت در یکپارچه سازی اراضی زراعی می باشند.
--- واژه های کلیدی: یکپارچه سازی اراضی، اردبیل، گرایش
بررسی میزان گرایش کشاورزان به مشارکت در یکپارچه سازی اراضی
