مودمهای بیرونی یا اکسترنال متداولتر می شوند ، که به دلیل فن آوری USB است . فن آوری USB نصب مودمها را بسیار ساده تر کرده است . با این همه ، مودمهای درونی یا اینترنال هنوز بسیار متداولتر هستند و فرض کرده ایم شما این نوع مردم را خریده اید .
همچنین فرض کرده ایم که مودم شما امکانات Plug&Play دارد . Plug&Play به توانایی یک کامپیوتر در تشخیص و پیکربندی خودکار سخت افزار جدید ، بدون دخالت کاربر اشاره دارد .
اگر یک مودم قدیمی را نصب می کنید که Plug&Play را پشتیبانی نمی کند ، لازم است مراحل اضافی ای را که در بخش «رفع اشکال» مطرح کرده ایم اجرا کنید .
دو شاخة برق کامپیوتر را از پریز برق شهر جدا کنید . جعبة کامپیوتر را باز کنید و یک شکاف (Slot) آزاد بر روی تخته مدار مادر برای مودم خود انتخاب کنید . این مرحله ، با آن که ظاهراً ساده است ، برای سلامتی آیندة سیستم شما مهم است . وقتی جعبة کامپیوتر را باز کردید باید ابتدا به یک فلز (که داخل کامپیوتر نیست) ، مانند لوله های آب یا رادیاتور شوفاژ دست بزنید تا الکتریسیتة ساکن موجود در انگشتانتان تخلیه شود. تخته مدار مادر را بررسی کنید و یک شکاف توسعة خالی پیدا کنید . بسته به تعداد و نوع شکافهایی که تخته مدار مادر کامپیوتر شما دارد ، باید هنوز چند شکاف آزاد باشد . به احتمال بسیار زیاد مودم شما به یک شکاف PCI نیاز دارد ، که تقریباً 7 سانتیمتر طول آن است . اگر نمی دانید کدام شکاف از نوع PCI است به دفترچة راهنمای تخته مدار مادر مراجعه کنید . سعی کنید جایی مودم را نصب کنید که دو شکاف مجاور آن خالی باشد تا فضای کافی در اطراف خود داشته باشد .
اگر جلوی شکاف در پشت جعبة کامپیوتر یک تیغة فلزی وجود دارد آن را باز کنید . (پیچ مربوط به آن را در جایی مطمئن حفظ کنید.) حال باید مودم را در شکاف توسعه جای بدهید . مودم را از کیسة ضد الکتریسیتة ساکن خود بیرون بیاورید و با دقت کارت را در شکاف فرو کنید . دقت کنید که دستهای شما به مدارات مودم نخورد ، مودم را از لبه های کارت در دست بگیرید . طرفی که رابطها (رابطهای Phone یا Line) را دارد باید به سمت بیرون جعبه باشد .
اگر کارت را به یکباره نتوانستید در شکاف فرو کنید می توانید ابتدا یک گوشة کارت و بعد بقیة کارت را در شکاف فرو کنید . فقط احتیاط را فراموش نکنید ، فشار بیش از حد می تواند به تخته مدار مادر ضربه بزند .
تیغة فلزی مودم حفره ای دارد که با سوراخ متناظر آن بر روی جعبة کامپیوتر باید همتراز شود . با پیچ مودم را در جای خود محکم کنید .
حال ، یک سر کابل داده های مودم را به رابط Line in و سر دیگر را به پریز تلفن وصل کنید . اگر دو رابط در پشت مودم وجود داشته باشد و کنار آنها کلمه های Line in و Phone نوشته نشده باشد رابطی را بیابید که شکل گوشی تلفن در کنار آن نقش بسته است . این رابط ، رابط Line in نیست . کابل خط تلفن را به رابط دوم وصل کنید . محل اتصالی که علامت تلفن دارد برای وصل کردن یک دستگاه گوشی تلفن به کار می رود .
اگر مودم شما امکانات صوتی داشته باشد احتمالاً محلهای اتصال بلند گو و میکروفون نیز باید داشته باشد . اگر داشته باشد آنها را وصل کنید .
