منابع دارد
16صفحه
به صورت ورد می باشد.
- دلبستگی
دلبستگی عبارت است از برقراری پیوند عاطفی عمیق با افرادی خاص در زندگی به نحوی که تعامل با آن ها باعث احساس شعف و نشاط شود و وجود آنها به هنگام تنش مایه آرامش باشد(برک،2001 ترجمه سید محمدی1386).
1-3 دلبستگی و احساس ایمنی
شکل گیری دلبستگی تدریجی است و نوزاد[1] میل دارد دلبستگی خود را به فردی معطوف کند که مطلوب اوست و توانایی کاستن از اضطراب، تنش و ناراحتی های او را دارد و در رفع نیازهای او کوشا است. دلبستگی گذشته از آن که تعامل بین مادر و کودک را تسهیل می کند، نوعی احساس ایمنی نیز در کودک به وجود می آورد. ژس آز آن که دلبستگی به واسطه نزدیکی و تعامل ویژه والد و نوزاد شکل گرفت، خود دلبستگی عاملی خواهد شد که به حفظ نزدیکی والد و نوزاد کمک می کند(خانجانی،1384). به نظر جان بالبی(1969) دلبستگی محصول تکامل و ضامن بقای کودکان است چون باعث می شود مراقبان کودک از او محافظت کنند و زمینه ساز رشد وی شوند(کاپلان،2005 به نقل از فیروز بخت،1386). اینزورث نیز اثبات کرد دلبستگی به کاهش اضطراب کمک می کند. آنچه او تأثیر پایه ایمنی می نامد، کودک را قادر می سازد تا شخص مورد دلبستگی را ترک کند و در محیط پیرامون خود به جستجو بپردازد. حساسیت و پاسخ دهی مادر عوامل اصلی دلبستگی ایمن هستند. ولی هنگامی که دلبستگی ناایمن است نوعی احساس عدم اطمینان (دوری گزینی، اضطراب و تردید) در مزاج کودک پدید می آید(کاپلان و سادوک،2005 به نقل از رفیعی و رضاعی،1387).
شکل گیری دلبستگی نیاز به زمان دارد و همپای توانایی های شناختی کودکان عمیق تر می شود.به اعتقاد اریکسون[2] 1963، ایجاد حس اعتماد به مراقبان نقش مهمی در رشد کودک دارد چون مبنای رفع دیگر بحران های روانی و اجتماعی خواهد شد. حس اعتماد وقتی در خوردسالان ایجاد می شود که نیازهای جسمی و هیجانی آنها با مهربانی و به طور یکنواخت ارضا شود. در غیر اینصورت در کودک بی اعتمادی به وجود می آید که بر روابط میان فردی آتی او تأثیر منفی خواهد گذاشت(به نقل ازکاپلان،2005 ترجمه فیروزبخت،1386).
مفهوم ،مبانی نظری،تعریف و نظریه های سبک های دلبستگی(فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد پیشینه ی پژوهش)