اصول و طراحی کولینگ تاور ها برج های خنک کننده cooling tower
این جزوه در 70 صفحه pdf و صفحه بندی شده به صورت کامل ارائه می گردد
اصول و طراحی کولینگ تاور ها برج های خنک کننده cooling tower
اصول و طراحی کولینگ تاور ها برج های خنک کننده cooling tower
این جزوه در 70 صفحه pdf و صفحه بندی شده به صورت کامل ارائه می گردد
روغنهای روان کننده (Lubricating Oils) معدنی که منشاء آنها از نفت خام است، کالاهای نسبتاً ارزانی هستند که در موتورها و ماشین آلات صنعتی بسیار گرانقیمت مورد استفاده قرار می گیرند و اثر مستقیم روی کارآئی و عمر این دستگاهها دارند، لذا باید برای ایجاد اطمینان در عملکرد صحیح ماشینآلات، کیفیت روغنهای مصرفی کاملاً مناسب باشد. ولی متأسفانه بسیار دیده شده است که به این امر مهم، حتی توسط متخصصین فنی نیز توجه کافی نمیشود و در کشور ما، خیلی کمتر از آنچه شایسته است، به کیفیت روغن و طریقه کنترل آن، بها داده شده است.
هدف نگارنده این است که خوانندگان آن، ضمن آشنایی با تولید روغنهای روان کننده به ابعاد گوناگون کیفیت روغنها، توجه بیشتری مبذول بفرمایند.
تعاریف متعددی برای کیفیت یک کالا، بعمل آمده است، اما شاید جملة ساده زیر مناسبترین تعریف باشد:
«کیفیت یک محصول، یعنی مناسب بودن آن برای کار برد مورد نظر» یا به زبان انگلیسی:
Quality Is Fitness For Purpose
مصداق این تعریف بخوبی در تجربة آن شخص متجلی است که گفته بود:
«دریافته ام که بهترین کره، بدترین روغن برای ساعت من است». در این مثال، دیده می شود که چطور دو صفت متضاد بهترین و بدترین، به کیفیت یک کالا، در رابطه و با توجه به کاربردهای خاص آن کالا، قابل اطلاق گشته است.
کنترل کیفیت، امروزه یک مفهوم ارزشمند و دانشی بسیار پیشرفته است. برخلاف تصور بسیاری از مردم، که از کنترل کیفیت، برداشتنی محدود و در حد بازرسی یا Inspection (که بخشی از کنترل کیفیت است)، دارند، این اصطلاح مفهومی وسیع و عمیق را در بر دارد. کیفیت، در واقع، مجموعه ای از فعالیتهائی است که یک کالا را از نقطه شروع تقاضای آن در بازار، در مرحلة طراحی و تولید و عرضة آن به بازار، تا عکس العملهای مصرف کنندگان و اثرات آن بر طراحی مجدد و نحوة تولید محصول، دربرمیگیرد.
اما همیشه این طور نیست و مصرف کنندة اصلی قادر نمیباشد که کیفیت کالا را مستقیماً تشخیص داده و ارزیابی کند. این موضوع در مواردی صدق می کند که کارائی و کیفیت محصول، علاوه بر خواص فیزیکی، به صفات شیمیائی آن، یعنی به واکنشهای شیمیائی نیز مربوط می شود. واکنشهای شیمیائی عموماً با سرعت کم و به طور کند انجام می پذیرند و لذا تشخیص آثار آنها همیشه در کوتاه مدت امکان پذیر نمی باشد. به علاوه ممکن است که آثار فعالیتهای شیمیائی با دخالت عوامل دیگری همراه گردد و باعث شود که تشخیص دلیل پدیده های حاصله، بسیار پیچیده گردد. مثلاً وقتی یک حشره کش مورد استفاده قرار می گیرد، بعضی از خواص آن که از بین بردن حشرات است، قابل مشاهده است، ولی اثرات احتمالی مزمنی که ممکن است بر نسوج بدن داشته باشد، به این سادگی ها برای مصرف کننده، قابل تشخیص نمی باشد. با همة اینها، کیفیت مواد شیمیائی را نیز می توان ولو به کمک آزمایشگاه، پیش بینی نمود. اگر ماده ای شیمیائی برای بشر شناخته شده باشد، با تعیین خواص فیزیکی و تجزیة عنصری و تعیین ساختمان شیمیائی آن، هر بار می توان آن را بازشناخت و کارائی و کیفیت آن را معین نمود. اگر ماده ای، مخلوطی از چند ترکیب شیمیائی خالص شناخته شده باشد، باز می توان با تجزیة عنصری و روشهای دیگر، نسبت این ترکیبات در مخلوط را تعیین و خواص مخلوط را پیشبینی کرد.
