تحقیق و بررسی در مورد آداب و فرهنگ ایرانیا1

اختصاصی از فایلکو تحقیق و بررسی در مورد آداب و فرهنگ ایرانیا1 دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

آداب و فرهنگ ایرانیان

رفتار های پسندیده در برقراری ارتباط

زودتر از فرد بزرگ تر یا مقام بالاتر , دست خود را پیش نبرید(دست دادن از بزرگ تر یا مقام بالاتر است.)

وقتی وارد جمعی می شوید, لازم نیست به همه دست بدهید.بهتر است با ارامش بایستید و احوال پرسی کنید0به خصوص وقتی دیگران نشسته باشند یا مشغول انجام کاری باشند

با افرادی که صمیمی نیستید,دست دادن نباید خیلی سرد و نه خیلی محکم باشد.

از دست دادن طولانی خودداری کنید. ضمن این که دست خود را خیلی سریع پس نکید.

بهتر است هنگام دست دادن دست کش خویش را ز دست خارج کنید.

وقتی کسی دست خویش را جهت احوال پرسی پیش می آورد, وی معطل نگذارید.

با نوک انگشتان دست ندهید.

هنگام احوال پرسی و دست دادن , بهتر است ارتباط چشمی نیز برقرار کنید.(به جای این که به پایین یا جای دیگری نگاه کنید).

وقتی دست شما خیس است , برای دست دادن پیشقدم نشوید.

به منظور احترام بیش تر,بهتر است از ماشین پیاده شوید , سپس دست دهید و احوال پرسی کنید.

برای دست دادن , دست خود را از فاصله ی دور دراز نکنید.

سلام و احوال پرسی

سلام کردن از کوچک تر است.(افراد کوچک تر منتظر سلام افراد بزرگ تر نباشند).

شایسته است وقتی سواره هستید شما بر پیاده سلام کنید.

شایسته است وقتی بر جمعی وارد می شوید برای سلام کردن پیشقدم شوید.

وقتی در کنار جمع ایستاده اید,با صدای بلند با کسی که دور از شما قرار دارد , احوالپرسی نکنید. می توانید با حرکاتی همچون دست بالا بردن و سرتکان دادن(بدون فریاد زدن) احوال پرسی کنید.

وقتی دوست شما از روبرو می آید لازم نیست احوال پرسی خود را از فاصله دور شروع کنید.

کلمات احوال پرسی باید محترمانه و با فعل جمع به کار روند.

بهتر است هنگام احوال پرسی لبخند بر لب داشته باشید.

مودبانه تر آن است که احوال پرسی شما باعث حواس پرتی یا ایجاد زحمت برای دیگران نشود

اگر دیگران در جمع به احترام در مقابل شخصی برخاستند , شما نیز برخیزید هر چند که وی را نشناسید.

اگر به احترام در مقابل کسی برخاستید (هنگام ورود یا خروج),صبر کنید تا آن فرد بنشیند یا خارج شود , سپس بنشینید.

هنگام احوال پرسی,چیزی نخورید.

اگر از پله ها بالا رفته یا دویده باشید , صبر کنید تا تنفستان عادی شود بعد وارد شوید و احوال پرسی کنید.

اگر بزرگ تری وارد چمع شد , به احترام برخیزید , هر چند لحظاتی قبل با وی در محلی دیگر احوال پرسی کرده باشید.

روبوسی

با صورت خیس یا عرق کرده, برای روبوسی با دیگران پیشقدم نشوید.

در حضور دیگران(در مکان ای رسمی و عمومی), روبوسی به تعداد کم شایسته تر است .(همچنین با افرادی که صمیمی نیستید)

از روبوسی خیلی تند و سریع خودداری کنید.

برای روبوسی بهتر است فرد کوچکتر صبر کند تا بزرگ تر پیش قدم شود.

روبوسی با صدای بلند شایسته نیست.

بچه های خردسال دیگران(غیر خویشاوند) را نبوسید.(ممکن از والدینشان ناراحت شوند).

در مراسم عزا یا تشییع جنازه یا مواقعی که جمع ناراحت هستند, روبوسی همراه با خوش حالی نباشد(شرایط را درک کنید).

هنگامی که سرماخورده اید,شایسته نیست برای روبوسی با دیگران پیش قدم شوید.

ملاقات و معرفی

قبل از حضور در مکان های رسمی یا ملاقات مهم با دیگران, از این موارد استفاده نکنید:سیگار , سیر ,پیاز ,ادکلن های تند ,لباس های اطو کشیده بودار و غیره که بوی آن باعث آزار دیگران می شود (هرچند که ممکن است تحمل کنند و چیزی نگویند.).