آخرین مرحله ، پیکربندی مودم است . کامپیوتر را روشن کنید . کامپیوتر باید به طور طبیعی راه اندازی شود . اگر مودم از انواع Plug&Play باشد ویندوز باید در زمان راه اندازی مودم جدید را تشخیص بدهد ، و مودم را به طور خودکار پیکر بندی کند . اگر ویندوز نتوانست وجود مودم را تشخیص بدهد به بخش «رفع اشکال» رجوع کنید .
دستورالعملهایی را که ویندوز ذکر می کند دنبال کنید . اگر ویندوز نتوانست برنامه های دستگاه رانِ مناسب برای مودم را بیابد به شما پیغام می دهد که دیسک حاوی برنامة دستگاه ران را در دیسک گردان قرار دهید .
برقراری ارتباط
پیش از آن که بتوانید از مودم خود بهره بگیرید لازم است نرم افزار شبکه ارتباط ویندوز را نصب و پیکربندی کنید لازم است. تنظیمهای شبکه و برنامة Dial-Up Networking را نیز با داده هایی چون شماره تلفن دسترسی و اسم دامنة ISP (فراهم کنندة‌خدمات اینترنت) خود روز آمد کنید .
پیکربندی ویندوز :
پیکربندی ویندوز به منظور بهره گیری از مودم ساده ، اما ضروری است . تنها وسیلة مورد نیاز ، سی دی رام ویندوز است . ابتدا ، Dial-Up Networking را ـ اگر قبلاً موقع نصب ویندوز نصب نکرده اید ـ نصب کنید . روی My computer تقه ـ دو ضرب بزنید . اگر نماد Dial-Up Networking را نبینید به Control Panel بروید و روی Add/Remove Programs تقه ـ دو ضرب بزنید . در پنجرة Setup ، مورد Communications را انتخاب و سپس روی دکمة Details تقه بزنید . روی مربع کنار Dial-Up Networking تقه بزنید تا علامت تیک در آن بیابید .
دوم ، لازم است پروتوکل شبکه (TCP/IP) را برپا کنید . در Control Panel روی نماد Network تقه دو ضرب بزنید . در پنجرة Configuration ، روی Add تقه بزنید. مورد Protocol را انتخاب کنید ، روی Add تقه بزنید ، Microsoft ، و سرانجام (TCP/IP) را انتخاب کنید . روی OK تقه بزنید .
سپس ، در کادر عضوهای شبکه ، روی مورد Dial-Up Adapter تقه بزنید . دکمة Bindings را انتخاب کنید و اطمینان یابید که در مربع کنار TCP/IP علامت تیک وجود دارد . روی OK تقه بزنید و پنجره را ببندید .
سرانجام ، لازم است Dial-Up Connection را برپا کنید . روی My Computer تقه ـ دوضرب بزنید ، روی Dial-Up Networking تقه ـ دو ضرب بزنید ، و مورد Make New Connection را انتخاب کنید . دستورالعملها را دنبال کنید تا ارتباط شما برقرار شود .
رفع اشکال مودم
1. اگر ویندوز نتوانست مودم شما را تشخیص بدهد ، برنامة Add New Hardware را به اجرا در آورید . برای این کار ، در منوی Start ، موارد Setting ، Control Panel و Add New Hardware را انتخاب کنید . دستورالعملها را دنبال کنید تا ببنید که آیا ویندوز می تواند مودم را تشخیص بدهد یا نه .
2. اگر باز هم ویندوز مودم شما را تشخیص ندهد ، می توانید آن را به طور دستی پیکربندی کنید . در منوی Start موارد Setting ، Control Panel ، و Modems را انتخاب کنید . اگر مودمی نشان داده شود ، آن را حذف (delete) کنید و سپس روی Add تقه بزنید . مورد Don’t Detect my Modem را انتخاب کنید ، و روی دکمة Next تقه بزنید . در پنجرة Instal New Modem روی دکمة Have Disk تقه بزنید و مکان سی دی رام یا دیسکت نصب را مشخص کنید . اگر همراه مودم شما هیچ دیسکی ارائه نشده باشد نزدیکترین مودم به مدل مودم خود یا Hayes Compatible Modem را انتخاب کنید .
