بررسی توسعه پایدار در ایران با استفاده از رویکرد ردپای بوم شناختی

اختصاصی از فایلکو بررسی توسعه پایدار در ایران با استفاده از رویکرد ردپای بوم شناختی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پایان نامه کارشناسی ارشد اقتصاد

گرایش اقتصاد محیط زیست

106 صفحه

چکیده:

در این پژوهش تلاش می شود به منظور بررسی وضعیت توسعه پایدار ایران، یک شاخص بیوفیزیکی جهت ارزیابی واقعی سرمایه طبیعی(آب و زمین) معرفی شود. در این رساله ضمن اندازه گیری شاخص ردپای بوم شناختی در
 سال های 1380 و 1385 در سطح بخشی و کلان ایران، تغییرات آن بررسی می گردد. ردپای بوم شناختی کل ایران با ظرفیت زیستی آن مقایسه می شود تا مشخص گردد، آیا ایران کسری بوم شناختی دارد و کاربری زمین به عنوان سرمایه طبیعی پایدار است یا خیر. معیار شاخص ردپای بوم شناختی برای سنجش پایداری، برآورد مجموع زمین حاصلخیز وآب لازم جهت تولید مستمر منابع مصرفی انسان و جذب تمام ضایعات حاصل از آن در جامعه ای مشخص در هر مقیاس جهانی برحسب مساحت آن می باشد. برای محاسبه ردپای بوم شناختی، دو روش کلان و بخشی که در ارتباط با مصرف نهایی جامعه انسانی تعریف شده وجود دارد. روش نخست در سطح کلان بوده که در تبیین ردپای بوم شناختی در سطح بخشی ناتوان است. برای رفع این نارسایی، چارچوب جدول داده- ستانده مبنای سنجش ردپای بوم شناختی قرار می گیرد. در این رساله، از روش دوم سنجش ردپای بوم شناختی استفاده می شود. پایه آماری این رساله براساس داده های سال 1380 و 1385 و به شکل مساحت زمین کشاورزی ، باغ، مرتع، جنگل، شیلات، زمین ساخته شده شامل زمین صنعتی، زمین اختصاص یافته به احداث ساختمان و جاده ها است و بر همین اساس جدول داده-ستانده این سال ها نیز در هشت بخش زراعت، باغداری، دامپروری، جنگلداری، ماهیگیری، صنعت و معدن، ساختمان و حمل و نقل تجمیع شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد، در سال 1385 نسبت به سال 1380، در سطح بخش ها، ردپای بوم شناختی بخش زراعت چهار درصد کاهش یافته و به رقم 12 میلیون و 906 هزار و 639 هکتار رسیده و در بخش باغداری با تغییر 44 درصدی تا دو میلیون و 477 هزار و 769 افزایش یافت. همچنین ردپای بوم شناختی بخش دامیروری با کاهش 7 درصدی معادل 80 میلیون و 950 هزار و 727 هکتار و جنگلداری با کاهش ده درصدی معادل 15 میلیون و 700 هزار و 133 هکتار گردید. در بخش ماهیگیری نیز ردپای بوم شناختی پس از 14 درصد افزایش، 536 هزار و 843 هکتار شد. ردپای بوم شناختی در بخش صنعت نیز با 82 درصد تغییر به یک میلیون و 90 هزار و 471 هکتار رسید، این درحالیست شاخص مذکور در بخش ساختمان ها با نیم درصد افزایش، رقم 710 هزار و 697 هکتار را نشان می دهد. همچنین در بخش حمل و نقل با کاهش پنج درصدی، مقدار ردپای بوم شناختی 501 هزار و 906 هکتار شد. در نهایت، ردپای بوم شناختی ایران در سال 1385 نسبت به سال 1380 کاهش یافته و کشور در هر دو سال، شاهد کسری بوم شناختی است.