دانلود مقاله دوپینگ در ورزش

اختصاصی از فایلکو دانلود مقاله دوپینگ در ورزش دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

خشونت وبی رحمی درمسابقات ورزشی عصرحاضربه همراه ارزش مادی بالارفتن ازسکوهای قهرمانی عده ای ازورزشکاران را اجباراً در راهی سوق می دهد که بتوانند برای به دست آوردن پیروزی وافتخارو رکوردهای بهتر وبیشتر از حد،وسیله ای برای نیل به این هدف استفاده کنند!خواه این راه ومسیر کمک آنها باشد و خواه در از بین بردن و به خطر انداختن سلامتی انها
نقش بزرگی بازی کند!راه های طبیعی وفیزیولوژیک وامکانات عادی روزمره
برای بالا بردن رکوردها ومعیارهای بدنی در حداعلای خود دربعضی ازورزشها نتوانسته اند مورد دلخواه انسان باشند وشاید به همین علت باشد که بسیاری از قهرمانان رشته های مختلف ورزشی دیگرخود را قادربه پیشرفت بیشتر وبهتری نمی بینند وحاضر نیستند که ماه ها رنج تمرین های سخت ومداوم را در اردوها برخودهموارسازند وسرانجام هم نتوانند حتی یک دهم ثانیه ویا چندگرم رکورد خود را تغییر بدهند! دراین احوال شک نیست که ورزشکار درجستجوی طرق و روشهای ساده تری برمی آید ودر این رهگذرشاید به عقیده خودش بهترین آنها برای به دست آوردن کلید موفقیت و پیروزی دریک زمان کوتاه چند عدد«قرص» باشد!این طریقه که با وسایل مصنوعی وغیر طبیعی صرف نظر از زیان های غیرقابل جبران آن قدرت انسان را بیشتر می نماید ودر رقابت های ورزشی به اوکمک مضاعف می نماید در اصطلاح پزشکی تحت عنوان استفاده از داروهای محرک (دوپینگ) خلاصه می شود.شاید توجه بعضی ها به دوپینگ به این علت باشد که با یک قرص می توان رکورد جهانی را تغییر داد!البته در موارد بسیاری دیده شده است که فقط 2% تفاوت در قدرت یک شناگر یا دونده توانسته است یک رکورد با زمان چهاردقیقه را به زمان 3552دقیقه برساند.همین مقدار ناچیز نتوانسته است در شرایط به خصوصی مسیر زندگانی اینده ورزشکار را تغییر بدهد و وی را صاحب همه چیز بنماید!در حالی که شاید ورزشکار نتوانسته باشد با ماه ها تمرین مداوم و صرف انرژی و عمر خود این مقدار ناچیز2% را به دست آورده باشد.