3. اگر مودم نصب شده باشد اما کار نکند ، تنظیمهای مودم را بررسی کنید . به Control Panel بروید و روی نماد Modem تقه ـ دو ضرب بزنید . مودم خود را انتخاب کنید و روی Properties تقه بزنید . در پنجرة Connection تنظیمهای خود را با آنچه سازنده توصیه کرده است مقایسه کنید . در صورت لزوم آنها را تغییر دهید و روی OK تقه بزنید .
4. اگر تنظیمها درست باشند روی دکمة Diagnostic در پنجرة Modem Properties تقه بزنید . به درگاههای COM مورد استفاده توجه کنید . چهار درگاه COM بر روی یک کامپیوتر وجود دارد ، اما هر جفت (COM4,COM2,COM3,COM1) از منابع مشترکی بهره می گیرند . در نتیجه ، به طور همزمان از هر دو درگاه یک جفت نمی توان استفاده کرد .
5. اگر وسایلی هم بر روی COM1 و هم COM3 یا هم بر روی COM2 و هم بر روی COM4 حاضر باشند ، لازم است یکی از درگاهها را به یک IRQ متفاوت ببرید . به Control Panel بروید ، روی نماد System تقه ـ دو ضرب بزنید ، و سپس روی دکمة Device Manger تقه زنید ، تا اگر تداخلی (Conflict) وجود دارد پیدا کنید . اگر تداخل وجود داشته باشد کنار آن یک دایرة زرد حاوی یک علامت تعجب خواهید دید . روی موردی که چنین دایره ای دارد تقه ـ دو ضرب بزنید . در پنجرة Resources فهرست Conflicting Device را بررسی کنید . لازم است وسایل متداخل را از نو پیکر بندی کنید تا از منابع مختلفی بهره بگیرید . روی مورد تقه بزنید ، روی Resources تقه بزنید ، روی Use Automatic Settings تقه بزنید تا غیر فعال شود و روی Change Settings تقه بزنید تا بتوانید تنظیم را عوض کنید . اگر ویندوز به شما اجازة تغییر تنظیمها را نداد ، به دفترچة راهنمای مودم مراجعه کنید تا دریابید که چگونه می توان تنظیم خود کارت مودم را تغییر داد .
6. اگر همة تنظیمها درست باشند و تداخلی وجود نداشته باشد ، به Device Manager باز گردید ، مودم خود را انتخاب کنید ، Remove را انتخاب کنید ، و کامپیوتر را راه اندازی کنید تا ببینید ، که آیا ویندوز خودش می تواند مودم را تشخیص بدهد یا نه .
7. اگر هیچ یک از این کارها مسئله شما را حل نکرد به پایگاه وب سازندة مودم سر بزنید و اگر دستگاه ران جدیدی دارد آن را دریافت کنید و اطلاعاتی دربارة نصب آن به دست آورید .
استاندارد V.90-V92
استانداردها : استاندارد جدیدی به نام V.44 مطرح شده است که جای استاندارد V.42 را خواهد گرفت . (V.42 یک استاندارد بین المللی CCITT سری V است و برای تشخیص خطا در مودمهای سریع به کار می رود.) استاندارد جدید V.44 برای کار با اینترنت بهینه شده است و به اندازة زیادی سرعت دریافت از اینترنت و مرور وب را افزایش خواهد داد . هنوز بر روی جزئیات این استاندارد کار می شود .
تغییر بعدی استاندارد V.92 است ، که جای استاندارد V.90 فعلی را خواهد گرفت . (V.90 استاندارد مودمهای 56 کیلو بیت در ثانیه ای است که به جای استانداردهای K56flex و x2 را گرفت.) استاندارد V.92 با اضافه کردن امکانات جدید ، مانند انتظار تماس اینترنت و سرعت انتقال داده های سریعتر کارایی مودم را بسیار بیشتر خواهد کرد .