فرآورده های نفتی، از نقطه نظر رابطة خواص فیزیکی و شیمیائی با کارآئی عملی، پیچیده ترین وضعیت را دارند. می دانیم که نوع و نسبت ترکیبات مختلفی که در نفتهای خام نقاط مختلف دنیا، یک کشور و یا یک منطقه وجود دارد، بسیار متغیر است. حتی در یک چاه نفت بخصوص، در عمق های مختلف، انواع و درصد مواد شیمیائی متفاوتی در نفت خام وجود دارد. روغنهای روان کنندة نفتی نیز به همین دلیل، شامل انواع گوناگونی از هیدروکربنها و مشتقات آنها هستند، بخصوص که اجزاء روغنهای روان کننده، عموماً از مولکولهای بسیار بزرگ (C15 تا C30)، تشکیل شده اند. خوانندگان محترم، از شیمی آلی بیاد دارند که با بالا رفتن تعداد کربنها در مولکولهای هیدروکربنها، تعداد ایزومرهای آنها به سرعت افزایش مییابد. مثلاً هیدروکربن سیر شدة 20 کربنه به نام ایکوزان Eicosane، از لحاظ تئوری، می تواند 366319 ایزومر مختلف داشته باشد. از این ارقام می توان دریافت که ترکیب و ساختمان شیمیائی روغنهای روان کننده چقدر متغیر و پیچیده است. بدیهی است که جدا کردن هر یک از ترکیبات شیمیائی روغن و تعیین خواص آنها، به سادگی، امکان پذیر نمیباشد. به همین دلیل، برای چنین فرآوردهای، چیزی به مفهوم کلاسیک خواص شیمیائی قابل تعریف نیست و در واقع آنچه که تحت این عناوین بیان می شود، میانگینی از خواص تک تک اجزاء روغن است و چون نسبت و نوع این اجزاء در روغنهای مختلف تغییر می کند، خواص فیزیکی و شیمیائی روغنها نیز ثابت نمیباشد.
علاوه بر مطالبی که ذکر آنها گذشت، روغنهای روان کننده از یک لحاظ دیگر نیز بسیار پیچیدهتر از سایر فرآورده های نفتی هستند. روغنهای روان کننده در کاربردهای متعددی که دارند، باید وظائف متنوعی را جامة عمل بپوشانند و برای این منظور باید خواص معینی را دارا باشند. آنچه که از نفت خام تحت عنوان روغن حاصل شده و روغن پایه نامیده می شود، فقط قادر است بعضی از وظائف ضروری روغنهای موتور و ماشین آلات صنعتی را عملی نماید و بقیه خواص لازم به وسیلة یک سری مواد شیمیائی ویژه که مواد افزودنی (additives) نامیده میشوند و به مقدار حدود متوسط 3 تا 10 درصد به روغنها اضافه می شوند، به وجود می آیند. این مواد شیمیائی نیز انواع بسیار متعدد و متنوعی دارند و نیز به نسبتهای متغیر به روغن ها افزوده میگردند. لذا ملاحظه می شود که روغنهای روان کننده از لحاظ ساختمان شیمیائی، چه مجموعة پیچیده ای را تشکیل می دهند.
از همة صحبتهای فوق نتیجه می شود که کیفیت روغهای روان کننده را نمی توان مانند کالاهای معمولی به کمک خواص فیزیکی، و یا مانند مواد شیمیائی دیگر به وسیلة خواص فیزیکی و آنالیز شیمیائی، پیش بینی نمود. به عبارت دیگر بین خواص فیزیکی و شمیائی (آنالیز شیمیائی) روغنها و کارآئی آنها در عمل، رابطة معین و ثابتی وجود ندارد. چه بسا دیده شده است که دو روغن مختلف که از لحاظ خواص فیزیکی و آنالیز شیمیائی (انواع و درصد عناصر) یکسان بوده اند، در عمل، دو نوع عملکرد (کیفیت و کارآئی) بسیار متفاوت (یکی قابل قبول و دیگری مردود) داشته اند.
آنچه که امروزه تحت نام روغن جهت روانکاری و یا کاربردهای مخصوص دیگر همچون دستگاههای هیدرولیک، سیستم های حرارتی، عایق الکتریکی و یا برش فلزات به کار می رود می باید دارای خصائص عدیدهای باشد.