از عهد باستان و روزگار پیشینیان شروع شد
کوشش های بشر برای ازدیاد قدرت بدنی خود خواه برای بیشتر زیستن وخواه برای مقابله با مشکلات فراوانی که از عهد باستان مشخص بوده وی را وادار نموده که از طرق مختلفی حتی«دوپینگ»استفاده کند.بنابراین استفاده از داروهای محرک وطرق جلوگیری از ان می تواند به زمان های دور بازگردد.محقق بزرگGALEN از استفاده ورزشکاران عهد باستان از راه های مختلف و غیرطبیعی در رقابت های ورزشی نام برده است. درحدود قرن سوم پیش از میلاد مواردی از استفاده نا بجای ورزشکاران از مواد گوناگون برای بهبود قدرت بدنی وموفقیت در رقابت های المپیک باستان به چشم می خورد ولی آمار دقیق از نیمه دوم قرن نوزدهم در دست می باشد وبااستنادبه این آمارمی توان گفت که اولین مورد استفاده از داروهای محرک در مسابقات شنای آمستردام(1865)اتفاق افتاده است.در سال1879هنگامی که مسابقات شش روزه دوچرخه سواری قاره اروپا آغاز می شد،قهرمانان شرکت کننده برای رقابت وکسب مدال طلاهریک به سلیقه خود و(شاید بتوان گفت)با استفاده از تجارب پیشینیان خودمواد مختلف دارویی را به همراه داشته اند تا بتوانند در موقعی معین و با استفاده از آنها فشار بیش از حد این دوره از مسابقات راتحمل نمایند.در آن هنگام ورزشکاران فرانسوی با استفاده از ماده کافئین وقهرمانان بلژیکی با مخلوطی از شکر و اتر(ether)(ماده ای به صورت گاز فرارکه برای بیهوشی از آن استفاده می شود)واتریشی ها باآشامیدنی هایی که داخل آنها مواد الکلی ریخته شده بود به دوپینگ دست زده اند.
شاید تعجب آور نباشد که مسئولیت مهمی که همراهان وکمک های تیم های
ورزشی در آن زمان به عهده داشتند،مخلوط کردن این موادوتهیه و نگهداری آن بوده است!بعضی از این همراهان در مواردی به اصطلاح ابتکار به خرج داده و بدون توجه واطلاع از زیان های بعضی از این داروهای محرک،مخلوطی از هروئین و کو کا ئین به ورزشکاران می دادند تا آنها زودتر قهرمان شوند!هفت سال بعد(1886)در مسابقات «توردوفرانس»که در مسافتی حدود 600کیلومتربین بوردو وپاریس انجام شد یک دوچرخه سوار انگلیسی به نام لینتون(linton)دراثر استفاده زیاداز مواد محرک جان سپرد!مرگ وی در اثر طمع سرپرست تیم انگلیسی وی-که در عین حال صاحب یک کارخانه معظم دوچرخه سواری در بریتانیابود-گزارش شده است.این سرپرست طمعکار می خواست با قهرمان شدن دوچرخه سوار نام کارخانه خود را برسرزبانها جاری سازد و سپس میلیون ها لیره به حساب های پس انداز وی در بانک های انگلستان سرازیر شود!
سال هابعدتیم های فوتبال بلژیک وانگلستان درسال های1908تا1910بااستفاده از«اکسیژن»خواستندبرقدرت فوتبالیست های خوداضافه بنمایند.درهمین احوال ودر بوکس نیزقهرمانان مشت زنی ساعت هاقبل ازحضوردر صحنه مبارزه ازقرص های استرینکن همراه باکوکائین وشراب مخصوصی ازنوع براندی استفادهمی کردند.