مودمهای V.92 جدید تماسهای تلفنی را تشخیص خواهند داد ، ID تماس گیرنده را بر روی نمایشگر نشان خواهند داد ، و سپس امکان پاسخگویی را فراهم خواهند ساخت و یا سیستم پیام گیر را به کار خواهند انداخت .
چون این مودمها به حافظة بیشتر ، نهانگاه (cache) بیشتر ، و پردازندة سریعتر نیاز دارند ، نخواهید توانست که مدلهای V.90 را ارتقا بدهید (باید تعویض کنید) . تنها راه خرید یک مودم V.92 جدید خواهد بود ، که در اواخر سال 2000 به بازار خواهد آمد. مودمهای V.92 جدید بین 10 تا 20 درصد گرانتر از مدلهای V.90 خواهد بود .
مودم V.92 فقط وقتی خوب کار خواهد کرد که ISP (فراهم کنندة خدمات اینترنت) نیز از آن مودم بهره بگیرد . استفادة گسترده از مودم V.92 در سال 2001 خواهد بود . اما هر مودمی که امروز بخرید در آینده نیز کار خواهد کرد .
نکته های خرید
اکسترنال (بیرونی) یا اینترنال (درونی) : نصب مودم اکسترنال ساده است . چراغهای مودم اکسترنال اطلاعاتی دربارة نحوة کار مودم به شما می گویند . مودمهای اینترنال ارزانتر هستند ، و جایی بر روی میز اشغال نمی کنند .
مودم برای نوت بوکها (کامپیوتر های دفترچه ای) : زمانی PC card ها را PCMCIA می نامیدند . اگر بر روی کامپیوتر دفترچه ای خود شکاف PCMCIA داشته باشید می توانید مودم را در آن قرار دهید و ویندوز به طور خودکار آن را پیکربندی می کند .
وین مودم (Winmodem) : وقتی اصطلاح وین مودم به زبان می آید فکر می کنیم که مودمی است که رای کار با ویندوز طراحی شده است . همین طور است ، اما مسائل دیگری نیز وجود دارد . وین مودم که گاهی مودم بدون کنترل کننده نامیده می شود مودمی است که بسیاری از کارهای خود را به پردازندة (سی پی یو) کامپیوتر می سپارد . در حالی که مودمهای استاندارد خودشان یک پردازندة قدرتمند دارند و بسیاری از کارها را خودشان انجام می دهند . وین مودمها ارزان هستند اما عیب آنها این است که کامپیوتر را آهسته می کنند .
نرم افزارهای کمکی : برنامه های خدماتی مانند برنامة Net-Optimizer ، Modem Doctor 1.5 ، Modem Wizard 4.5 و Net.Medic می توانند مسائل مودم را حل کنند و کارایی را بالا ببرند . برای اطلاعات بیشتر دربارة این برنامه ها به پایگاههای وب زیر سر بزنید :
http://www.checkit.com
http://www.modemdoctor.com
http://www.vitalsigns.com
توانمندیهای مودمها را بشناسیم
حتماً می دانید که مودمها چه فایده ای دارند ، اما احتمالاً کمتر دربارة چگونه کار کردن آنها فکر کرده اید . ساده ترین توضیح آن است که کلمة «مودم» یک علامت اختصاری است . برگرفته از کلمات Modulator (مدگردان) و Demodulator (وامدگردان) است ، که در اصل طرز کار مودم را می گوید .
برای توضیح ، ابتدا باید بگوییم که کل داده هایی که بر روی کامپیوتر ذخیره می شود از نوع دیجیتال یا رقمی است . برای ارسال آن اطلاعات دیجیتال بر روی خط تلفن آنالوگ (قیاسی) ، مودم داده ها را به فرمت آنالوگ تبدیل (یا مدگردانی) می کند . در سر دیگر خط تلفن ، مودم دریافت کننده داده ها را دوباره به شکل دیجیتالی اولیه تبدیل (یا وامدگردانی) می کند .