مشخصه های عمومی که هر روغنی باید داشته باشد همان مشخصههای اصلی است که از ابتدا مد نظر بوده، مثلاً اصطکاک قطعات را به منظور حرکت دو قطعه کاهش دهد و یا اینکه حرارت حاصل دو سیستم که به طرق مختلف بوجود می آید تحمل و به نوعی برطرف نماید و یا اینکه به نحوی آب بندی ایجاد کند که از نفوذ ذرات خارجی جلوگیری نموده و یا برعکس ذرات دیگری که از سائیدگی حاصل می شود از محل مشترک دو قطعه برداشته و از محیط عمل خارج نماید.
ولیکن تعدادی از مشخصه ها خیلی اختصاصی است و بستگی به نوع عملکرد آن دارد مثلاً روغنهائی که در تراشکاری بکار می رود باید با آب بخوبی مخلوط شده و از اکسید شدن قطعات بسیار داغ فلزی در مجاورت هوا و آب جلوگیری به عمل آورده و ضمناً عمر تیغه برش را بهبود بخشد و تعدادی مشخصه دیگر که بعداً تشریح خواهد شد.
به منظور ساخت یک روغن که بتواند کلیه مشخصات لازم را برحسب عملکرد داشته باشد دو ماده اصلی به نام روغن پایه و مواد افزودنی را با یکدیگر مخلوط مینمائیم.
روغن پایه ماده ای است نفتی و یا سنتتیک Synthetic (مصنوعی) که در حدود 95-90 درصد روغن را برحسب نوع روغن تمام شده تشکیل می دهد (در بعضی موارد از این مقدار کمتر است) و می توان نیازهای یک روغن را تا حدودی بر حسب آن عملکرد برطرف نماید.
رکن اساسی هر روغن تمام شده ماده ای به نام روغن پایه است و بعد از مخلوط شدن با مواد دیگر تبدیل به روغن محصول می گردد.
برای تهیه این ماده در حال حاضر سه راه وجود دارد که عبارت است از استفاده از برش مواد نفتی، تصفیه روغنهای مصرف شده و تهیه مصنوعی آنها.
مواد افزودنی تعدادی مواد شیمیائی با ترکیبات مخصوص است که افزودن آنها به مقدار معین به روغن پایه خواص روغن را ترمیم و تصحیح نموده و علاوه بر آن تعدادی مشخصه مخصوص که در روغن پایه وجود ندارد و یا ضعیف می باشد به مجموع روغن می دهد.
فهرست مندرجات:
فصل اول
مقدماتی راجع به روغنهای روان کننده، آزمایشات و کیفیت آنها
انواع روان کننده ها
موارد استفاده روغتهای روان کننده
وظایف روغنهای روان کننده
خواص ضروری روغنهای روان کننده
ترکیبات روغنهای روان کننده معدنی
آزمایشات مربوط به روغنهای روان کننده
ارگانها و سازمانها و مؤسسات ذیربط در کیفیت روغنها
طبقه بندی ها و استانداردهای روغن
فصل دوم
مواد افزودنی به روغنهای روان کننده
منابع قلیائیت و اثرات آن در روغنها
خواص و فرمولهای انواع ادتیوهای مصرفی در روغنها
1- افزایش دهنده های اندیس ویسکوزیته
2- معلق کننده ها
3- پاک کننده ها
4- بازدارنده های اکسیداسیون
5- مواد افزودنی ضد زنگ زدگی
6- مواد افزودنی ضد سائیدگی
7- بهبود دهنده های اصطکاک
8- پائین آورنده های نقطه ریزش
9- بازدارنده های کف
چگونگی کنترل روغنها ضمن کار
بررسی علل اضمحلال مواد افزودنی
تعاریف و اصطلاحات مرسوم در قلمرو کنترل کیفیت روغنها
فهرست منابع
شامل 128 صفحه فایل word قابل ویرایش
روغنهای معدنی از نفت خام حاصل میشند. نفت خام مخلوطی از هیدروکربنها میباشد و محتویات غیر هیدروکربنی بر اساس نوع نفت خام متغیر است.[1]
متوسط ترکیب مولکولی نفت خام به شرح زیر است:
%87- 82 ( C) کربن
%15-10 ( H) هیدروژن
%7 – 01/0 ( S) گوگرد
%2 - 0 ( O) اکسیژن
%8/0 - 0 ( N) نیتروژن
%1/0 – 0 فلزات
نفت خام نه تنها برای تولید قدرت استفاده میشود بلکه به عنوان ماده اولیه نیز محسوب میشود. عملیات ساخت روغن پایه شامل مراحلی میشود که طی آن مواد نامرغوب از برش روغن جدا شده و یک روغن پایه با کیفیت مورد نظر تولید میشود. شمای ساده جریان روغنسازی در مراحل زیر صورت میپذیرد:
1- تقطیر در خلاء
2- آسفالتگیری
3- استخراج آروماتیکها
4- واکسگیری
5- هیدروژنه کردن
گروهبندی روغنهای معدنی
روغنهای معدنی مخلوط هیدروکربنها میباشند. جدول 1، ساختار ترکیبات هیدروکربنی را برای شش نوع مختلف از مولکول هیدروکربن نشان میدهد.
