حکومت خوارزمشاهیان تا زمان سلطان محمّد به موفقیت هایی دست یافته بودند اما بنیان های محکم و استواری نداشت؛زیرا خوارزمشاهیان بر حکومت های محلّی تسلّط نداشتند. از سوی دیگر، سلطان محمّد خوارزمشاه و خلیفه عباسی با یک دیگر دشمن بودند . به علاوه ، مادر سلطان محمّد در کارها مداخله می کرد و باعث آشفتگی می شد.
"مناسب برای دبیران، دانش آموزان و اولیاء"
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
مشخصات این فایل
عنوان:خوارزمشاهیان
فرمت فایل :word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 128
این مقاله در مورد خوارزمشاهیان می باشد.
در سال 547 سلطان سنجر به دست غزه ها اسیر شد و اسارتش به طول انجامید. اتسز به بهانة کمک به سلطان سنجر و در اصل جهت تسخیر خراسان با سپاهیانش حرکت نمود. او قصد داشت قلعة آمویه را تصرف کند اما با مقاومت قلعه دار /انجا مواجه شد. لذا کسی را نزد سلطان سنجر فرستاد و تقاضا کرد آن ناحیه را به او واگذار نماید. سلطان پیام داد در صورتی که ایل ارسلان را جهت کمک به او روانه کند،با آن خواسته موافقت.....(ادامه دارد)
وضعیت کلشو خان بعد از جدایی از چنگیز :
کلشو خان با ممدو خان صلح کرد و در همین زمان گورخان ختایی در جنگ با سلطان محمد خوارزمشاه شکست خودرده و عقب نشینی کرده بود. به تحریک ممدوخان،کلشو خان برای کمک به گورخان رفت و او را یاری کرد تا دوباره بر تخت بنشیند، اما عملاً حاکمیت در دست گورخان قرار گرفت.
سلطان محمد خوارزمشاه از این که آنان در هنگام ضعف کلشو خان بر او چیره شده و مملکتش.....(ادامه دارد)
بازگشت سلطان جلال الدین به غزنه در سال 618
با آمدن جلال الدین به غزنه ،مردم بسیار شاد شدند و امرایی چون سیف الدین بغراق اعظم ملک صاحب افغانیان و حسن قسراق با حدود سی هزار سپاهی به او پیوستند . تعداد سپاهیان او به شصت هزار نفر رسید . چنگیز خان سردار خود تولی خان را به مقابل سلطان جلال الدین خوارزمشاه فرستاد . نتیجه جنگ شکست مغولان و مرگ تولی خان و اسارت سپاه مغول بود و عده ای از مغولان که قلعه ولج را محاصره کرده بودند با شنیدن خبرشکست تولی خان.....(ادامه دارد)
وقایع خوارزم در زمان حمله مغولان
مغولان در ذی القعده سال 617 ،خوارزم را محاصره کردند .این محاصره تا سال 618 که آن شهر را تسخیر کردند طول کشید . پسران سلطان محمد در آن شهر بودند لذا چنگیز خان لشکری را جهت سرکوبی ایشان روانه خوارزم کرد.با رفتن پسران سلطان محمد از آن منطقه مغولان دور از شهر اقامت کردند و به تکمیل سپاه و ادوات جنگی خود مشغول بودند .چنگیزخان چند لشکربه امیری.....(ادامه دارد)
قصد سلطان علاء الدین محمد خوارزمشاه در ناحیة عراق در سال 614 هـ :
زمانی که عظمت سلطان محمد افزایش پیدا کرد و تعداد لشکریان او به چهارصد هزار نفر رسید، تصمیم گرفت از دست درازی سلطان علاء الدین سلجوقی در ناحیة عراق جلوگیری کند. از این رو نمایندگانی را به دربار خلیفة عباسی روانه کرد، تا شرایط و علت آن را برای خلیفه توضیح دهند ؛ اما با توجه به این که دربار خلیفه می دانست که سلطان در ماوراءالنهر به مبارزه با اقوان سرکش و متمرد مشغول است و همواره یکی از .....(ادامه دارد)
رسیدن جلال الدین به نیشابور به قصد رفتن به غزنه
وقتی سلطان جلال الدین خوارزمشاه به نیشابور رسید ،خود را برای جنگ آماده کرد و با نامه هایی که به امیران و یاران خود نوشت آنها را به کمک فرا خواند . اختیارالدین زنگی قلعه ما را به تصرف خود د رآورد و با وجودی که ا زمرگ سلطان محمد خبر داشت ، برات های زیادی برای مناطق مختلف صادر می کرد و تا روزی که حکم جلال الدین مبنی بر جانشینی اش به جای پدر به قلعه رسید ،به این کار ادامه داد.