این توضیح ، پاسخی کوتاه به طرز کار مودم است . دربارة نحوة مدگردانی مودم دقیقاً توضیح نداده ایم . افزون بر این مطالب فراوانی دربارة مودمها وجود دارد که لازم است آنها را توضیح دهیم . به عنوان مثال ، مد گردانی به تنهایی با سرعت بالای 600 بیت در ثانیه انجام می گیرد ، پس مودمها چگونه به سرعتهای بالاتر دست پیدا می کنند ؟ پاسخ در فشرده سازی است . در این مقاله علاوه بر توضیح فشرده سازی ، به شرح «کنترل جریان» ، طرز کار تصحیح خطا ، و نحوة کنترل مودم توسط کامپیوتر ، و اهمیت استاندادهایی چون V.90 خواهیم پرداخت .
مدگردانی ـ وامد گردانی
مدگردانی چگونه داده های دیجیتال را به شکل آنالوگ تبدیل می کند ؟ به مودم بستگی دارد . مودمهای اولیه ، مانند مودمهای 300 بیت در ثانیه ای ،از تغییرات در فرکانس برای ارسال داده ها بهره می گرفتند . داده ها معمولاً به شکل دودویی یا رشته های صفر و یک ذخیره می شوند . صفر به معنی «خاموش» و یک به معنی «روشن» است . هر صفر یا یک را یک بیت از داده ها می گویند . مودمها از دو تون (صدا) برای نمایش صفر و یک بهره گرفتند . در نتیجه ، مودم فرستنده صداهای مختلفی تولید می کرد و مودم گیرنده به آن صداها گوش می داد و آنها را به صفر و یک تعبیر می کرد .
کامپیوتر داده ها را بسیار سریعتر از آن می فرستند که مودم بتواند آنها را از طریق خط تلفن انتقال بدهد . به عنوان مثال ، بالاترین سرعت درگاه سریال (serial port) اکثر پی سی ها 115200 بیت در ثانیه است ، در حالی که بالاترین سرعت اکثر مودمها 56000 بیت در ثانیه است . این اختلاف سرعت بدین معنی است که مودم پیش از ارسال زمانی برای تبدیل داده ها به دسته های بزرگ در اختیار دارد . سپس داده ها با استفاده از صداهای پیچیده تری نسبت به صداهای خاموش / روشن سادة اولیه ارسال می شوند . هر صدای متمایز نمایندة ترکیبی از بیتهای داده ای است . به عنوان مثال ، در مودمهای فعلی ، هر صدای منفرد نمایندة چهار بیت داده ای است ، که در نتیجه سرعت بسیار بالا می رود .
ترکیبهای بسیار بسیار مختلفی برای بیتهای دادهای ممکن است . آنهایی که «صداهای بسیار پیچیده» دارند اغلب شامل فرکانسها و رابطه های فازی (phase) مختلفی هستند و برای نقل و انتقال سریع به فشرده سازی نیاز داند . هر روشی برای کوچک کردن اطلاعات به گونه ای که در فضای کمتری انتقال باید به فشرده سازی یا Compression شهرت دارد . با آن که فشرده سازی داده ها را می توان به روشهای مختلف انجام داد ، یک برنامة فشرده سازی معمولاً به دنبال زوائدی در یک فایل می گردد و سپس به تکه های مشابه داده ها یک علامت اختصاص می دهد . به عنوان مثال ، اگر یک رشتة چهار صفری وجود داشته باشد ، یک سیگنال می تواند برای نمایش هر چهار بیت به کار گرفته شود .
با این همه ، لازم نیست که همة داده ها فشرده شوند . بعضی از فایلها ، به ویژه فایلهای گرافیکی یا فایلهایی که قبلاً فشرده شده اند ، مانند آرشیوهای فایلی Zip از فشرده سازی سودی حاصل نمی کنند . اما فایلهای متنی یا فایلهای واژه پردازی معمولاً بسیار فشردگی پذیر هستند .