چیزخورکردن حریف
در سال1910عده ای با استفاده ازقدرت مواد محرک ومخدربه فکرافتادند که
«رقیب»خود را با تأثیر بعضی ازمواد محرک ویامخدرازپای درآورند.درهمین سال جیمزجفری مشت زن معروف ادعاکردکه شکست وی دراثرمخلوط کردن موادمخدر در چای آشامیدنی اوقبل ازمسابقه بوده است.این روش که امروزه به نام «پارادوپینگ»معروف است برای بعضی ها(مثل محمدمایلی کهن پس ازشکست صفربردوایران مقابل قطر) وسیله مناسبی شده است که درصورت شکست در مسابقه وبا محکوم شدن به خروج ازدوره مسابقات به نام«اعتراض» به آن متوسل شده چنین وانمود نمایند که رقیب به او مواد مخدری خورانیده که او را ناتوان ساخته است!
واما لغت دوپینگ برای اولین باردر سال1889ودرکتاب فرهنگ لغات انگلیسی ظاهرگردید ومعنای آن به مخلوطی از تریاک وموادمخدر اطلاق شد که در زمان های گذشته برای تحریک حیوانات به خصوص اسب ها از آن استفاده می شد.بر خلاف تصور عمومی لغت دوپینگ یک اصطلاح زبان انگلیسی نیست بلکه ریشه آن به یک لهجه بومی اهالی قسمتی از جنوب شرقی آفریقا مربوط می شود. در آفریقا به این قوم و لهجه آنها«کفیر» گفته می شود.لغتdop بهآشامیدنی الکلی تندی گفته می شدکه اهالی بومی آفریقای شرقی در موقع عبادت و پرستش برای تحریک بیشتروحالت هیجانی از آن استفاده می کردند. به مرور زمان این لغت گسترش بیشتری یافت و به مجموع موادی که برای تحریک و ازدیاد قدرت موقت بدن(برای هر منظور)به کار می رفت اطلاق گردید.مسأله دوپینگ در نشریات معتبروعلمی دنیا برای اولین بار در سال1910و در وین(اتریش)مطرح گردید.
در آن هنگام یکی از شیمی دانهای معروف روسیه به خاطر تأیید نتیجه ای که محققین اتریشی به دست آورده بودند به وین رفت و مایع بزاق اسب هایی را که درمسابقات شرکت داشتند مورد تجزیه قرار داد و نتایجی به دست آورد ولی متأسفانه نتایج به دست آمده توسط او درنشریات پزشکی دنیا منتشر نشد.همین مسأله سبب شد تااتریشی ها این مسأله را به صورت جدی دنبال کنند.کوشش وتجسس اتریشی ها را پروفسور زیگموند فرانکل(از دانشگاه وین)رهبری می کرد و او بود که طریقه اختصاصی خود را برای پیدا کردن مواد محرک در بزاق منتشر نمود.
دیگر تحقیقات در جاهای دیگردنیا نشان داد که مسئولان تربیت وپرورش اسب ها وبرگزارکنند گان مسابقات بزرگ اسب سواری کمتر از دوپینگ استفاده می کردند
با مرور زمان این رویه تغییر کردواین حقیقت تلخ در خفا صورت گرفت. قبل از جنگ جهانی اول(1914)35%اسب های شرکت کننده در مسابقات بزرگ اروپا متهم به دوپینگ بودند ولی کنترل شدید و جریمه ها و محرومیت های فراوان این مقدار را در حال حاضربه کمتر از یک درصد تقلیل داده است.
با پیشرفت تحقیقات در حیوانات آزمایشگاهی،پژوهندگان دنباله آن را به تجسس درانسان کشانیدند.محققی به نام ادمین(edmin) در سال1919اثرات «فسفر»به عنوان یک محرک را بر روی انسان موردآزمایش قرار داد.در سال1934 برای نخستین بار اثراتbenzedrine بر روی انسان کشف شد.در آن دوران دوپینگ بیشتر از آنکه به ورزش مربوط باشد مربوط به خلبان هایی بودکه اجباراً مسافرت های هوایی طولانی را در شب انجام می دادند و مجبور بودند شب را با بیداری صبح کنند.
دوپینگ در بازی های المپیک
اولین موارد دوپینگ در المپیک در دهه پنجاه میلادی به چشم خورده است.در المپیک زمستانی1952(اسلو)دراتاق تعویض لباس قهرمانانی که در مسابقات اسکی سرعت ومارپیچ شرکت کرده بودند سرنگ های خالی وسایر وسایل تزریق دارو پیداشد!در سال1955در مسابقه تور دوفرانس قهرمان معروف دوچرخه سواری فرانسه،ماله ژاک(malle jak )به سبب استفاده ازداروهالی محرک از هوش رفته و از مسابقه خارج شد. بعدها با مشاهده جواب نمونه ادرار پنجاه نفر از شرکت کنندگان مشخص شد که پنج نمونه دوپینگ مثبت بوده است.

مرگ های مهلک و زنگ خطر دوپینگ
چندین مورد مرگ مهلک،دوپینگ را به صورت یک فوریت و مسأله حاد در ورزش جهان مطرح ساخت.یک دوچرخه سوار در یک قمقمه محتوی قهوه آشامیدنی تعداد پانزده قرص از داروی محرک آمفتامین را حل کرد ودر خاتمه مسابقه ناگهان از پای در آمد ودرگذشت!هنوز مدت زیادی از این فاجعه نگذشته بودکه در المپیک1960رم،یک ورزشکار کپنهاگی از مخلوط آمفتامین و ویتامین ث استفاده کرد.این دارو که توسط مربی این دوچرخه سوار دانمارکی به وی خورانده شده بود موجب شد تا«کنوت نیسن»اولین ورزشکاری لقب گیرد که حین مسابقات المپیک در اثردوپینگ جان باخته است.
در سال1958آمریکایی ها441تن از ورزشکاران،سرپرستان و مربیانی را که مشکوک به استفاده از داروهای محرک بودندآزمایش های وسیعی قرار دادندوپاسخ آزمایش را در مورد35% این ورزشکاران مثبت یافتند. بعد از این تحقیق و دریک مصاحبه عمیق و همگانی که با مصاحبه حضوری باتک تک آنان همراه بود.آمریکایی ها در میان تعجب همگان گزارش کردند که فقط یک درصد از این35% از آثار و عواقب خطرناک دوپینگ اطلاع داشتند.از زمانی که«پول»به دنیای ورزش راه یافت رابطه دوپینگ با مسابقات حرفه ای مشخص و واضح تر گردید و کم کم فوتبال نیز از حمله دوپینگ در امان نماند.اولین دوپینگ در جام جهانی به سال1974 و در تیم«هائیتی»مشاهده شد و«ویلی جانسون»(اسکاتلند-1974) و«دیه گومارادونا»(آرژانتین-1994) بر هیاهوی دوپینگ افزودند.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   10 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله دوپینگ چیست؟