بطور کلی، روغنهای معدنی مخلوط ترکیبات هیدروکربنی اشباع شده و غیر اشباع زنجیرهای و حلقوی میباشند.
روغنهای معدنی به صورت ساده به طبقههای زیر دستهبندی میشوند:
روغنهای پارافینی
روغنهای با پایه پارافینی تهیه شده از نفت خام، از مقدار نسبتاً زیادی آلکان تشکیل شده است. روغن پایه خاورمیانه و دریای شمال از نوع پارافینی میباشد. فرآیند تهیه آن حذف آروماتیکها و مومگیری میباشد.
روغنهای با پایه پارافینی دارای خواص ویسکوزیته / دمای خوب، شاخص گرانروی بالا، عملکرد مناسب در دمای پایین و پایداری خوبی در مقابل اکسیداسیون دارند. در اصطلاحات صنایع نفت نام حلال خنثی (SN) به روغن پارافینی اطلاق میگردد که در آن حلال اشاره به روغن پایهای دارد که با حلال تصفیه شده و خنثی به معنا آن است که PH آن خنثی است. روغنهای پارافینی که دارای شاخص گرانروی بسیار زیاد هستند را با علامت اختصاری (HVI) مشخص میکنند.
بیشترین روغنهای پایه تولید شده در جهان از نوع پارافینی بوده و در یک محدوده از ویسکوزیته که سبکترین آنها روغن دوک و سنگینترین آنها روغن برایت استاک است در دسترس میباشند. ] 1 [
روغنهای نفتنی
روغنهای با پایه نفتنیک به میزان کمتری نسبت به روغنهای پایه پارافینیک تولید میشوند. این نوع روغن پایه دارای واکس نبوده و در نتیجه نقطه ریزش آن بسیار پایین است. اختلاف مهم بین روغن پایه پارافینیک و روغن پایه نفتینیک، اختلاف در شاخص گرانروی آنها میباشد. زیرا تغییرات گرانروی روغن پایه نفتینیک در مقایسه با روغن پایه پارافینیک نسبت به تغییرات درجه حرارت خیلی بیشتر است. برای مثال اگر هر دو نوع روغن پایه دارای گرانروی مساوی (53/20 سنتی استوک) در دمای Cْ38 باشند، روغن پایه نفتینیک شاخص گرانروی پایینتری (15) نسبت به روغن پایه ارافینیک (100) دارد.
با توجه به مطالب فوق، در مواقعی که ما به روغنی نیاز داریم که باید در یک دامنه وسیعی از درجه حرارت کار کند (مثل روغن موتور) باید از روغن پایه پارافینیک استفاده نمود تا تغییرات گرانروی زیادی با تغییر درجه حرارت بوجود نیاید، زیرا کم شدن بیش از حد گرانروی در اثر افزایش درجه حرارت باعث صدمه دیدن موتور خواهد شد. در مواقعی که شرایط به گونهای است که درجه حرارت کارکرد تغییرات زیادی نداشته و همچنین به نقطه ریزش پایین نیاز باشد باید از روغنهای با پایه نفتینیک استفاده نمود. ] 1 [
همانطور که گفته شد این نوع روغنها دارای واکس نبوده و مرحله مومگیری در مورد آنها انجام نمیشود.
حدود نود درصد روانکنندههای مایع از روغن معدنی استفاده مینمایند.