از سوی دیگر ، فشرده سازی داده های از پیش فشرده شده در عمل می تواند انتقال داده ها را آهسته کند . بنابراین ، طرحهای فشرده سازی مدرن در مودمهای امروزی نوع داده های ارسالی را بررسی می کنند و بسته به نوع داده ها فشرده سازی را فعال یا غیر فعال می کنند .
متعادل سازی کنترل جریان (flow control)
همچنان که بیشتر ذکر کردیم ،کامپیوتر شما می تواند داده ها را بسیار سریعتر از آن که مودم بتواند آنها را پردازش کند ارسال کند . مودمها در خود حفظه ای مشهور به میانگیر یا بافر (buffer) دارند که ضمن فشرده سازی ، اطلاعات را در آن ذخیره می کنند ، اما این حافظه نامحدود نیست . وقتی بافر پر شود ، مودم یک سیگنال به کامپیوتر می فرستدو به آن می گوید که تا زمان باز شدن فضا در بافر از ارسال اطلاعات خودداری کند . وقتی جا در بافر باز شود ، مودم یک سیگنال دیگر به کامپیوتر می فرستد تا کامپیوتر بداند که مودم دوباره برای دریافت داده ها آمادگی دارد. این عملیات پیوسته تکرار می شود ، چون بافر پر و خالی می شود .
دو روش برای متعادل کردن کنترل جریان (flow control) وجود دارد : از طریق سخت افزار یا نرم افزار . کنترل جریان نرم فزاری از یک سیگنال کنترل ، مانند Control-S برای درخواست توقف ارسال داده ها به کامپیوتر و از سیگنال دیگری ، مانند Control-Q برای ادامه یافتن جریان داده ها بهره می گیرد . کنترل جریان سخت افزاری از دو کانال در اتصال مودم به کامپیوتر بهره میگیرد که از کانال داده ای مجزا است (که مودم از طریق آنها داده ها و فرمانها را ارسال و دریافت می کند) . این دو کانال به نامهای RTS (درخواست برای ارسال) و CTS (توقف ارسال) مشهورند . وقتی بافر پر باشد مودم یک سیگنال بر روی کانال RTS قرار می دهد (در پاسخ به در خواست کامپیوتر در مورد ارسال داده ها) ؛ یا وقتی دوباره آمادة دریافت داده ها باشد یک سیگنال بر روی کانال CTS قرار می دهد .
کنترل جریان سخت افزاری بهتر و مطمئن تر است . پارازیتها و نویزهای (noise) روی خط می توانند فرمان توقف کنترل جریان نرم افزاری را به وجود بیاورند ، که باعث توقف ارسال داده ها می شود و تا زمان رسیدن فرمان این توقف عملیات ادامه می یابد . افزون بر این ، فایلهای دودویی را نمی توان با کنترل جریان نرم افزاری از طریق مودمها ارسال کرد زیرا فایل دودویی ممکن است حاوی فرمان توقف باشد . در چنین حالتی ، آن بخش از فایل دودویی ارسال نخواهد شد ؛ زیرا به عنوان یک فرمان توقف تغییر خواهد شد .
اهمیت تصحیح خطا
مودم شما هر چقدر هم سریع باشد ، اگر نویز روی خط ، داده ها ا خراب کند فایدة زیادی نخواهد داشت . در بهترین حالت داده های خراب بدین معنی خواهد بود که اطلاعات به نمایش درآمده بر روی صفحه نمایش اندکی در هم و بر هم است . در بدترین حالت ، داد های خراب باعث می شود که کل فایل دریافت شده بلا استفاده شود .
در این صورت ، تصحیح خطا (error connection) همان اهمیت فشرده سازی را دارد . خوشبختانه چون بخش فشرده سازی داده ها را به بلوکهایی تقسیم می کند ، بخش تصحیح خطا می تواند این بلوکها را بررسی کند و الگوریتمی را به اجرا در آورد که با آن به ترکیب و رشتة بیتهای هر بلوک یک شماره یا «مجموع وارسی» (checksum) می دهد . سپس «مجموع وارسی» به بلوک چسبیده و ارسال می شود .