در هنگام معرفی ,شایسته است افراد پایین تر را(از لحاظ سنی یا شغلی) به افراد بالاتر معرفی کنید.

در ملاقات رسمی با دوستان , در صورت لزوم ,همراهان خویش را معرفی کنید.

هنگام معرفی افراد به یکدیگر,اسامی را واضح و شمرده بیان کنید.

هنگام معرفی یک فرد به دیگران بیش از حد از وی تعریف و تمجید نکنید.

وقتی به طور اتفاقی به یک دوست یا آشنای قدیمی می رسید و قصد احوال پرسی دارید,ابتدا خود را معرفی کنید.اگر لازم شد مکان ,زمان یا موضوع دوستی یا اشنایی را نیز بیان کنید.(شاید طرف مقابل اسم یا فامیل شما را فراموش کرده باشد)

هنگامی که با جمعی ملاقات می کنید ,بهتر است ,ابتدا با بزرگ تر احوال پرسی کنید سپس با بقیه(مثلاً ,ابتدا با پدر خانواده سپس با فرزندان)

هنگام ملاقات با کسانی که لازم است شما را بشناسند , پیشاپیش خود را با نام خانوادگی معرفی کنید.(در صورت لزوم اسم کوچک یا سمت خود را نیز ذکر کنید)

هنگامی که شما را معرفی می کنند و نشسته اید ,بهتر است بلند شوید یا نیم خیز شوید و به جلو خم شوید.

ملاقات با پزشک

وقتی قصد مراجعه به مطب پزشک داری,شایسته است لباس تمیز و آراسته بپوشید.

بهتر است تعداد لباس هایی که بر روی هم می پوشید,کم تر باشد تا معاینه راحت تر صورت گیرد.

قبل از مراجعه ی حضوری به مطب دکتر , از طریق تماس تلفنی ,از حضور دکتر مطمئن شوید.سپس مراجعه کنید._در صورت امکان,بهتر است نوبت رزرو کنید)

به عنوان همراه بیمار , بهتر است اجازه دهید تا وی به تنهایی و خصوصی با پزشک مشورت نماید.(مگر این که خودش از شما درخواست همراهی کند)

به عنوان بیمار , حتی الامکان کودکان خردسال را همراه نبرید.(تا بازی و گریه آنها باعث ناراحتی دیگر بیماران نشود)

اگر از آشنایان پزشک هستید, شایسته است همچون دیگران نوبت بگیرید و حق ویزیت را پرداخت کنید.

تا نفر قبل بیرون نیامده است, داخل نشوید.

بدون هماهنگی با منشی یا اجازه از پزشک, وراد مطب نشوید.

شایسته نیست هنگامی که پزشک در حال ویزیت بیمار است, جهت احوالپرسی یا دیدار دوستانه, در را باز کرده یا داخل شوید.

در سالن انتظار یا مکان های دیگر به بیماران خیره نشوید.

به عنوان گویند

از جویدن آدامس یا خوردن چیزی,در هنگام صحبت کردن با دیگران,خودداری کنید.

هنگامی که بی صبرانه منتظرید تا گوینده صحبتش تمتم شود و شما اظهار نظر کنید,یک از لحظه از خود بپرسید "آیا گفتن این نظر ارزشی داد یا نه," در صورتی که گفتن آن را مناسب تشخیص دادید,اظهار نظر کنید.

در جمع بدون اجازه,صحبت کسی را قطع نکنید.

با استفاده از کلمات مودبانه ,احترام را نسبت به افراد مسن نشان دهید.

با مخاطب خود به طریقی صحبت نکنید که خود را خیلی دانا و وی را خیلی ضعیف نشان دهید.(هیچ کس را ضعیف تصور نکنید)

هنگام گفتگو,تن صدای خود را به طور یکنواخت خیلی بالا یا خیلی پایین نگه ندارید(چون باعث خستگی یا بی حوصلگی شنونده می شود)

در جمع تنها شما گوینده نباشید.(از شنونده بودن دیگران سوء استفاده نکنید).

در حد فهم خود صحبت کنید(می توانید از شغل فرد,یا شرایطی که فرد تجربه ی ان را دارد مثالی بزنید تا منظور خود را بهتر برسانید).

در حضور افراد غریبه,بهتر است با نزدیکان و دوستان خود نیز رسمی یا محترمانه تر برخورد کنید.(موقیعت شناس باشید).

هنگام گفت و گوی غیر تخصصی, حتی الامکان از کلمه ی تخصصی و خارجی استفاده نکنید.