جدول 1- ساختمان شیمیایی ترکیبات هیدروکربنی
روغنهای سینتتیک
روغنهای سنتتیک سیالاتی هستند که برای روانکاریهای خاص سنتر میشوند ( برای مثال روغنهای استری که از واکنش کاتالیستی اسیدهای چرب و الکلها حاصل میشوند). ] 1 [
روغنهای سینتتیک از بسیاری جهات بر روغنهای معدنی برتری دارند مهمترین ویژگیهای آنها عبارتند از:
روغنهای سینتتیک همچنین دارای معایبی میباشند که تعدادی از آنها به شرح زیر است:
روغنهای سینتتیک به صورت زیر دستهبندی میشوند:
جدول 2 مقادیر متوسط مهمترین خواص تعدادی از گروههای روغنهای سنتتیک را در کنار روغنهای معدنی نشان میدهد.
جدول 2- خواص روغنهای پایه
طبقه بندی روغنهای روان کننده بر اساس گرانروی:
در انتخاب روغن برای یک کاربرد خاص، گرانروی اولین عامل انتخاب است. گرانروی بایستی به اندازهای بالا باشد تا بتواند تشکیل یک لایه مناسب جهت روانکاری روی قطعات بنماید. از طرف دیگر گرانروی نباید آنقدر زیاد باشد که اصطکاک بین لایههای روغن بیش از حد بالا رود.
سه سیستم عددی گرانروی برای شناسایی روغنها، بر اساس دامنه گرانروی آنها وجود دارد دو تا از این سیستمها برای روغن خودرو و سیستم دیگر برای ورغنهای صنعتی میباشد. ] 3 [
الف- طبقهبندی گرانروی روغن موتور:
انجمن مهندسین موتور1 در آمریکا، طبقهبندی کاربردی گرانروی J300d را برای موتور پیشنهاد نموده است. در این طبقهبندی گرانروی در دو درجه حرارت Cْ 18- یا Cْ 100 تعیین میشود. دامنه تغییرات گرانروی بر اساس این طبقهبندی در جدول 3 نشان داده شده است. در این طبقهبندی پسوند W پس از هر درجه روغن نشان دهنده استفاده از آن روغن در شرایطی است که درجه حرارت محیط پایین است و درجههای بدون W مناسب شرایطی هستند که درجه حرارت محیط پایین نباشد.
روغن را میتوان طوری فرموله کرد که هم حد گرانروی در Cْ18- یکی از درجات دارای W و هم حد گرانروی در Cْ100 برای یکی از درجات بدون W را بپوشاند. برای مثال میتوان روغنی تهیه کرد که گرانروی روغن SAE 10 W را در Cْ18- و گرانروی درجه SAE 40 را در Cْ100 دارا باشد. این روغن را با علامت SAE 10 E 40 نشان داده و آن را روغن چند درجهای2 مینامند. بطور کلی این نوع روغنها نیاز به ماده افزودنی بالا برنده شاخص گرانروی3 دارند. ] 3 [
مشخصات این فایل
عنوان: انواع شیرین کننده های رژیمی
فرمت فایل : word (قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 11
این مقاله در مورد انواع شیرین کننده های رژیمی می باشد.
قند ها
در حالی که بسیاری از افراد مزه شیرینی را به قند معمولی یا ساکاروز نسبت می دهند، ساکاروز تنها یکی از انواع قند هایی است که مزه شیرین دارند. میوه ها دارای قند های ساده ای مانند گلوکز و فروکتوز هستند؛ مواد غذایی دیگر نیز مانند عسل یا شربت ذرت دارای قند هایی هستند که ترکیبی از گلوکز و فروکتوز هستند.یک قند ساده...(ادامه دارد)
سوکرالوز
تنها شیرین کننده کم کالری که از قند ساخته می شود و حدود ۶۰۰ بار شیرین تر است، فاقد کالری و پایداری زیادی تحت شرایط به عمل آوری دارد. سازمان غذا و داروی آمریکا سوکرالوز را برای استفاده در غذا ها و نوشابه ها در پختن غذا و نان ...(ادامه دارد)
مخلوط شیرین کننده های کم کالری
مخلوط شیرین کننده های کم کالری در غذا و نوشابه ها به صورت دسته جمعی عمل می کنند تا سطح مورد نیاز شیرینی را در سطوح کمتر از شیرین کننده هایی که به تنهایی استفاده می شوند ایجاد کند. طعم نهایی اغلب انتظارات مصرف کننده ها را نسبت به قند یا سایر شیرین کننده های کالری ...(ادامه دارد)
شیرین کننده ها و سلامتی
اگرچه که قند ها، شیرین کننده های کم کالری، مخلوط شیرین کننده ها یا الکل های قندی، مزه بسیاری از غذا های مورد علاقه را ایجاد می کنند، کارشناسان تغذیه عقیده دارند که غذا های شیرین می توانند بخشی از یک رژیم سالم باشند.مسئله مهم دریافت متعادل کالری است به طوری که اطمینان حاصل شود غذا های شیرین...(ادامه دارد)
انواع شیرین کننده های رژیمی
شیرین کننده های کالری زا
شیرین کننده های غیر کالری زا
شیرین کننده ها در مواد غذایی
قند ها
شیرین کننده های کم کالری
سوکرالوز
نئوتام
تاگاتوز
مخلوط شیرین کننده های کم کالری
الکل های قندی
شیرین کننده ها و سلامتی
چون در موتور عمل احتراق صورت می گیرد بنا براین درقطعات داخل موتور اتومبیل حرارت تولید می شود و اگراین حرارت به وسیله دستگاه خنک کننده گرفته نشود، باعث خسارات زیادی می گردد و از طرفی کمبودحرارت نیز باعث خرابی موتور خواهد شد پس موتور باید همیشه دارای حرارت متعادل باشد. بهترین حرارت برای موتور 8/73 الی 82 درجه سانتی گراد (65 الی180 درجه فارنهایت)است.
