فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات12
با کمی دقت در تاریخ تمدن پی می بریم که از فردای تشکیل جامعه بشری، جرم و جنایت هم در جامعه رخ داده است انسانی که زمانی به دور از هر قید و بندی و کاملاً آزاد در طبیعت زندگی کرده و این حالت را قرن ها و در درون خود به عنوان یک واقعیت بدیهی باور کرده بود، نمی تواند و نباید هم بتواند به راحتی قید یا قیودی را در زندگیش بپذیرد.
نزاع و درگیری و به دنبال آن کشت و کشتار در طبیعت و نزد حیوانات هم دیده می شود. می توان گفت نزاع بخشی از واقعیت زندگی طبیعی است و انسان را هم گریزی از آن نیست. فقط شدت و نوع آن را می توان امیدوار بود که به تدریج کم شود. اگرچه در مقاطعی از زندگی نزاعات بشری تشدید و افزایش هم یافته است. این فراز و فرودها در مقاطعی از زندگی جوامع بشری دیده می شود. جنگ ها و به دنبال آن کشتارهای بی رحمانه هم نوعی از جرم و جنایت های جوامع بشری است.
وقوع جرم و جنایت از فردای تشکیل جامعه در کتاب های تاریخی به وفور یافت می شود و در این رابطه شواهد زیادی قابل ارائه است. قرآن کریم هم به این شواهد اشاره دارد. نمونه اولیه نزاع بین انسان ها قتل هابیل به دست قابیل است. علت این واقعیت های تلخ یعنی نزاع یا جرم و جنایت در زیاده خواهی ذات انسان طبیعی نهفته است.
انسان ابتدا آزاد از هر قیدی در طبیعت زندگی می کرد. با تشکیل جامعه لازم بود از آزادی های مطلق او به مقدار خیلی ناچیزی برای اینکه جامعه خود تشکیل داده دوام داشته باشد، کاسته شود. این مقدار قید اندک در زمان های قدیم برای بعضی از افراد آن جامعه قابل درک نبود یا بعضی افراد نمی خواستند درک و قبول کنند، به همین جهت مشکل شروع شد و درگیری رخ می داد.
با دوام جامعه کوچک اولیه افراد جامعه به تدریج و با گذشت ایام زیاد شدند و قبیله ها تشکیل یافتند. با تشکیل قبیله که نشان از جمعیت زیاد و بزرگ قلمرو آنهاست، تخلف از نظم قبیله نیز به واسطه همین عوامل و عوامل دیگر از جمله تلاقی قبایل و تضاد منافع بین آنها افزایش یافت.
از آنجا که مسیر سرنوشت بشری، پیشرفت و تکامل بوده و هست (یا ایها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوبا و قبایل لتعارفوا ان اکرمکم عندالله اتقیکم ان الله علیم خبیر، سوره مبارکه حجرات آیه شریفه ۱۳) تخلف بعضی از افراد قبیله قادر به نابودی و برگشت جامعه به وضعیت قبل از تشکیل آن نشد.
در حال حاضر که قرن ها از زمان اولیه تشکیل جامعه و قبیله گذشته، به طور مسلم ناقضین مقررات اجتماعی تحت هیچ شرایطی نخواهند توانست، جامعه را به عقب برگردانند. آنها یعنی بزهکاران فقط تا حدودی آرامش و امنیت را در جامعه کم یا متزلزل می کنند و در دل مردم هراس می افکنند و بخشی از وقت و نیرو و سرمایه جامعه را هدر می دهند. مقداری از نیروها و سرمایه هایی را که می توانست در جهت رشد جامعه به کار رود نابود می کنند.
آفت هر جامعه ای عامل ترمز و کندکننده هر جامعه ای از تکامل و پیشرفت، نقض مقررات آن جامعه است.
کسانی که دست به نقض قانون نمی زنند به این علت است که آنها قیودات اجتماعی را قبول کرده اند.
قبول قیودات اجتماعی و حرکت در چارچوب قانون برای هر انسانی مشکل است زیرا با طبیعت او مغایر است. منتهی، زمانی قبول قیودات امکان پذیر می شود که انسان در این جهت تربیت شده باشد. آنها که به اطاعت از قانون تربیت شده اند از طبیعت ضداجتماعی یعنی آزادی بی قید و بند خود رها و دور شده اند و آنها که چنین تربیت نشده اند و یا با هم زیستی در خانواده ای مخرب و ضد اجتماعی، بی تربیت یا بد تربیت شده اند، نخواهند توانست مقررات اجتماعی را محترم بشناسند و رعایت کنند بلکه این گونه افراد برحسب تربیت خود، آموخته اند برخلاف مقررات اجتماعی عمل کنند. از بین آنها یکی دزد تربیت شده، یکی کلاهبردار و دیگری قاتل و الی آخر.
بررسی علل وقوع جرم درجامعه