شایسته نیست ,در مکالمات تیکه کلام داشته باشید(از دوستان یا نزدیکان بخواهید تا اگر تکیه کلام خاصی دارید, شما را آگاه سازند)

شایسته است همیشه مخاطب رسمی یا بزرگ تر از خود را با ضمیر شما و فعل جمع مورد خطاب قرار دهید.(از ضمیر تو و ضمیر منفرد استفاده نکنید)

قبل از شوخی کردن باید فکر کنید که آیا این شوخی در نهایت باعث تقویت دوستی می شود یا نه, اگر تاثیر منفی دارد خویشتن داری نموده و آن را مطرح نکنید.

وقتی درباره ی یک انسان یا گروهی از انسان ها نظر می دهید یا قضاوت می کنید, از کلی گویی بپرهیزید و از کلمات همیشه, حتماً...., اصلاً...., همه ی ..., استفاده نکنید.به جای آن ها می توانید از کلمات معمولاً,به احتمال زیاد, اکثراً, بعضی از افراد..., استفاده کنید(مثلا "همه مردم این شهر بی عاطفه هستند" یک کلی گویی و قضاوت نادرست است).

با فردی که رابطه رسمی دارید ,دربارهی مسایل خصوصی وی از قبیل میزان حقوق و درآمد ,مسایل خانوادگی , نمرات تحصیلی , قیمت لباس هایی پوشیده , جزییات بیماری و ... سوال نکنید.

آداب و رسوم خراسان

اختصاصی از فایلکو آداب و رسوم خراسان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

نهبندان پارچه بافی

پارچه بافی در تمام نقاط استان خراسان انجام میشود. بافت پارچه هایی برای تهیه و دوخت انواع البسه مردانه و زنانه ، بافت حوله- جابندو...از وظایف سنگینی است که برعهدة زنان می باشد. فرتی farati و کرباس دو اصطلاح عمومی است که به محصولات أین کارگاهها اطلاق میشود امروزه با رواج استفاده از پارچه های ارزان قیمت و رنگارنگ کارگاهها ی پارچه بافی نیز از کار افتاده اند. کارگاههای کوچک چوبی که در گوشه اتاق نشیمن همه خانه های روستایی هنوز جای خالی اش بچشم می خورد و با در مناطق دور افتاده هنوز برای بافت حوله مورد استفاده قرار می گیرد

شمال خراسان بافت نوارهای تزیینی

به عمل بافت نوارهای تزئینی در شمال خراسان مداخل بافی با جهره بافی میگویند کارگاه بافت مداخل از جنس چوب ساخته میشود. هریک از نخهای تار به یک صفحه چهار گوش از جنس پوست و یا امروزه نگاتیو عکسهای رادیولوژی وصل شده استو بافنده تا تغییر وضعیت هریک از صفحه ها به نقش پردازی بر روی نوار مبادرت می ورزد.

قوچان پوستین دوزی

زندگی دامداری و کوچ نشینی همراه با سردی هوا در شمال خراسان سبب رواج استفاده از پوستین و در نتیجه پوستین دوزی شده است.

قوچان پوستین دوزی

هوای سرد و دام فراوان قوچان أین صنعت دستی را بوجود آورده است، پوستین دوزی یک صنعت سنتی و قدیمی است. پوستین های قوچان در میان دامداران شمال خراسان معروف است. پوستین دوزی از مشاغلی است که افراد خاصی به آن مبادرت می ورزند که اجدادشان برای آنها به ارث گذاشته اند ، مرکز اصلی و مهم آن قوچان است. استفاده از پوستین در اکثر شهرهای شمالی خراسان در فصول سرد رایج است. در حال حاضر در قوچان یک نفر به أین حرفه اشتغالف دارد که اجدادش یکی دو نسل قبل از او از أین راه امرار معاش می کردند. کار تهیه پوست که جزو مراحل اولیه می باشد بر عهده خود پوستین دوز است.

گناباد نمد مالی

یکی از صنایع دستی است که در حال حاضر در روستای بیمورق که بطور اجمال مورد پژوهش قرار گرفته تهیه می گردد. عمده کار نمد مال این روستا تهیه و مالیدن نمد چوپانی است که در زمستان از آن استفاده می کنند. مواد اولیه نمد مالی پشم گوسفندان می باشد که آنرا از دامداران می خرند پس از تهیه پشم آنرا با کما ن حلاجی که خود نمد مالان در اختیار دارند حلاجی می کنند تا آماده کار شود .