اختصاصی از فایلکو دانلود مقاله دوپینگ چیست؟ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

وقتی سروم عادی و تماشاگران به ورزشگاه استادیوم ورزشی می‌ایند تا بیشترین احساسات و تشویق‌های خود را نثار قهرمانان کنند هرگز از عمق و اندازه رقابت سنگین که در میدان ورزشی جریان دارد آگاه نیستند آنچه که در صحنه رقابت ورزشی می‌گذرد و هیچ چیزی کمتر از یک جنگ واقعی و تمام عیار ندارد. وقتی که چند سانتیمتر ، چند کیلو ، چند گرم و چند ثانیه اختلاف می‌تواند یکی را قهرمان و دیگری را مغلوب کند، اینجاست که معلوم می‌شود چرا شعار «پیروزی به هر قیمت» هدف ورزشکاران قرار می‌گیرد و مصرف انواع داروهای زیانبخش و مهلک رواج می‌یابد این موضوع بدیهی است که هر ورزشکاری الزاماً قهرمان نیست ولی چون امروزه فقط قهرمان را تحویل می‌گیرند. و برای آنها ارزش قائل می‌شوند و نه بازندگان را، لذا به هر قیمتی که شده سعی در قهرمان شدن دارند و قیمتی که وزشکاران به شوق قهرمان شدن می پردازند بسیار گران است و چه بسا جان خود را نیز در این راه از دست می‌دهند.
تعریف دوپینگ: طبق تعریف کمیته بین المللی ، دوپینگ عبارت است از تجویز یا استعمال هر نوع ماده خارجی و یا هرگونه مادة فیزیولوژیک خود بدن با مقادیر غیر طبیعی یا راههای غیر معمول توسط ورزشکار مسابه دهنده با هدف انحصاری افزایش کاذب کارایی و توانایی‌های خویش در مسابقه.
تقسیم بندی و انواع دوپینگ
الف- دوپینگ خون:
در وقایع ورزشی یا فعالیت‌های شدیدی که بیش از یک دقیقه به طول می‌انجامد روش غالب تولید انرژی ، مکانیسم هوازی است. این بدان معنی می‌باشد که کارایی متناسب با میزان اکسیژنی است که به عضلات فعال رسیده و مصرف می‌شود. زمانیکه عضلات کاملاً‌ ورزیده باشند. عوامل تعیین کننده در حداکثر برداشت اکسیژن عبارتست از : برون ده قلبی و قابلیت حمل اکسیژن خون می ‌باشد.
ظرفیت حمل اکسیژن خون بر اساس محتوای هموگلوبین تعیین می‌گردد. که به اتصال اکسیژن در گلبولهای قرمز کمک می‌کند. میزان هموگلوبین بدن بیش از غلظت نسبی آن با حداکثر برداشت اکسیژن مرتبط است زمانیکه سطح هموگلوبین افت می‌نماید کارایی ورزش کاهش می‌یابد.
این مطلب نیز بخوبی برای دست‌اندرکاران ورزش مشخص شده که تقویت خونی (Blood boosting) می‌تواند کارآیی استفاده را افزایش دهد . همچنین راههای مصنوعی برای افزایش ظرفیت حمل اکسیژن در خون ورزشکاران پیشنهاد شده است این روشها عبارت است عملیات مرسوم به دوپینگ خون و نیز تمرین در ارتفاعات می‌باشد.
روش انجام دوپینگ خون:
بطور کلی روش دوپینگ خون بدین ترتیب است که چند روز قبل از مسابقه، ورزشکار به ارتفاع بلندتری بوده می‌شود و به علت بلندی و کاهش فشار اکسیژن خون شریانی ماده‌ای به نام اریتروپوپتین آزاد می‌شود این ماده که در حقیقت نوعی هورمون است در فرد بالغ توسط کلیه‌ها ساخته می‌شود و با تأثیر روی مغز انسان تولید گلبولهای قرمز را افزایش می‌دهد. و بدین ترتیب تولید گلبولهای قرمز که عمل انتقال اکسیژن را به عهده دارند زیاد می‌شود تا اینکه اکسیژن رسانی به بافتهای بدن مختل نگردد. در این حال که تعداد گلبولهای قرمز زیاد شده است. از ورزشکار حدود یک لیتر خون می‌گیرند و آنرا غلیظ و منجمد می‌نمایند و برای روز مبادا نگه می‌دارند و درست پیش از مسابقه همین خون دوباره به بدن ورزشکار تزریق می‌شود و در نتیجه این عمل، ظرفیت اکسیژن گیری خون تا 20 درصد افزایش می‌یابد و به علت افزایش اکسیژن رسانی شخص دیرتر خسته می‌شود. بنابراین دوپینگ خونی ذخیره اکسیژه بدن را زیاد می‌کند و در نتیجه کار دوندگان مسافتهای طولانی و دوچرخه سواران را آسان می‌کند.
دوپینگ خون را با هیچ ازمایشی نمی‌توان اثبات نمود زیرا هیچگونه ماده خارجی یا متابولیکی و نمونه‌های مدرن آزمایش یافت نمی‌شود ولی در روشهای جدید از طریق اندازه‌گیری سطح هورمون اریتر پویتین می‌توان دوپینگ خون را تشخیص داد.
خطرات و عوارض دوپینگ خون:
تجویز حجم بالای گلبول قرمز سبب افزایش غلظت سلولی و در نتیجه افزایش ویسکوزیته خون می‌گردد افزایش ویسکوزیته خون موجب کاهش برون ده قلبی ، کاهش جریان خون و تقلیل اکسیژن محیطی می‌شود که همه این موارد سبب کاهش ظرفیت هوازی می‌گردند. قلب انسان برای پمپاژ غلظت بالایی از هماتوکریت طراحی نشده است و افزایش بیش از حد ممکن است مشکلات متعددی را ایجاد کند.
عفونت سپس از انتقال خون منجمله HIV ، هپاتیت C ، CMW و مالاریا از جمله عوامل فوق است
امکان دارد در اثر افزایش غلظت خون و افزایش چسبندگی خون باعث می‌شود. خون در رگها لخته شود به خصوص در سیاهرگهای پا که در این صورت این لخته‌ی خون توسط سیاهرگ به قلب و از آنجا به ریه بوده می‌شود که این حالت را آمبولی ریه می‌گویند.
ب- دوپینگ سودا:
سودا نام تجاری جوش شیرین است. مصرف بی‌کربنات سدیم یا جوش شیرین موجب قلیایی شدن خون می‌شود و قلیایی شدن خون باعث می‌شود که اسید لاکشیک دیرتر تشکیل گردد و همن امر موجب می‌شود که ورزشکار دیرتر خسته شود در تمرینات شدید ورزشی میزان اسیدلاکشیک عضلات افزایش یافته و سیستم انرژی عضله را از کار می‌اندازد و در نتیجه این امر ضعف و ناتوانی در عضلات و در کل ایجاد خستگی می‌کند. مقدار جوش‌شیرین که ورزشکار باید بخورد تا خون وی قلیایی می‌شود ایجاد عوارض شدیدی مانند دل پیچه و اسهال شدید می‌کند. بنابراین خوردن جوش‌شیرین بدین منظور عملی نیست. به روش تغذیه‌ای نیز می‌توان خون را قلیایی کرده و تشکیل اسید کوکتیک را به تأخیر انداخت بسیاری متخصصین طب ورزش عقیده دارند که اکثر مواد غذایی قلیایی کننده کارآیی ورزش را بالا می‌برد.
اکثرا توافق دارند که بهتر است 20 درصد انرژی ورزشکار از غذاهای اسیدی کننده و 80 درصد دیگر از غذاهای قلیایی کننده تامین شود.