انواع دستگاههای خنک کننده
الف)دستگاه خنک کننده مستقیم، که کلیه دستگاه با هوا خنک می شود.
ب) دستگاه خنک کننده غیر مستقیم، که کلیه دستگاه با آب خنک می شود.
قطعات دستگاه خنک کننده آبی
الف )شیلنگ تحتانی
ب) پمپ آب
ج) بدنه سیلندر
د) رادیاتور
ه) سرسیلندر
و) ترموستات
ز) شیلنگ فوقانی
ح) پروانه
• رادیاتور : مخزنی از جنس مس می باشد که با توجه به کانالهای تعبیه شده در آن ، وظیفه انتقال حرارت موجود در آب را به عهده دارد بنابراین بایستی همواره کنترل نمود که سطح آب در مخزن رادیاتور بیش از دو سانتیمتر پائین تر از دهانه مخزن نباشد.
• پروانه: وسیله که از موتور به وسیله تسمه و در بعضی خودروها توسط الکتروموتور انرژی لازم را دریافت می نماید و کار آن، مکش هوا از شبکه های رادیاتور و خنک نمودن آب رادیاتور می باشد.
• پمپ آب: وسیله ای است که به منظور گردش سریع و راحت آب موجود در رادیاتور و در اطراف موتور بکار رفته و حرکت آن از طریق موتور و تسمه پروانه تامین می گردد بدین صورت که چون همیشه در قسمت پائین رادیاتور آب خنک و در بالای آن آب گرم(برگشت داده شده از موتور)وجود دارد، لذا برای رساندن آب جهت خنک کردن قطعات موتور از شیلنگ پائین رادیاتور ،آب بوسیله مکش حاصل از واترپمپ وارد کانالهای بدنه سیلندرهای موتور شده و پس از گردش در اطراف سیلندرها و خنک کردن آنها ،در حالیکه خود آب مقداری گرم شده از طریق کانالهای سیلندر به گرمترین نقطه موتور که سرسیلندر ها می باشد هدایت و پس از عبور از اطراف سوپاپها وشمعها و خنک نمودن آنها از طریق ترموستات و لوله های بالا جهت خنک شدن مجدد وارد رادیاتور می گردد.
• ترموستات: سوپاپی است که درمسیر راه آب برگشتی از موتور به رادیاتور قراردارد و کار آن ثابت نگهداشتن دمای آب موتور می باشد.
با توجه به اینکه بیشترین سائیدگی قطعات موتور زمانی است که موتور در حال سرد کار می کند. در نتیجه برای جلوگیری از این نوع سائیدگی در موتور روشهای مختلفی وجود دارد از جمله نصب ترموستات، استفاده از مواد خنک کننده و پروانه اتوماتیک را میتوان نام برد.
• منبع انبساط: منبع انبساط ظرفی است با گنجایش حدود 2 لیتر از جنس پلاستیک که در کنار رادیاتور نصب میشود. هنگام جوش آوردن و گرم شدن بیش از حد موتور، آب اضافی رادیاتور با باز شدن سوپاپ فشار در رادیاتور از طریق شیلنگ سر ریز وارد منبع انبساط میشود و از هدر رفتن آب جلوگیری میشود.
شامل 11 صفحه Word