سبد بافی

از صنایع دستی دیگر سبد بافی است که در یکی از روستاهای دیگری که بطور اجمال مورد پژوهش قرار کرفته معمول می باشد خانیک از روستا های مناطق سردسیر و ییلاقی گناباد می باشد که در طول این تحقیق برآن نگاهی انداخته شده است. سبد بافی در این روستا بعنوان یک منبع درآمد برای برخی از اهالی میباشد که در حال حاضر بندرت دیده می شود. مواد اولیه سبد بافی چوبهای نازک و طویل درخت بید می باشد که از آن وسایل زیر را بدست می آورند .

سرخس نجاری

یکی از فنون و صنایعی که در گذشته در بعضی از روستاها و شهر سرخس رایج بوده است. نجاری سنتی با روش و وسایل ابتدایی بوده است که در حال حاضر در روستاها بجز بزنگان و شهر سرخس و آن هم با فنون و روشهای جدید، در سایر روستاهای مورد پژوهش ازبین رفته و اثری از آن دیده نمی شود. نجاران سنتی ، ساختن در بهای خانه، پنجره ها ، کمد ، صندوقچه جهت لباسها ، دسته بیل و کلنگ ، میخ زدن و تراشیدن چوب جهت سقف خانه ها را در گذشته برعهده داشته اند، که در بعضی از روستاها مثل قره قیطان ، اسلام قلعه بخاری محلی وجود نداشته و کارهای نجاریشان را نجاران دوره گرد انجام می داده اند.

نیشابو قالی بافی

یکی از معمولترین صنایع دستی که در گذشته به وفور در کلیه مناطق بررسی شده رایج بوده قالی بافی است. قالی بافی که در گذشته رایج بوده با قالی بافی امروزی تفاوت داشته است . در زمانهای قبل دستگاههای قالی بافی بصورت افقی و بر روی زمین دایر می شده که متشکل از دو تیر چوب بوده و در فاصله ای معین به چهار میخ آهنی بلندکه در چهار نقطه متقابل به زمین کوبیده می شد می بستند. مواد اولیه : در کلیه مناطق مواد اولیه این نوع قالی بافی را از پشم گوسفندان تهیه می نمودند پشم را بعد از چیدن از بدن حیوانات شستشو می دادند و بعد با رنگهای گیاهی آنرا رنگ می زدند و بوسیله جلک و چرخ به نخ تبدیل می کردند و بدون اینکه نقشه ای بکار ببرند می بافتند. ابزاری که در قالی بافی گذشته و حال مورد استفاده قرار می گیرد پاکی وسیله ای جهت بریدن رنگ یا نخ در موقع بافتن - افه یا به اصطلاح استاد استوک جهت ضربه زدن بر لبه قالی - قیچی یا مقراض. امروزه قالی بافی در تمام مناطق بوسیله دستگاههای آهنی عمودی انجام می گیرد که بر اساس نقشه ای از قبل در بازار شهر تهیه می کنند می بافند.

فردوس آهنگری

 این حرفه که در گذشته وظیفه تامین ابزار فلزی را برعهده داشت اکنون نیز به دلیل کاربرد برخی صنایع سنتی در شهرستان به حیات خویش ادامه می دهد . کارگاههای آهنگری سنتی در شهر فردس بصورت محدود وجود دارد. جوانان به این حرفه علاقه چندانی ندارند اما به لحاظ اینکه کوبیدن پتک بر روی آهن گداخته به نیروی فراوانی محتاج است هر استاد کار از نیروی یک جوان در این عمل بهره می گیرد . ابزار مورد نیاز آهنگر عبارتند از: دم آهنگری یا دستگاه : از دوصفح چوبی با پرده های پوستی ویک محل بعنوان کوره تشکیل یافته ااست. این سیستم که در گذشته ( تا حدود 30 سال پیش ) کاربد داشته است. جهت دم دادن نیاز به یک نیروی انسانی دارد. با حرکت دم ، بادبه محل کوره هدایت می شود و زغال سنگ را می گذارد تا حرارت کافی جهت گداختن آهن تامین شود. امروزه اهنگرها از دم برقی استفاده می کنند

بیرجند قالیبافی

آداب و رسوم مردم یزد

اختصاصی از فایلکو آداب و رسوم مردم یزد دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

موضوع : آداب و رسوم مردم یزد
فایل: پاورپونت، ورد و پی دی اف

8اسلاید پاورپونت

4 صحه ورد

ویژه دانش‌آموزان

قیمت: 3000تومان

تحقیق در مورد آداب و معاشرت اجتماعی 11 ص.