مودم دریافت کننده هر بلوک را می گیرد و همان الگوریتم را که مودم ارسال کننده اجرا کرده بود به اجرا در می آورد . اگر مودم دریافت کننده ه این نتیجه برسد که مجموع وارسی به دست آمده با مجموع وارسی دریافت شده یکی نیست به مودم ارسال کننده فرمان می دهد که دوباره آن بلوک را بفرستد .
صحبت با یک زبان برای فرمانها
اما کامپیوتر شما چگونه به مودم بگوید که تلفن را بردار و یک شماره بگیر یا تلفن را قطع کن ؟ این کار را از طریق زبان فرمان مودم انجام می دهد . همة مودمها از زبان فرمان مشابهی بهره می گیرند ، که «مجموعة فرمان AT» نامیده می شود . در ارتباطات، مجموعه فرمان AT نمایندة گروهی از دستورالعملهاست که عملیات خاصی بر روی یک مودم را فعال می سازد . با آن فرمان AT در اصل برای مودم Hayes ساخته شد ، در حال حاضر به صورت استانداردی برای همة مودمها در آمده است .
داشتن یک زبان استاندارد مودم بسیار ضروری است . در غیر اینصورت ، سازندگان نرم افزار مجبورند که برنامه هایی بنویسند که با صدها نوع مختلف مودم بتوانند کار کنند . اگر زبان استاندارد نبود کار ساده ای چون شماره گیری تلفن در مودمهای مختلف می توانست متفاوت باشد . اما با یک زبان مشترک ، فرمانها همیشه یکسان خواهند بود .
در این زبان ، پیش از همة فرمانها حروف AT که مخفف Attention command است قرار دارد . بهعنوان مثال ، فرمان ATDT یکی از فرمانهای AT است . یا فرمان ATDP که شماره گیری پالسی در سیستم پالس قدیمی (یا تلفنهای با شماره گیری چرخان) را مقداردهی می کند یک نمونة دیگر است . سایر فرمانهای متداول شامل (hang up) ATH ، ATA (پاسخ به تلفن) ، و ATZ (بازنشانی مودم به تنظیمهای پیش فرض) است .
تعدادی رجیستر (register ؛ حافظه های کوچک موقتی) برای تغییر تنظیمهای مودم وجود دارد . این رجیسترها می توانند حاوی هر چیزی ، از تنظیم بلندی صدای بلندگو گرفته تا انتخاب نوع کنترل جریان باشند . این تنظیمها به وسیلة ارسال فرمان AT ، به همراه رجیستر ، و سپس نوع تنظیم اصلاح می شوند . تنظیمها معمولاً ب وسیلة به وسیلة یک عدد ، مثلاً صفر برای غیر فعال و یک برای فعال نمایش داده می شوند . به عنوان مثال ، رجیسترهای کنترل بلندگو رجیسترهای L و M هستند ؛ L بلندی و M روشن یا خاموش بودن را میزان می کند . فرمان ATM0 بلند گو را خاموش می کند و فرمان ATL3 بلندی صدای بلندگو را در بالاترین حد میزان می کند .
این مطلب مارا به این سئوال آشکار بعدی می کشاند ؛ مودم چگونه اختلاف بین داده های مورد نظر شما برای ارسال را با فرمان مودم می فهمد؟ پاسخ به بیان ساده تا زمانی که مودم شما به مودم دیگر وصل می شود ،همة داده هایی که به مودم فرستاده می شود که به عنوان فرمان تغییر می شود . به عنوان مثال ، اگر کامپیوتر شما سعی کند یک درخواست برای بازیابی یک نشانی وب بفرستد و مودم شما به اینترنت وصل نشده باشد ، مودم اول سعی می کند که درخواست را به عنوان یک فرمان مودم بخواند ، اما چون به عنوان فرمان قابل تشخیص نخواهد بود ، یک پیام خطا باز می گرداند .
در مقابل ، اگر مودم به اینترنت یا یک مودم دیگر وصل شده باشد ، تا زمانی که توجه آن را جلب نکنید نمی توانید یک فرمان به آن بفرستید ، و اینجا جایی است که رشته یا دنبالة گریز (escape sequence) وارد معادله می شود .