سلطان جلال الدین خوارزمشاه یک ماه در نیشابور اقامت و سپاهی جمع آوری نمود . مغولان متوجه او شده و با لشکر زیادی به سوی او حرکت کردند .....(ادامه دارد)
خوارزمشاهیان :
سلطان محمد خوارزمشاه :
مغولان و نحوة به قدرت رسیدن :
وضعیت کلشو خان بعد از جدایی از چنگیز :
وضعیت چنگیزخان و همپیمانانش :
قصد سلطان علاء الدین محمد خوارزمشاه در ناحیة عراق در سال 614 هـ :
رفتن سلطان محمد به عراق :
رها شدن اتابک از دام های سلطان محمد خوارزمشاه :
سرانجام برهان الدین محمد :
اشتباهات سلطان محمد خوارزمشاه در مقابل چنگیز :
حرکت سلطان از کیلف بعد از تصرف بخارا توسط چنگیز
حوادثی که سلطان محمد خوارزمشاه قبل از مرگ با آن مواجه شد
مختصری راجع به اوضاع خراسان بعد از مرگ سلطان
ولیعهدی جلال الدین و خلع ازلغ شاه
بازگشت جلال الدین با ازلغ شاه به خوارزم و جدایی آنها از یکدیگر
رسیدن جلال الدین به نیشابور به قصد رفتن به غزنه
بازگشت سلطان جلال الدین به غزنه در سال 618
جنگ میان سلطان جلال الدین خوارزمشاه و چنگیز خان د رکنار رود سند
سلطان جلال الدین و دوستی و دشمنی قباچه
سلطان جلال الدین و شمس الدین ایل تتمش و خروج از هند
وقایع خوارزم در زمان حمله مغولان
.....(ادامه دارد)
مغولستان سرزمینی است در شمال کشور چین با آب و هوای سرد و خشک. در این سرزمین ،اقوام بیابان گردی به نام مغول زندگی می کرد که بیشتر اوقات خود را به قتل و غارت یک دیگر یا هجوم به سرزمین های اباد می گذراندند .چنگیز ها حاکم مغولستان بود. مغول ها اورا فرمانروایی مناسب می دانستند و دستوراتش را که یاسا (قانون) نامیده میشد ، دقیقا اجرا می کردند
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه131
فهرست مطالب
قصد سلطان محمد خوارزمشاه بعد از تصرف بغداد و
بازگشت از نیمه راه : سرانجام برهان الدین محمد : اشتباهات سلطان محمد خوارزمشاه در مقابل چنگیز :
حرکت سلطان از کیلف بعد از تصرف بخارا توسط
چنگیز
حوادثی که سلطان محمد خوارزمشاه قبل از مرگ با
ن
آن مواجه شد خوارزمشاهیان :
جد بزرگ خوارزمشاهیان، غلامی ترک نژاد به نام نوشتکین بود. او نه فرزند داشت و پسر ارشد او قطب الدین محمد نام داشت. در سال 491 قطب الدین محمد از طرف سلطان سنجر سلجوقی، حاکم خوارزم شد و لقب خوارزمشاه گرفت و مدت سی سال به همین منوال گذشت تا اینکه وفات کرد و بعد از او پسرش اتسز جانشین وی شد.
این واقعه در سال 521 هجری قمری رخ داد. او در کنار سلطان سنجر در جنگ ها شرکت میکرد و حتی او را یکبار از مرگ نجات داده بود، قدر و ممنزلتش در نظر وی فزونی یافت. در این میا بزرگان و امراء کشور چون توجه سلطان را به استز می دیدند، منتظر بودند که او را از بین ببرند و همین امر باعث شد که از سلطان اجازه بگیرد تا به خوارزم بازگردد. سلطان با رفتن او موافقت کرد و هنگامی که اتسز پایتخت را ترک می کرد، سلطان سنجر در حضور نزدیکان گفت ((پشتی است که باز روی آن نتوان دید)) وقتی جماعت از امیر پرسیدند با این حال چرا با رفتن او موافقت کردی، در جواب گفت : او بر گردن ما حق زیادی دارد. در این اوضاع، اتسز به خوارزم برگشت و دشمنی و تمرد خود از سلطان سلجوقی را اعلام کرد به گونه ای که سلطان صف‌آرایی کرد اما چون دید که نمی تواند مقاومت کند،از جنگ روی گردان شد و گریخت. ولی پسرش آتلیغ به دست سنجر دستگیر شده و به قتل رسید. با فرار اتسز سلطان سنجر برادرزادة خود رسلیمان ب محمد را به عنوان حاکم خوارزم تعیین کرد و خود را به خراسان مراجعت نمود. پس از مراجعت سنجر، مجدداً اتسز به خوارزم آمده، عامل سنجررا اخراج نمود و چون سلطان سنجر در
ترتیب اداره مملکت پهناور ایران ( بعد از خارج شدن از استیلای عربها ) ، به صورتی درآمد که ولایتهای ایران ،کمابیش به حالت نیمه مستقل امور خود را انجام می دادند . این ترتیب حکومت ، به خصوص در اواخر عصر غزنوی و در تمام دوره سلجوقی به صورت چشمگیری توسعه و گسترش یافت.