اختصاصی از فایلکو تحقیق در مورد آداب و معاشرت اجتماعی 11 ص. دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق درباه آداب و معاشرت اجتماعی 11 ص.
با فرمت word
قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات : 12
فرمت : doc

آداب و معاشرت اجتماعی
خوشرویى و خوشخویى
شاید گیراتر از «حسن خلق‏»، واژه‏اى نباشد که ترسیم کننده روحى‏زلال و طبعى بلند و رفتارى جاذبه‏دار باشد. چیزى که عنوان برجسته‏رفتار یک مسلمان است و معیار کمال ایمان یک مؤمن، آنگونه که‏رسول خدا(ص) نیز، به این فضیلت متعالى آراسته بود.
بخشى از اخلاق نیکو، در «خوشرویى‏» متجلى است، بخشى در«خوشخویى‏» و بخشى هم در «خوشگویى‏». و چه خوش است که

لینک دانلود آداب و معاشرت اجتماعی 11 ص. پایین

تحقیق در مورد آداب سخن گفتن پیامبر اعظم 4 ص.

اختصاصی از فایلکو تحقیق در مورد آداب سخن گفتن پیامبر اعظم 4 ص. دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق درباه آداب سخن گفتن پیامبر اعظم 4 ص.
با فرمت word
قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات : 4
فرمت : doc

آداب سخن گفتن پیامبر اعظم(ص) 
پیامبر هرگز بدون جهت‏سخن نمى‏گفت، و اگر سخنى مى‏گفت‏ بیشتر جنبه موعظه و پند داشت، یا مطلبى را مى‏آموخت و یا به معروف و خیرى امر مى‏کرد و یا از شر و منکرى مردم را باز مى‏داشت، تمام‏سخنانش سودمند و یک کلمه، نه بلکه یک حرف، پوچ و بى‏ارزش نبود، زیرا خوب مى‏دانست که: «و ما یلفظ من قول الا لدیه رقیب عتید» وانگهى پیامبر اسوه است و الگو و اوست انسان کامل. پیامبر کسى‏است که نخستین آفریده پروردگار، نور مبارکش است: «اول ما خلق‏الله نورى‏» پس، از این نور کامل چیزى تراوش نمى‏کند جز نور، و هر چه مى‏گوید گفته خدا است «و ما ینطق عن الهوى ان هو الا وحى‏یوحى‏».  پیامبر هرگز از ذکر خدا غافل نمى‏شد. در روایت است: «ولایجلس و لایقوم الا على ذکر» او نمى‏نشست و برنمى‏خاست جز با ذکر و یاد خدا. پیامبر در هر آن قرین و همنشین ذکر خدا بود چه بر زبان آورد و چه در دل گوید. او خود ذکر خدا را کفاره مجلس‏ مى‏دانست و اعلام مى‏داشت که اگر در مجلسى یاد خدا نباشد یا ذکرى ‏از اهل بیت که آن نیز یاد خدا است، پس آن مجلس بر اهلش وزر و وبال است و نحس است و شوم. و اگر حضرت مى‏خندید از تبسم تجاوز نمى‏کرد «جل ضحکه التبسم‏» زیرا قهقهه و خنده با صدا با شئون ‏انسان مودب منافات دارد چه رسد به انسان کامل و چه رسد به اشرف‏ مخلوقات.
پیامبر آرام و آهسته سخن مى‏گفت و هیچ گاه فریاد نمى‏زد و صدا را بلند نمى‏کرد. و مجلس آن حضرت نیز از چنان آرامشى‏ برخوردار بود که عین ادب و تواضع است و کسى در مجلس پیامبر بلند سخن نمى‏گفت «و اغضض من صوتک‏» و دستور هم همین بود که ‏کسى صدایش را بالاتر از صداى رسول الله نکند «لاترفعوا اصواتکم‏فوق صوت النبى‏» و چون خود حضرت آهسته و آرام سخن مى‏گفت لذا مجلسش بسیار آرام و باوقار بود که حتى صداى به هم زدن بال ‏پرنده به گوش مى‏رسید. «لایقطع على احد کلامه‏» هرگز سخن کسى را قطع نمى‏کرد و تاشخصى مشغول سخن گفتن بود، به او خوب گوش مى‏داد و پس از تمام‏شدن سخنش آرام پاسخش را مى‏گفت. و چنان اصحابش را تربیت کرده ‏بود که هرگاه لب مبارکش به سخن وا مى‏شد، تمام حاضران ساکت‏ مى

لینک دانلود آداب سخن گفتن پیامبر اعظم 4 ص. پایین