دنبالة گریزی که همة مودمهای سازگار به کار می گیرند سه علامت جمع (+++) در یک ردیف است . وقتی مودم «+++» را ببیند اتصال به مودم دیگر را ادامه می دهد ، اما ارسال داده ها را متوقف می سازد . و اگر در حال استفاده از یک برنامة ترمینال ، مانند برنامة Hyperterminal در ویندوز 98 باشید ، پاسخ مودم خود به صورت «OK» خواهید دید ، که در چنین حالتی ، مودم منتظر رسیدن فرمان دیگری از جانب شماست. در چنین حالتی می توانید تنظیمها را عوض کنید ، ارتباط را قطع کنید (ATH) ، یا دوباره به روی خط بازگردید (ATO) .
وضعیت خط تلفن
بررسی خط خصوصیتی است که مودمها برای ازمایش کیفیت خط تلفن به کار می گیرند . این خصوصیت با مودمهای 28800 بیت در ثانیه ای معرفی و با استاندارد مودمهای 56 کیلو بیت در ثانیه ای V.90 تکمیل تر شد .
وقتی دو مودم در یک اتصال مذاکره می کنند ، وقتی مودم شما مودم دریافت کننده را به انتقال یک سیگنال بررسی خط هدایت می کند بررسی خط آغاز می شود . مودم دریافت کننده با ارسال این سیگنال پاسخ می دهد ، که مودم شما آن را تجزیه و تحلیل می کند تا از وضعیت خط آگاهی یابد .
اختلال در خط (line impairment) به تداخل بر روی خط تلفن اشاره دارد . مودم با تجزیه و تحلیل سیگنال بررسی خط می تواند ارتباطی به وجود بیاورد که جلوی اختلال را بگیرد . به عنوان مثال ، اگر مودم شما تشخیص بدهد که تداخل منظمی ، مانند چیزی که در فواصل زمانی منظم تکرار می شود ، وجود دارد ، می تواند خودش را با مودم دیگر چنان همگام کند که در زمانهای حضور تداخل ، داده ها انتقال نیابد .
بررسی خط همچنین مشخص می کند که آیا تبدیلهای دیجیتال به آنالوگ بسیار زیاد است یا نه . اگر بیش از یک تبدیل حاضر باشد ، مودم شما حداکثر با سرعت 6/33 کیلو بیت در ثانیه کار خواهد کرد . با این همه ، در اکثر ارتباطهای تلفنی ، استفاده کنندگان نباید نگران این جنبه باشند زیرا در آنجا باید فقط یک تبدیل دیجیتال به آنالوگ وجود داشته باشد : در ایستگاه سوئیچینگ مخابرات . اما اگر در یک ساختمان اداری باشید که خودش مرکز سوئیچ دارد ، یا به دلیل مصرف بالای تلفنی ، شرکت مخابرات سوئیچی جدید در همسایگی شما به وجود آوده باشد یک تبدیل دوم دیجیتال به آنالوگ روی خواهد داد .
تکامل مودمها
اولین مودمها ، در دهة 1950 و 1960 ساخته شدند ، که برای ارتباط دادن کامپیوتر ها به کامپیوتر های بزرگ به کار می رفتند . بانکها غالباً برای ارتباط دادن ترمینالها به کامپیوتر بزرگ بانک مودم ها بهره می گرفتند بعدها ، شرکتهای خطوط هوایی از ودها برای سیستم رزرواسیون خود استفاده کردند . افزون بر این ، خبر گزاریهایی مانند آسوشییتدپرس نیز به اهمیت مودمها پی بردند . سرعت بالای این مودمها بین 75 بیت در ثانیه و 110 بیت در ثانیه بود ، بسیار آهسته تر از مودمهای 56 کیلو بیت در ثانیه ای امروز است .
در سال 1975 ، کامپیوتر MITS alt
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 52 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلود مقاله نصب یک مودم درونی