ج- دوپینگ از طریق دارو:
رده داروهای غیر مجاز در پنج گروه قرار می‌دهند:
A : محرکها
B : داروهای مخدر
C : عوامل آنابولیک
D : دیورتیک
E: هومفلهای پلیتیدی
A: محرکها:
اولین گروه از داروهای ممنوعه داروهای محرک‌اند و تاکنون متجاوز 40 نوع داروی محرک در ورزش ممنوع اعلام شده است که تعدادی از آنها عبارتند از:
1- آمفتامین (Amphetamin)
آمفتامین قویترین داروی محرک اعصاب است این دارو در اواخر سال 1920 تهیه و در سال 1936 وارد دنیای طب گردید آمفتامین از گونه داروهایی است که به شدت مورد استعمال ورزشکاران رشته‌های مختلف بویژه دومیدانی،‌ دوچرخه‌سواری و فوتبال می‌شود.

مکانیسم اثر:
تئوریهای گوناگونی برای شرح اثرات مرکزی و محیطی آمفتامین‌ها ارائه شده است که به شرح ذیل می‌باشد:
1- افزایش آزاد سازی دوپامین، نورآدرنالین یا سروتونین از پایانه‌های عصبی مربوطه (احتمالاً مهمترین مکانیسم است.)
2- جدا کردن کاغذ کولامین‌های متصل
3- مهار فعالیت آنزیمی مونوآمین اکسیداز
4- تداخل در بازجذب مجدد کاته کولامین
5- تولید نوروگرانستیدهای کاذب
اثرات آمفتامین:
1- قلبی و عروقی: افزایش فشار خون سیستولی و دیاستولی ، کاهش تعداد ضربان قلب ، با دوزهای درمان برون‌دهی قلب بیشتر نمی‌شود.
2- اثرات روانی: افزایش هوشیاری و انگیختگی ، کاهش زمان عکس العمل ، کاهش حس خستگی ، بالارفتن خلق ، افزایش اعتماد به نفس و تمرکز همراه با سرخوشی، افزایش فعالیت حرکتی و پرحرفی.
تحقیقات روی ورزشکاران نشان می‌دهد که مدت و قدرت اجرایی عمل را قبل از خستگی طولانی می‌کند یعنی تجمل ورزشکار را بالا برده و به او امکان می‌دهد که ساعات بیشتری را به تمرین و ورزش بپردازد بدون اینکه احساس خستگی نماید و به همین دلیل توسط ورزشکاران مصرف می‌شود و در نهایت خستگی عارض می‌گردد . کسی که آمفتامین را با مقادیر بالا مصرف می‌کند، اگر آن را قطع کند دچار افسردگی شدید خواهد شد.
3- مهار اشتهاء : آمفتامین به طور شایع در درمان چاقی به کار می‌رود اگرچه هنوز این امر سوال بوده و برای شک و تردید دارد ولی کاهش وزن در افراد چاق تحت درمان با آمفتامین عمداً به علت کاهش دریافت مواد غذایی و تا حدودی به علت افزایش متابولیسم بدن می‌باشد.
4- اثرات گوارشی: آمفتامین باعث تهوع، اسهال، بی‌اشتهایی، خشکی دهان و احساس نمره فلز در دهان شده و همانند سایر داروهای آنتی کلنیرژیک سرعت تخلیه‌ی مواد غذایی را از معده به روده کاهش می‌دهد.
عوارض جانبی:
1- سیستم عصبی مرکزی : تحریک پذیریب ، بی‌قراری، آشفتگی ، اغتشاش شعور، وحشت ، بی‌خوابی‌، کابوس شبانه ،‌ اعتیاد با منشاء روانی، لرزش اندام‌ها، اضطراب، گیجی، پرحرفی ، عصبانیت و خونریزی مغذی
2- قلبی و عروقی : کاهش آستانه‌ی آرتیمی و زمینه سازی آئرین صدری، تاکیکاردی ،افزایش یا گاهی کاهش فشار خون ، کاردیومیوپائی
3- تحمل و وابستگی: نسبت به تعداد زیادی از اثرات آمفتامین به سرعت تحمل ایجاد می‌شود به عبارتی دیگر برای حفظ پاسخ مشابه دورباید افزایش یابد. شواهد زیادی وجود دارد که آمفتامین‌ها باعث وابستگی دارویی می‌شود. فرد وابسته به آمفتامین ممکن است حالت تهاجمی و ضد اجتماعی پیدا کند، محرومیت از آمفتامین‌ها با افت ذهن فیزیکی همراه است.
4- آمفتامین‌ باعث اختلال در سیستم تنظیم حرارت و احتمال پیدایش گرمازدگی، تندشدن تنفس ، سردرد، کدامپ‌های شکمی و سایر اختلالات گوارشی، تعریق، تغییر میل جنسی ، ناتوانی جنسی و گشادشدن مردمک‌ها می‌شود.
2- کوکائین:
کوکائین یک آلکالوئید طبیعی است که از برگهای گیاه Erythroxylen coca مشتق می‌شود اگرچه این ماده بی‌حس کننده موضعی است ولی اثراتی به عنوان محرک سیستم عصبی مرکزی هم دارد. این امر باعث شد که ورزشکاران به عنوان عامل کمکی نیروزا از آن استفاده کنند.

اثرات کوکائین:
مهمترین اثرات کوکائین در طب بالینی است که این دارو می‌تواند پس از احتمال موضوعی از انتقال امواج عصبی جلوگیری کند بارزترین اثر سیستمیک کوکائین تحریک سیستم عصبی است.
1- سیستم عصبی مرکزی: کوکائین معمولا سیستم عصبی مرکزی را تحریک می‌کند و در انسان اولین اثر آن احساس سرحالی و نشئه است.
کوکائین مرکز استفراغ را تحریک کرده و به شخص استفراغ دست می‌دهد پس از تحریک ابتدایی سیستم عصبی مرکزی توسط کوکالین، سیستم عصبی ضعیف شده و در نهایت مراکز حیاتی واقع در بصل النخاع تضعیف و به علت فلج تنفسی، مرگ روی می‌دهد.
2- سیستم قلبی عروقی: کوکائین در مقادیر کم از طریق تحریک مرکزی عصب واگ تعداد ضربان قلب را پائین می‌آورد ولی مقادیر متوسط آن ضربان قلب را افزایش می‌دهد و علت آن احتمالاً تحریک عصب سمپاتیک می‌باشد.
3- دمای بدن: کوکائین تب زاست، این دارو به طور مستقیم روی مرکز تنظیم دما تاثیر می‌گذارد و به همین دلیل قبل زا شروع تب کوکائین لرز روی می‌دهد. تب کوکائینی یکی از علام بارز مسمومیت با کوکائین است.
4- اثرات بی حس کنندگی موضعی: مهمترین اثر موضعی کوکائین این است که می‌تواند از هدایت امواج عصبی جلوگیری نماید.
5- کوکائین همانند آمفتامین احساس خستگی را کم کرده و کارآیی فرد را افزایش می‌دهد از لحاظ بالینی تظاهرات مسمومیت با کوکائین از آمفتامین قابل استراق نیست. مصرف کنندگان اظهار می‌دارند که بدنبال مصرف کوکائین حالت نشئه‌ای شبیه به استعمال آمفتامین به آنها دست می‌دهند اثرات کوکائین کوتاه بوده و نیمه عمر آنها 50 دقیقه است در حالیکه نیمه عمر آمفتامین به 10 ساعت می‌رسد.
مکانیسم اثر کوکائین:
مکانیسم اثر کوکائین کامل شناخته نشده است بر اساس تحقیقات انجام شده این دارو اجزاء مربوط به مراکز لذا مغز و دائی مغز را که در سراسر سیستم لیمبیک مغز پخش می‌باشند و سیستم‌های مزوکورتیکال و مزولیمبیک غنی از دوپامین هستند، تحریک می‌کند.

عوارض استعمال از کوکائین:
به طور کلی خطرات و عوارض کوکائین عبارتند از : کاهش اکسیژن رسانی به قلب، سکته قلبی ، اختلال ریتم قلب ، التهاب قلب، نارسایی قلبی از برون ده بالا، کاردیومیوپاتی ،‌دیلاته ، اسپاسم ، عروق مغز، سکته مغزی، خونریزی داخل جمجمه‌ای پارگی و شکافتگی آئورت، نارسایی کبد و کلیه و تشنج.
افزایش شدید درجه حرارت بدن وضعف تنفسی، اگرچه این عوارض به دنبال مصرف مقادیر بالای کوکائین دیده می‌شود ولی پس از مصرف مقادیر کم یا حتی پس از استنشاق آن از راه بینی گزارش شده است.
استعمال کوکائین در ورزش
احساس سرخوشی، کاهش خستگی، افزایش اعتماد به نفس و افزایش کارآیی ورزش از جمله عواملی‌اند که یک ورزشکار را به سوی استفاده از کوکائین سوق می‌دهد و ورزشکار خیال می‌کند که کارآیی‌اش افزایش یافته می‌تواند قویتر و سریعتر عمل کند ولی در حقیقت این مسئله از احساس غیر واقعی و از خودش و از محیط اطراف سرچشمه می‌گیرد.
B- داروهای مخدر:
داروهای مخدر عبارتند از متادون (Methaclone) ، مورفین (Morophin)، نیتازیمین (Pentazocine) و پتی دین (Pethedine)
این داروها معمولاً شامل مشتقات طبیعی شیره خشخاش و فرآورده‌های نیمه صناعی و صناعی آنها می‌باشند که عملکردی شبیه به مورفین دارند و به آنها ترکیبات شبه تریاک گفته می‌شود.
اثرات داروهای مخدر
1- از بین بردن حس درد: این داروها قویترین داروهای موجود برای از بین بردن درد هستند.
2- آرامبخش و نشئگی:
3- تضعیف تنفسی: اثرات این داروها رد بصل النخاع به مهار مرکز تنفسی و کاهش پاسخ این مرکز به افزایش دی اکسید کربن منتهی می‌شود.
4- اثرات ضد سرفه : مهار رفلکس سرفه با مکانیسم ناشناخته
5- تهوع و استفراغ
6- اثر بر حرکات دستگاه گوارش: یبوست ناشی از کاهش حرکات دودی روده
7- اثر بر عضلات صاف: انقباض عضلات صاف مجاری ، افزایش تون اسفنکتر مثانه و حالت و کاهش تون رحم

8- تنگی مردمک
9- تحمل: تحمل نسبت به اثرات فوق ممکن است قابل توجه باشد (بدون اثر بر موارد 8 و 6

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   29 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

تحقیق در مورد دوپینگ

اختصاصی از فایلکو تحقیق در مورد دوپینگ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه46

فهرست مطالب ندارد

واژه دوپینگ از زبان آفریقای جنوبی مشتق شده است.اشاره به یک نوشیدنی الکلی باستانی دارد که به عنوان محرک در مراسم رقص استفاده می گردید.بتدریج این واژه استقاده گسترده تری کرد و در ورزش امروز به معضلی تبدیل شده است.این واژه در دنیای امروز  به معنای استفاده ورزشکار از مواد یا روش هایی است که به قصد افزایش کارآیی در ورزش انجام می شود.

دوپینگ به معنای استفاده از مواد متعلق به گروه داروهای ممنوع،محدود شده و یا استفاده از روشهای گوناگون غیرمجازی میباشد.به قول خوان آنتونیو سامارانش رییس کمیته بین المللی المپیک،دوپینگ نوعی تقلب است که از جنبه های مختلف منجر به انحطاط و مرگ میشود:

مرگ فیزیولوژیک چرا که دستکاری غیرقانونی در فرایند طبیعی باعث تغییرات شدید و گاهاً برگشت ناپذیری در بدن میشود.

مرگ جسمی نظیر برخی موارد اسف بار مرگ ورزشکارانی  که در سالهای اخیر مشاهده شده است.انحطاط روانیو شخصیتی ناشی از رضایت شخص به تقلب،نادیده انگاشتن توانایی ها و ظرفیت های شخصی و بزرگ کردن ناتوانی ها و معایب.و بالاخره انحطاط اخلاقی به واسطه تعدی فرد از قوانینی که تمام جامعه بشری پایبند آن هستند.

از رخدادهای مهم در تاریخ دوپینگ می توان به